یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«اسپینوزا در ترازوی مکتب من بیش از این نه‌می‌دانم: فیلسوفی،…

تذکر ضروری و تازه و بکر!در پایان هر بخش لینک…

«
»

پيشو د غوښې پهره داره

راحيل شريف د ترهګرۍ پر ضد د ايتلاف مشري کوي

وروسته له هغه چې د پاکستان، چين، امریکا او افغانستان تر منځ د افغان سولې اړوند څلور اړخيزې ناستې ناکامې او نيمګړې پاتې شوې؛ اوس د ترهګرۍ د ځپلو لپاره د اسلامي هيوادونو تر منځ د ترهګرۍ پر ضد د اسلامي هيوادونو ايتلاف جوړ شو. جالبه دا ده چې د دغه ايتلاف مشري هغه هيواد ته ورکړل شوې چې د ترهګرو ځاله بلل کيږي. د ترهګرۍ پر ضد د  اسلامي هيوادونو په ايتلاف کې چې افغانستان يې هم غړی دی؛ مشري يې د پاکستان پخوانی لوی درستيز راحل شريف کوي. هغه څوک چې له ملا فضلو وروسته د ترهګرو دويم معنوي پلار ياديږي.

د وروستيو راپورونو پر اساس د پاکستان د پوځ پخوانی مشر د ترهګرۍ پر ضد د اسلامي هېوادونو د ګډ ایتلاف پوځ مشر وټاکل شو. جنرال راحیل شریف څو میاشتې وړاندې د پاکستان له پوځ څخه تقاعد شو او اوس به د سعودي عربستان په مشرۍ د ۳۹ اسلامي هېوادونو د ګډ پوځ د عملیاتو مشري کوي . د ترهګرۍ پر ضد د اسلامي هېوادونو اېتلاف په ۲۰۱۵ کال کې رامنځ ته شو او اوس مهال یې د عملیاتو مرکزي نقطه یمن دی. په دغه ايتلاف کې په لومړي سر کې ۳۴ هيوادونه ول خو وروسته يې شمېر ۳۹ ته ورسيد. د اسلامي هيوادونو په دغه ايتلاف کې د افغانستان په ګډون مصر، قطر، متحده عربي امارات، ترکيه، ماليزيا، پاکستان او ځينې افريقايې هيودونه ګډون لري.

دا خو لکه د لمر په شان ښکاره حقيقت دی چې پاکستان د ترهګرو ځاله، چارواکي يې د ترهګرو روزونکي او د ملا فضلو او مولانا سميع الحق په شان ملايان يې د ترهګرو معنوي پلاران دي. ټوله نړۍ په دې پوهيږي چې پاکستان د افغانستان، سيمي او د نړۍ هيوادونو لپاره د سرطان په دانې بدل شوی دی، او په دې هم سترګې نشي پټيدلای چې د ترهګرو فعال روزنځايونه په پاکستان کې د آی ايس آی تر چتر لاندې شتون لري؛ خو پوښتنه دلته پيدا کيږي چې د ترهګري پر ضد د اسلامي هيوادونو د ګډ ايتلاف غړو هيوادونو ولې د پاکستان په اصلي څېرې سترګې پټې او پيشو يې د غوښې پهره داره کړه؟

آيا دغو ۳۹ اسلامي هيوادونو ته د پاکستان اصلي څېره نه ده معلومه او که دا د سعودي عربستان، قطر او متحده عربي اماراتو په ګډون د پاکستان او د سيمي د هيوادونو په ګډه نوی جال دی چې د افغانستان لپاره يې ايښی دی؟

او افغانستان چې د دغه ايتلاف غړی دی؛ ولې د اسلامي هيوادونو دغې پريکړې په مقابل کې غبرګون نه ښايې؟

په تيرو لسيزو کې هيڅ ګاونډي هيواد د افغانستان سره ښه نيت نه دی درلودلی او تل يې د فرصت په ترلاسه کولو سره د افغان وژنې پروژه پلي کړې ده خو د پاکستان په نوم اخيستلو سره د هر افغان په ذهن کې له دغه هيواده يو تور تصوير جوړيږي. پاکستان د دې تر څنګ چې د افغانستان په کورنيو چارو کې لاسوهنه کوي؛ له پيدايښته تر ننه يې د افغان وژنې بيلابيلې پروژې پلې کړي دي. د مجاهدينو د ملاتړ په نوم ورانکارو څېرو ته د افغانستان د ورانۍ وسايل ورکړي دي، ملي مشران او هغوی چې د افغانستان د پرمختګ پلانونه يې درلودل؛ ترور کړي دي، د القاده په نوم د افغان وژنې پروژه يې تکميل کړه، د طالب پروژه يې ښه په بريا په مخ روانه کړې ده او اوس د داعش پروژه هم تر لاس لاندې لري.

سره د دې ټولو ناخوالو چې بيا هم راحيل شريف د ترهګرۍ پر ضد د اسلامي هيوادو د ايتلاف مشر ټاکل کيږي نو نه يواځې دا چې ترهګري به ونه ځپل شي بلکې لا به هم ترهګرو ته زيات امتيازات راټول کړي. ځکه په دغه ايتلاف کې ټول هغه هيوادونه هم شامل دي چې وخت ناوخته يې په افغانستان کې د ترهګرو مالي او معنوي ملاتړ کړی دی. همداراز د دغه ايتلاف په جوړيدلو او بيا مشري د ترهګرو پلار راحيل شريف ته په لاس ورکولو اړوند د افغان حکومت چوپتيا او بابيزه ګڼل هم د پوښتنې وړ مساله ده. حکومت بايد د اسلامي هيوادونو د دغې پريکړې په غبرګون کې چې شريف يې د ياد ايتلاف مشر ټاکلی دی؛ له دغه ايتلاف سره پريکون اعلان کړي. که داسې ونه شي نو باور مو دی چې لکه د افغان سولې اړوند د څلور اړخيزو غونډو په څېر به د دغه ايتلاف غونډې هم فقط د وخت ضايع کول او ترهګرو پياوړي کول وي.