حکومت آخوندی ایران جنایت کربلای قرن را رقم زد، یزیدان…

محمدعثمان نجیب ایران در گرمای سوزان، زمین را زیر پای هم‌وطنان…

حیات بشری را آتش فشان خاموشی به شدت تهدید میکند

نویسنده:مهرالدین مشید جهان در معرض توفانی فراتر از جنگ سوم  این پرسش…

دومین بار طی طریق در تعامل گذری انسان با هوش…

*محمدعثمان نجیب، بنیاد‌گذار مکتب دینی فلسفی من بیش‌از این نه…

درک لنینی از دموکراسی: نگاهی از سده 21

ترجمه. رحیم کاکایی یرومنکو ولادیمیر ایوانوویچ دکترعلوم فلسفه، مشاور رئیس مجلس قانونگذاری…

افغانستان در سایۀ رقابت‌های ژئوپولیتیکی جهانی ناشی از جنگ اسرائیل…

مقدمه تنش‌های دراز ‌مدت میان ایالات متحده آمریکا، اسرائیل و جمهوری…

فیلسوف آس و پاس،- مدافع مالکیت خصوصی!

max stirner (1806-1856) آرام بختیاری ماکس اشتیرنر، آغاز آنارشیسم فردگرایانه. ماکس اشتیرنر(1856-1806.م) آلمانی،…

افغانستان- آموزشگاهی خونین برای ایران و همسایگان 

سلیمان کبیر نوری در این مقاله می‌خوانید: چکیده نئولیبرالیسم و استعمار؛ تجربه‌ای عینی افغانستان؛…

جنگ های جیوپولیتیک جدید و افغانستان تحت حاکمیت طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید از بازگشت تروریسم تا تقابل قدرت های بزرگ در…

سید جمال الدین افغان

 فیلسوف ،دانشمند بنیانگذار نهضت فکری وجنبش آزادی  خواهی افغانستان ،اساسگذار  اتحاد اسلامی ومبارز…

  به آرمان وطن

بیا برویم کشور تا بان را بسا زیم  خا نه ی…

نوستالوژی و جاذبه های فکری و اعتقادی 

نویسنده: مهرالدین مشید نوستالوژی و گذشته گرایی های فکری و اعتقادی زمانیکه…

تاریخ‌گرایی و ارزش هنری رمان‌های میخائیل شولوخوف

ترجمه. رحیم کاکایی به مناسبت 120 سالگی میخائیل شولوخوف ای. کووالسکی (درباره مسئله…

نامه‌ی سرگشاده از سوی یک مهاجر، به صدراعظم آلمان!

آمریکا به سیم آخر زد. حمله‌ی آمریکا بر ایران، دردسر…

تنش میان ایران و اسراییل و پس لرزه های بحران…

نویسنده: مهرالدین مشید وارد شدن امریکا در جنگ و به صدا…

عزّ و شرف وطن 

در خانـه قـوی باش که چوراچور است  دزدان به کمین فانوس…

فطرتی انسانی

امرالدین نیکپی در اوایل دانشگاه ، داستان‌های مذهبی بسیاری دربارهٔ طرد…

جهان صلح وصفا!

امین الله مفکر امینی                   2025-19-06 جهانـی صلح وصفـــای بشربماتم کشیـــــده جـاهــــلانیکی برسیاستهای…

سرنوشت انسان امروز در چنگال مومیایی فروشان دیروز

نویسنده: مهرالدین مشید زنده گی مدرن در آینۀ زوال تاریخی در جهان…

سیمون دوبوار،- رفاقت و عشق اگزستنسیالیستی

Beauvoir, Simone de (1908- 1986). آرام بختیاری سیمونه و سارتر،- ازدواج سفید…

کتاب زبدۀ تاریخ

رسول پویان فسانه خوان وفسون سرگذشت موسارا مگـر خـرد بکــنــد حـل ایـن…

«
»

۸۰ سال پس از جنگ، آمریکا هنوز بر اوکیناوا چنگ انداخته است

رسانه انگلیسی در مقاله‌ای با اشاره به اینکه جزیره اوکیناوا بیش از نیمی از نظامیان آمریکایی در ژاپن را در خود جای داده، گزارش داد که مردم این جزیره از سیاست‌های نظامی توکیو و واشنگتن خشمگین‌اند و می‌گویند که خاک اشباع‌شده از خون اجدادشان امروز زیر چکمه‌های ارتش بیگانه پایمال می‌شود.

به گزارش روزنامه «گاردین»، ۸۰ سال پس از پایان خونین‌ترین نبرد جنگ اقیانوس آرام در اوکیناوا، این جزیره‌ی ژاپنی همچنان در سایه‌ حضور نظامی گسترده‌ی ایالات متحده به سر می‌برد؛ حضوری که نه‌تنها یادآور جنگ، بلکه به‌زعم بسیاری از ساکنان، توهینی آشکار به خاطره‌ی کشته‌شدگان آن دوران است.

در نبرد سه‌ ماهه‌ اوکیناوا که از آوریل تا ژوئن ۱۹۴۵ به طول انجامید، بیش از ۲۰۰ هزار نفر جان باختند؛ از جمله ۹۰ هزار غیرنظامی که حدود یک‌چهارم جمعیت آن زمان جزیره را تشکیل می‌دادند. بسیاری از قربانیان یا در جریان تهاجم آمریکا کشته شدند، یا به‌دلیل قحطی و یا تحت فشار نظامیان ژاپنی دست به خودکشی جمعی زدند. آن‌ها در غارهای موسوم به «گاما» پناه می‌گرفتند و پیش از آن‌که به دست دشمن بیفتند، با پرتاب نارنجک به زندگی خود پایان می‌دادند.

با وجود گذشت هشت دهه، اوکیناوا هنوز از آثار جنگ رها نشده است. بقایای اجساد کشته‌شدگان همچنان از دل خاک این جزیره بیرون کشیده می‌شود و تلاش برای شناسایی آن‌ها از طریق آزمایش‌های  «دی‌ان‌ای» بسیار کند و ناکارآمد پیش رفته است.

پس از پایان جنگ، آمریکا نه‌تنها این جزیره را اشغال کرد، بلکه این اشغال تا سال ۱۹۷۲ – یعنی ۲ دهه بیشتر از سایر نقاط ژاپن – ادامه یافت. اما با گذشت نیم‌قرن از پایان رسمی اشغال، سایه‌ ارتش آمریکا همچنان بر سر اوکیناوا سنگینی می‌کند. امروزه بیش از نیمی از ۴۷ هزار نیروی آمریکایی مستقر در ژاپن و حدود سه‌چهارم پایگاه‌های نظامی آمریکا، در همین جزیره مستقرند. به گزارش گاردین، این جزیره، که در گذشته پایگاه پشتیبانی حیاتی برای جنگ‌های کره و ویتنام بود، حالا در دل تنش‌های منطقه‌ای، از جمله بحران تایوان، نقش یک «ناو هواپیمابر غرق‌ناشدنی» را برای ایالات متحده ایفا می‌کند.

در حالی که شاخص‌های توسعه در اوکیناوا از میانگین ژاپن عقب‌تر است و بیکاری و فقر در آن در بالاترین سطح قرار دارد، بخش‌های وسیعی از زمین‌های آن همچنان در اختیار ارتش آمریکاست. این وضعیت نارضایتی عمیقی در میان ساکنان ایجاد کرده است، به‌ویژه در شهرهایی چون «جینووان» که پایگاه نظامی فوتنما در قلب بافت شهری آن قرار دارد. تنها یک حصار سیمی، هواپیماهای آمریکایی را از مدارس، بیمارستان‌ها و خانه‌های مردم جدا می‌کند.

خشم عمومی زمانی به اوج رسید که در سال ۱۹۹۵، سه سرباز آمریکایی یک دختر ۱۲ ساله را ربوده و مورد تجاوز قرار دادند. این حادثه منجر به توافق ژاپن و آمریکا برای تعطیلی پایگاه فوتنما و انتقال آن به منطقه‌ای دورتر در شمال شرقی جزیره شد. اما ساخت پایگاه جدید در «هنوکو» با مخالفت گسترده‌ی مردم مواجه شد. آنان می‌گویند این پروژه نه‌تنها محیط زیست دریایی را نابود می‌کند، بلکه تغییری در اصل ماجرا – یعنی اشغال‌گری نظامی آمریکا – ایجاد نمی‌کند. ساخت این پایگاه تا پیش از سال ۲۰۳۶ به پایان نخواهد رسید؛ یعنی چهار دهه پس از آغاز توافق ۲ کشور.

افزون بر جنبه‌های زیست‌محیطی و سیاسی، پایگاه هنوکو به باور بسیاری نماد توهین به خاطره‌ قربانیان جنگ است. «تاکاماتسو گوشیکن»، داوطلبی که سال‌ها در پی یافتن بقایای اجساد کشته‌شدگان است، می‌گوید که بخشی از خاک مورد استفاده در پروژه‌ خشک‌سازی خلیج هنوکو از مناطقی جمع‌آوری شده که در دوران جنگ اقیانوس آرام محل کشته‌شدن نظامیان و غیرنظامیان بوده‌اند. به گفته‌ی او، استفاده از این خاک برای ساخت پایگاه نظامی آمریکا، «توهینی به کرامت کشته‌شدگان، بازماندگان آن‌ها و همه‌ی مردم ژاپن» است.

او می‌گوید: «استفاده از این خاک، پا گذاشتن بر حرمت کسانی است که در آن نبرد کشته شدند – نه فقط ژاپنی‌ها، بلکه آمریکایی‌ها و دیگران. انگار آن‌ها را دوباره می‌کشند.»

در حالی که مردم هنوز با زخم‌های ناشی از فجایع جنگ و اقدامات آمریکا دست و پنجه نرم می‌کنند – از جمله غرق‌شدن کشتی «تسوشیما مارو» که جان صدها کودک را گرفت – سیاست‌های کنونی دولت ژاپن، به‌ویژه در همراهی با خواسته‌های نظامی ایالات متحده، زخم‌های تازه‌ای بر پیکر جمعی این جامعه وارد کرده است.

«ایکی سِناها» یکی از بازماندگان جنگ، به یاد می‌آورد که چگونه در نوجوانی، مأموران ارتش به او و هم‌کلاسی‌هایش گفته بودند که در صورت اسارت بهتر است خودکشی کنند، زیرا در غیر این صورت به دست آمریکایی‌ها شکنجه خواهند شد. اما او برخلاف این دستور تصمیم گرفت زنده بماند تا داستان هم‌کلاسی‌هایی را بازگو کند.

امروز، اوکیناوا نه‌تنها هنوز درگیر گذشته‌ جنگ است، بلکه آینده‌اش نیز در گرو تصمیماتی است که برخلاف خواست اکثریت مردم اتخاذ می‌شود. رأی «نه» اکثریت در همه‌پرسی سال ۲۰۱۹ درباره پایگاه هنوکو توسط دولت نادیده گرفته شد و با وجود گذشت بیش از یک دهه از توافق اولیه، روند انتقال نیروها به کندی پیش می‌رود.

در حالی که تنش‌های ژئوپلیتیکی در منطقه – از تایوان تا دریای چین – افزایش می‌یابد، اوکیناوا یک‌بار دیگر به خط مقدم تبدیل شده است؛ نه‌به‌عنوان مکانی برای صلح و یادبود، بلکه به‌عنوان قربانی جدیدی در خدمت منافع نظامی قدرت‌های خارجی.