آویزان نوری
بانو “آویزان نوری” (به کُردی: ئاواێزان نوری)، شاعر و نویسنده‌ی کُرد، در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۸۱ میلادی، در سلیمانیه به دنیا آمد و اکنون ساکن کرکوک است.
در سال ۲۰۳۳ نخستین اشعارش در روزنامه‌های کرکوک منتشر شد و تاکنون سه مجموعه شعر از او چاپ و منتشر شده است:
– قدم‌زدن در کوچه‌های تقدیر – ۲۰۰۵
– گرده نانی از عشق، برای خدا – ۲۰۰۶
– در آغوش برگی خواهم مرد – ۲۰۱۰
و…
┄┅═✧❁
❁✧═┅┄
(۱)
اگر پرسیدند اینجا چه اتفاقی افتاده؟!
بگو، نمی‌دانم چه کسی وطن فروشی کرده!
ولی می‌دانم،
چه کسی رشوه‌اش را پرداخت کرد…
(۲)
اگر مُردم
به معشوقه‌ام بگویید ناز می‌کند!
به دخترانم بگویید به دلتان غم راه ندهید
تنها دارد چُرت میزند
به برادرانم بگویید که به سفر رفته
به خواهرانم بگویید که رفته آیینه‌ای خوب بخرد
تا در آن، پیری صورتش را نشان ندهد
ولی،
هیچ چیزی به مادرم نگویید
مبادا دلش بشکند.
(۳)
دلتنگم
همچون کشاورزی که در خشکسالی
در جستجوی باران است.
من جستجو کردم، در نماز باران
اکنون که تا سقف خانه‌ام نیز باران باریده
دل خشک من،
هیچ مایل به سبز شدن نیست.
(۴)
او،
مهلتی از حزن و اندوه گرفت و
قدح حرف‌هایش را سر کشید
مهلتی از شعر گرفت و
خانه‌ای با خیال بنا نمود
مهلتی از من گرفت و
آغوشش را آرزویم کرد و رفت!
برای قایم کردن شک و دودلی‌هایمان
او سیگاری روشن کرد و من ترسی بی‌پایان را!
او روزنامه‌ای به دست گرفت و من غم‌هایم را به جلو هُل دادم
او با غضب مرا می‌نگریست و من برایش قجری می‌رقصیدم.
گردآوری و نگارش و ترجمه‌ی اشعار:
#زانا_کوردستانی
