مکتب دینی فلسفی «من بیش از این نه  می‌دانم»، از…

فرستنده: محمدعثمان نجیب مکتب دینی–فلسفی «من بیش از این نمی‌دانم» با…

اگرعمل نداریم!

امین الله مفکر امینی     2025-21-07! تا کی سخــن رانیــــــم زوحدتی همه ابنـــــــای…

دمیدن صور در نفخ خاطره ها

نویسنده: مهرالدین مشید از سنگ بابه کلان تا سنگ های سوخته…

رفقا نباید در دوئل های عشقی شرکت کنند!

Ferdinand Lassalle (1825-1864) آرام بختیاری فردیناند لاسال،- مرگ بدلیل یک دوئل عشقی. جوانمرگی…

اعلامیه بنیاد فرهنگی اوستا در باره سرکوب و اخراج جبری…

در ماه های اخیر برخوردهای خشن در برابر پناهجویان افغان…

غمنامه ی غمگنانه ی خونین من

غرب، حامی و مسئول این‌همه جنایات و خونریزی است! سلیمان کبیر…

فراخوان دهمین دوسالانه‌‌ی «داستان کوتاه نارنج» اوایل مردادماه منتشر می‌شود

 کوتاه نارنج» اوایل مردادماه  ۱۴۰۴ با رونمایی از کتاب باغ نارنج، پوستر و…

زبان هویت 

رسول پویان  گـویند که دنـبه از درون می گندد  کُخ میزند وبه…

 باز هم وحدت 

از رفیقان  دور بودن  نا رو ا ست زیر پا کردن …

اداره طالبان و جایگاه افغانستان در ژئوپولیتیک کشورهای منطقه و…

نویسنده: مهرالدین مشید از دولت منزوی تا مهره‌ ناپایدار در بازی…

دیدگاهی بر وخامت اوضاع بین المللی و موانع موجود در…

نوشته از یصیر دهزاد  اوضاع پر از وخامت بین المللی به…

مشخصات یک جامعه‌ی عادلانه

مفهوم عدالت اجتماعی همواره یکی از بنیادی‌ترین و در عین‌حال…

این بار توطیه برضد مردم افغانستان سنگین تر و پیچیده…

نویسنده: مهرالدین مشید سرزمینی امروز به نام  افغانستان هرچند از سده…

اسدالله بلهار جلالزي

له خوږ ژبي شاعر، تکړه کیسه لیکونکي او ژورنالیست ښاغلي…

مهاجرستیزی آخوندهای ایران و غمنامه بی‌پایان مردم افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید هزاران کیلومتر دور از میهن، میلیون‌ها مهاجر افغانستانی…

آغوش وطن

فریادِ خراسان بزرگ   و   ایران قدیم  رسول پویان   جوزای 1404  در خانـه قـوی باش که…

اعلامیه‌ی سربازِ مکتب دینی – فلسفی “من بیش از این…

هشدار نسبت به نقش حامد کرزی در روند سیاست‌گذاری مهاجرتی اروپا! در…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

(۱) اگر ماه و خورشید را هم از آسمان پایین بیاورند هرگز دل به…

مشاهیر جنبش کارگری، در سوسیال دمکراسی انقلابی

August Bebel(1840-1913) آرام بختیاری آگوست ببل،- در جنبش کارگری آلمان.   آگوست ببل (1913-1840)…

جـنـبـش نـازیـسـم نـو

 " جـنـبـش نـازیـسـم نـو"، کـه بـا نـظـر بـه فـعـلـیـت تـهـدیـدآمـیـز…

«
»

اخراج ۴۳ هزار مهاجر افغان از ایران در یک روز!!

اخراج ۴۳ هزار مهاجر افغان از ایران در یک روز، نه تنها یکی از بزرگ‌ترین موج‌های بازگشت اجباری مهاجران در سال‌های اخیر است، بلکه بازتابی از وضعیت شکنندهو تآسف آور  مهاجران افغان در کشورهای همسایه نیز می‌باشد.
این موج گسترده اخراج  اجباری، در کوتاه‌مدت چالش‌های متعددی برای دولت افغانستان، نهادهای امدادرسان، و جامعه مدنی ایجاد می‌کند؛ از جمله تأمین سرپناه، تغذیه، خدمات صحی، ثبت و راجستر هویت، و سامان‌دهی انتقال مهاجران به مناطق اصلی سکونت‌شان.
اما در عین حال، این روند می‌تواند در درازمدت فرصتی برای بازسازی ظرفیت‌های انسانی کشور و قطع وابستگی‌های تحقیرآمیز از کشورهای همسایه تلقی گردد.
در چنین روزهای دشوار، همبستگی مردمی جلوه‌ای بی‌بدیل یافته است. مردم ولایت هرات با سازماندهی بیش از ۲۰۰ عراده وسایط نقلیه برای انتقال رایگان مهاجران از مرز اسلام‌قلعه به داخل شهر، نمونه‌ای روشن از احساس مسئولیت ملی و انسان‌دوستی را به نمایش گذاشتند. شرکت‌های ترانسپورتی در سایر ولایات مرزی همچون نیمروز، فراه، قندهار، و ننگرهار نیز در کنار نهادهای دولتی در زمینه انتقال مهاجران به مناطق اصلی اقامت‌شان همکاری شایسته‌ای از خود نشان داده‌اند.
این همکاری مردمی و نهادینه، نیازمند حمایت، هماهنگی و برنامه‌ریزی بهتر در سطح دولت، نهادهای بین‌المللی، و شوراهای محلی است.
از سوی دیگر، باید اذعان داشت که کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران و پاکستان، در طی سال‌ها از حضور میلیونی مهاجران افغان به‌عنوان ابزاری برای نفوذ سیاسی، مداخله در امور داخلی افغانستان، و حتی استفاده در جنگ‌های نیابتی در داخل افغانستان و فراتر از آن، از قفقاز تا شرق میانه، بهره برده‌اند. اردوگاه‌های مهاجرین، در بسیاری موارد، محل سربازگیری گروه‌های مسلح، مدارس افراط‌گرایی دینی، و کانال‌هایی برای اعمال فشارهای سیاسی بر دولت افغانستان بوده‌اند.
اکنون که روند بازگشت اجباری شدت یافته است، ضروری‌ست که دولت افغانستان (یا نهادهای بدیل مردمی و مدنی در نبود دولت مشروع) چند اقدام راهبردی را روی دست گیرد:
• تشکیل کمیته‌های ویژه پذیرش و ادغام مهاجرین در سطح ولایات مرزی
که با مشارکت نهادهای مردمی، شوراهای محلی ، و همکاران بین‌المللی کار سامان‌دهی بازگشت‌کنندگان را پیش ببرند.
• احصائیه‌گیری و راجستر  مهاجران بازگشتی
به منظور برنامه‌ریزی بهتر در زمینه توزیع کمک‌ها، اسکان، اشتغال‌زایی، و حمایت‌های اجتماعی.
• جذب منابع داخلی و بین‌المللی برای حمایت از بازگشت‌کنندگان
از طریق نهادهای چون سازمان ملل (IOM، UNHCR)، بانک جهانی و کشورهای کمک‌کننده.
• راه‌اندازی برنامه‌های آموزش فنی و حرفه‌ای برای بازگشت‌کنندگان
تا بتوان از ظرفیت انسانی مهاجران در بازسازی کشور بهره‌برداری نمود.
• تهیه پالیسی جامع ملی برای عودت و ادغام مهاجرین
که با هماهنگی نهادهای دولتی و جامعه مدنی تدوین و اجرایی گردد.
در نهایت، بحران مهاجرین نه‌فقط یک چالش انسانی، بلکه یک فرصت برای بازنگری در سیاست حکومت سر پرست  افغانستان و کاهش وابستگی است.
باید از این بحران به‌عنوان آینه‌ای استفاده کنیم تا واقعیت‌های دردناک چند دهه گذشته را ببینیم، راه آینده را بهتر بسازیم، و برای حاکمیت ملی، عزت جمعی، و خودکفایی واقعی تلاش نماییم.

ح- فتاح