سیمور هرش توطئه سکوت را می‌شکند
دیمیتری مینین (DMITRY MININ)
ا. م. شیری
افشای یک اقدام تروریستی دولتی تحریم شده توسط کاخ سفید، قدرت یک گلوله برفی در حال رشد را کسب می‌کند.
افشاگری‌های بشدت قانع‌کنندۀ سیمور هرش، روزنامه‌نگار نامدار آمریکایی در بارۀ اقدام جنایتکارانه کاخ سفید – انفجار «خط لولۀ شمال» روسیه-آلمان در دریای بالتیک- اولین بار در نشریۀ زیرزمینی «Substack» انتشار یافت. اکنون این افشگری‌ها مانند یک گلوله برفی که از پنجۀ هژمون خودخوانده جهان در رفته، به تدریج بزرگ و بزرگ‌تر میشود. تلاش سازمان‌دهندگان این اقدام تروریستی دولتی برای متهم کردن هرش به «تئوری توطئه» و محصور کردن انتشارات او با توطئه سکوت، ترکید. سازمان دهندگان خود را بعنوان توطئه‌گر واقعی، نه خیالی افشاء کردند.
با تورنسل مورد آزمایش قرار می‌گیرد: «آیا قصد دارید از سیمور هرش به خاطر افترایی که به وی می‌زنید، شکایت کنید»؟ بالاخره سطح اتهامات او بی‌سابقه است! پاسخ دولت – سکوت کامل! پس، دادگاه باید بر اساس سوگند حکم صادر کند. هیچ کس نمی‌خواهد سرنوشت سرهنگ دوم الیور نورث در پرونده طولانی مدت «ایران-کنترا» را که در نهایت با زندان بجای همه به پایان رسید، تکرار کند. آن یکی بعداً مورد عفو قرار گرفت، اما اینکه آیا رئیس بعدی کاخ سفید «الیور» فعلی را خواهد بخشید یا خیر، یک سوال بزرگ است.
سیمور هرش: «انفجار خط شمال عواقب وحشتناکی برای آمریکا خواهد داشت»
هرش که در ۸۵ سالگی سرزندگی بیشتر و چهارچوب فکری بهتر نسبت به جو خواب‌آلود نشان می‌دهد، روز به روز به تعداد مخاطبان نتیجه‌گیری‌های خود می‌افزاید و سطح درک آن‌ها را تعمیق می‌بخشد. نشریات اروپایی ردیف اول، عمدتاً آلمانی، به گفتگو با هرش می‌پیوندند. منابع قدرتمند آسیایی در صف هستند، این موضوع در آمریکا نیز در مرکز توجه قرار گرفته است.
ویدئوی گزارش در باره انفجار «نورد استریم» توسط آمریکا
هرش بنا به گفتۀ خودش، نمی‌خواهد در صفحۀ «نهنگ‌هایی» مانند سی‌ان‌ان یا فاکس نیوز به دلیل اغراض حزبی آن‌ها ظاهر شود. او برای خشنود کردن روزنامه‌نگاران روسی هم عجله نمی‌کند. اما مخالفان «مشکل‌ساز» عجله دارند تا «دستان مسکو» را به او بچسبانند.
سیمور هرش خود را وابسته به کسی نمی‌داند. او یک وطن‌پرست آمریکایی است که با تعجب و وحشت می‌بیند که گروه کوچکی از متعصبان در دولت ایالات متحده، در سکوت شوم مقامات ناظر بر قانون اساسی، کشور را به سمت «جنگ جهانی سوم» سوق می‌دهند. هرش با دلایل موجه ادعا می‌کند که آنچه در دریای بالتیک رخ داد، اقدام نظامی واقعی آمریکا نه تنها علیه روسیه، بلکه علیه متحد خود – آلمان نیز بود.
چهار مرحلۀ انجام عملیات نظامی علیه «نورد استریم»
دایرۀ منابع احتمالی هرش به تدریج روشن میشود و او به تحقیقات خود چنان وفادار است که هرگز به آن‌ها، به ویژه در شرایطی مانند شرایط کنونی که با محکومیت طولانی به زندان مواجه است، خیانت نخواهد کرد. با این حال، او هر چه بیشتر به روشن کردن محیطی می‌پردازد که احتمالاً از آن سرچشمه گرفته است. روزنامه‌نگار در ابتدا گفت که عوامل اجرایی می‌توانند افراد وابسته به شرکت‌های خط لوله باشند. زیرا، بدون مشورت با آن‌ها حل مشکل فنی برای ارتش و سازمانهای اطلاعاتی ایالات متحده آسان به نظر نمی‌رسید. گفته میشود «لوله‌گذاران» که به سوگند و التزام‌های سفت و سخت مقید نیستند، در محافل خود اطلاعات کافی در مورد این عملیات به اشتراک می‌گذارند. به احتمال زیاد هرش در واقع برخی از اطلاعات مربوط به مرحلۀ نهایی حملۀ تروریستی را از آن‌ها دریافت کرده است.
ساختمان سازمان امنیت ملی- «مرکز مدیریت جهان» در واشنگتن
هرش به اطلاعات مربوط به برنامه‌ریزی و بحث آن که در مخفی‌ترین اتاق واقع در مقابل کاخ سفید و متصل به ساختمان دوایت آیزنهاور از طریق تونل به عنوان بخش اصلی دستگاه شورای امنیت ملی انجام شد، به سختی می‌توانست دست یابد. بنابراین، کاملاً بدیهی است که «نشت اصلی» از یک یا چند شرکت‌کننده در این جلسات یا افراد نزدیک به آن‌ها سرچشمه گرفته است.
سیمور هرش در ارائه کشفیات پیشین خود – ما منابع خود را فاش نمی‌کنیم
در مصاحبه‌های اخیر، هرش به وضوح بیان می‌دارد که بسیاری از افسران اطلاعاتی آمریکا، با درک آنچه که این کشور و جهان را تهدید می‌کند، از کاری که «سیاستمداران» انجام داده‌اند، وحشت زده شده‌اند. مقامات سیا هیچ همدلی، بویژه با روسیه نمی‌کنند. اما آن‌ها معتقدند که پس از یک سکون موقت به دلیل تمرکز کلی بر جنگ اوکراین، روابط ایالات متحده با آلمان و اروپا در مجموع می‌تواند به طور جدی تضعیف شود. بعید است هرش نام آن‌ها را فاش کند. اما او با قاطعیتی که صحبت می‌کند، نشان می‌دهد که منبع او از سیا است. تنها یک انگیزه وجود دارد- جلوگیری از لغزش آخرالزمانی به سوی درگیری نظامی تمام عیار با یک قدرت هسته‌ای!
تلاش نه چندان قانع‌کنندۀ خود هرش برای معرفی سیا به عنوان سازمان‌دهندۀ کل عملیات با این پیام روشن که نمی‌تواند خود را «محکوم» کند، به‌طور غیرمستقیم معلوم است. در واقع، از مطالب ارائه شده مشخص است که خود حمله توسط متخصصان نیروی دریایی ایالات متحده و با کمک ملوانان نظامی نروژ انجام شده است. سیا با تمام شهرت شومش، صلاحیت‌های مربوطه را ندارد. متهم کردن ادارۀ اطلاعات به این اقدام توسط نشریۀ جیبی معروف این سازمان یعنی واشینگتن تایمز (با واشینگتن پست اشتباه نشود) نیز عجیب به نظر می‌رسد. مانند اقدام پوششی زنبورها در مقابل کندوی عسل به نظر می‌رسد.
این افراد قطعاً از نیروی دریایی ایالات متحده هستند، نه از سیا
هرش خود تصریح می‌کند که ویلیام برنز، مدیر فعلی سیا و دیپلمات حرفه‌ای، شباهت چندانی به محرک و سازمان‌دهندۀ هر چیزی از این دست ندارد. این روزنامه‌نگار یادآور میشود که از مکاتبات دیپلماتیک آمریکایی منتشره در ویکی لیکس مشخص است که برنز به عنوان سفیر، مخالف دخالت بیش از حد ایالات متحده در اوکراین و دخالت ناتو در آن بود. بعید است که او بتواند به سرعت دیدگاه خود را تغییر دهد. و اکنون، به گفتۀ هرش، برنز با دستورکار صلح‌آمیزتر، وزیر امور خارجه را هدف گرفته است.
ویلیام برنز
به این معنا که برنز به خوبی می‌تواند به یک دسیسۀ خاص برای برکناری آنتونی بلینکن، رئیس کنونی بخش سیاست خارجی به‌مثابه «شاهین» پیشرو دولت دست بزند. هرش نقش اصلی در پیشبرد خرابکاری‌های بزرگ را به این فرد و همچنین، به معاونش ویکتوریا نولاند و جیک سالیوان، دستیار رئیس جمهور در امور امنیت ملی، که در طول زندگی حرفه‌ای خود توسط بلینکن رهبری می‌شد، محول می‌کند.
بازیگران کلیدی: ویکتوریا نولند، آنتونی بلینکن، جیک سالیوان
معلوم شد که هر سه آنقدر نزدیک بودند که با اظهارات خود در مورد «درستی» و «مستحق بودن» انفجار «نورد استریم» در واقع، مشارکت‌شان را در اجرای آن تأئید کرد. آن‌ها همچنین بایدن، رئیس جمهور گنگ را که با «نگاه موذیانه» می‌گوید: «ما راه خلاص شدن از شرّ این خطوط لوله گاز را پیدا خواهیم کرد، ما خواهیم یافت… شک نداشته باشید»، به اینجا کشاندند. این اعترافات نیاز به مدرک خاصی ندارد. با این حال، مدارکی نیز وجود دارد و سیمور هرش آن‌ها را ارائه کرد.
بایدن پس از حمله: «بله، من… بله ما… بله، زنده نیست…!» و چه کسی آن را باور خواهد کرد؟
او همچنین با قرار دادن این رخداد در چارچوب رویدادهای اطراف اوکراین، ارزش تحقیقات خود را بالا برد. او می‌گوید: «من پوتین را توجیه نمی‌کنم و جنگ را تأئید هم نمی‌کنم، اما این واقعیت که خود ما با گسترش ناتو زمینه‌های این کار را فراهم آوردیم نیز آشکار است». هرش در استودیوی «دموکراسی اکنون» گفت: «ما می‌بایست به روسیه اطمینان می‌دادیم که اوکراین به عضویت ناتو پذیرفته نخواهد شد. اوکراین نمی‌تواند در این جنگ پیروز شود». او با تکرار افشاگری‌هایی که قبلاً انجام داده بود، تأکید کرد که تصمیم ایالات متحده برای منفجر کردن خطوط لوله به منظور جلب حمایت متحدان از اوکراین در زمانی بود، که برخی مردد بودند. سیمور می‌گوید: «آن‌ها می‌ترسیدند که اروپا از جنگ خارج شود».
سفر ناگهانی بایدن به کیف نیز گواه دیگری بر این ترس و هراس است و نشان می‌دهد که کاخ سفید با نادیده گرفتن همۀ سرزنش‌ها خطاب به خود، تلاش می‌کند با اقدامات علنی پرمخاطب بر آن‌ها سرپوش بگذارد. و این بدان معناست که موضوع «نورد استریم» را نه تنها نباید فراموش کرد، بلکه باید مورد بررسی همه‌جانبه قرار داد.
مأخوذ از: بنیاد فرهنگ راهبردی
۳ اسفند- حوت ۱۴۰۱
