نویسنده : زینب

کابل این یل زخمی روزگار و تنها گرد افسانوی تاریخ بار دیگر یک شنبۀ خونین را که گواهء وحشتناک ترین رخداد در هوتل کانتنننتال بود، با آزمون خطرناک پشت سر گذاشت و ده ها خانواده را داغدار کرد و در سوگ بنشاند. هرچند کابل در طول تاریخ نماد مقاومت بوده، پشت رستم پهلوانان زمانه ها را یکی پیهم بر زمین زده است و حریفان اش در هر برهه یی از تاریخ آرمان آه بر دل گفتن کابلیان را با خود در گور برده اند؛ اما شهروندان کابل این همه رادمردی ها را به بهای خون جگرگوشه های شان تجربه کرده اند. این گپاروپامیزاد” قدیم نه تنها دیروز؛ بلکه امروز هم سوگوار است و شهروندان اش پیهم در خون و آتش غرق بوده اند و دردجانکاهء فراق دلبندان در خون تپیدهء شان را با گوشت و پوست خویش تجربه کرده اند و هر روز شاهد رخداد تازهء حادثه سازان تاریخ می باشند. بدون تردید کابل از دههء هشتاد قرن بیست بدین سو از جمله شهر هایی بوده است که خونین ترین و فاجعه بار ترین رخداد های دردناک و هولناک را پیهم پشت سر می گذارند. چنانکه یک شنبهء خونین گذشته بار دیگر زخم های کابل زمین را تازه کرد و رنج بی پایان مادران داغدیده را دوباره تازه نمود. این رخداد خونین پرده از روی دشمنان مردم افغانستان پایین افگند و قصی القلبی و انسان ستیزی شبکه های استخباراتی را برملا کرد و از عمق دین ستیزی و همسایه دشمنی آنان پرده برداشت و به گونهء واضح نشان داد که دشمنان انسانیت به هیچ چیزی ترحم ندارند و از کشتار بیگناهان هرگز خودداری نمی کنند. یگانه راهء معقول مبارزه با دهشت افگنان وحدت و یک پارچگی مردم افغانسنان است که با مشتی کوبنده بر فرق آن حمله ور شوند.

قصه کوتاه که افغانستان، کشور درخون تپیده یی است که پیکره اش هر روز آماج گلوله های وحشتناک قرار می گیرد و هر روز انسان مظلومش بدتر از روز دیگر به خاک و خون کشانده می شود. با تاسف فراوان که هراس افگنان دیشب توانستند تا بار دیگر با استفاده از خلای امنیتی از راهء آشپزخانهء هوتل وارد آن شوند و با حادثه آفرینی خونین ده ها تن را به شهادت برسانند.” انالله و انا الیه راجعون” به گفتهء شاهدان عینی مهاجمان به گونهء بی باکانه مردم را به گلوله هابستند و ده ها خانواده را در خون بنشانند. برای تمامی خانواده هایی که از این حادثه متضرر شده اند، صبر جمیل آرزو داشته و برای شهدا فردوس برین خواهانم. شگفت آور این است که چگونه مهاجمان توانسته اند تا با عبور از هفت خوان موانع دشوار خود را راحت و بدون وسوسه بداخل هوتل کانتیننتال برسانند. این بار نخست نیست که هراس افگنان خود را در این مرکز مهم رسانده اند؛ بلکه پیش از این نیز توانسته اند تا این گونه مراکز مهم ملکی و نظامی را مورد حمله قرار بدهند. پرسش های وجود دارد که باید پاسخ یابند تا شهامت و ایثار گری های نیرو های امنیتی و دفاعی کشور در جبهه های نبرد زیر پرسش نرود. برای آگاهی افکار عامه باید روشن شود که چگونه مهاجمان خود را بداخل این هوتل رساندند. این باید سیاه و سفید شود که حمله به این هوتل نتیجهء ضعف نبرو های امنیتی بوده و یا نیرومندی مخالفان مسلح دولت. هم چنان باید آشکار شود که چگونه مهاجمان از راهء آشپزخانه وارد هوتل شدند و چگونه مهاجمان توانسته اند تا سلاح ثقیل و سنگین را با انبار مهمات وارد هوتل کرده اند. گرازش هایی از قول مقام های امنیتی و وزارت داخله وجود دارد که هراس افگنان پیش از پیش در این هوتل حابجا شده بودند و احتمال دارد که در شب حادثه افراد تازه دمی را از  راۀ آشپزخانه وارد هوتل کرده باشند. از چند و چون این حادثهء دلخراش پیدا است که مخالفان توانسته اند، در مراکز مهم دولتی نفوذ کنند.

گفته های بالا نمایانگر این است که کسانی در درون هوتل مهاجمان را در جابجایی سلاح و مهمات کمک نموده اند و زمینه را برای ورود مطمین هراس افگنان به داخل هوتل فراهم کرده اند.این که چگونه ده ها زخمی در هوتل گیر ماندند، گفته می شود که به گفتهء شاهدان عینی نیرو های امنیتی تا ساعت چهارنیم صبح برای نجات زخمیان کاری انجام داده نتوانستند و بسیاری آنان به دلیل از دست دادن خون وفات یافتند.

در عقب این حادثهء خونین پرسش های زیادی در اذهان مردم خطور می کند که باید به آنها پاسخ گفته شود تا “سیاه رو شود هرکه در او غش باشد”. تنها شفاف گویی ها و راست گویی ها به مردم است که بر باورمندی مردم نسبت به حکومت می افزاید. از همه بیشتر این موضوع قابل دقت است که چگونه امنیت هوتل به یک موسسه داده می شود و پرسش مهم تر اینکه چگونه شده است تا اطراف هوتل به کلی از وجود نیروهای پولیس خالی می شود. هرگاه حکومت از پاسخ دادن به این پرسش های مردم کوتاه بباید. در این صورت نه تنها شک و تردید همراه با ناامیدی در مردم بیشتر می شود و در ضمن روحیهء رزمی هراس افگنان را افزایش می دهد. این در حالی است که سفارت امریکا هشدار داده بود که یکی از هوتل های مهم شهر در معرض حملهء هراس افگنان است و از سویی هم نیرو های امنیتی می دانند که مخالفان در زمان راه اندازی سناریو های نشست صلح مانند نشست ترکیه و اسلام آباد، حملات انتحاری را در شهر ها افزایش می دهند تا شکست های شان در جبهه های نبرد را در همچو حمله های خونین جبران کنند.

این بالا دستی مخالفان نشان می دهد که هنوز در وزارت داخله اصلاحات لازم به عمل نیامده و اگر اصلاحاتی انجام شده، خبلی کند است و باید این روند سریع شود. ادعای وزارت داخله در بپوند به سپردن امنیت هوتل به یک کمپنی خصوصی نمی تواند، دلیلی بر برائت این وزارت و رفع مسؤولیت اش گردد. این در حالی است که رئیس جمهور وزارت داخله را مرکز فساد خوانده بود؛ البته به دلیل این که پولیس در تمامی شهر های کشور بجای تامین امنیت مصروف باج گیری از دست فروشان و دکانداران است. فساد در وزارت داخله آفتابی تر از تمامی اداره های دولت است و داستان اعطای رتبه های جنرالی در این وزارت زبانزد هر خاص و عام است، نه تنها این که نصب افراد غیر مسلکی در مقام های این وزارت به گونۀ کامل رسانه یی شده است. چنانکه چند روز پیش نامه یی را عنوانی وزیر داخله در روزنامۀ آرمان ملی خواندم که از جابجایی افراد غیر مسلکی در مقام های این وزارت سخن گفته بود و از وزیر داخله خواسته بود که هرچه عاجل روند اصلاحات در این وزارت را سریع بسازد. این جدا از یک سلسله جابجایی هایی است که بر بنیاد رابطه در این وزارت صورت گرفته است. چنانکه پیش از این رسانه ها گزارش داده بودند که هرکس در جیب اش پول زیاد داشته باشد، زودتر می تواند رتبه های جنرالی را در این وزارت بدست آورد. آشکار است، کسانی که مقام ها را با پول می خرند،  برای دوباره بدست آوردن آن کارد فساد را تا استخوان های مردم فرو می برند تا پول بیشتر بدست آورند. به هر حال هرچه باشد، حال بر مقام های وزارت داخله و سایر اداره های امنیتی لازم است تا برای پیشگیری از نفوذ دشمن و تامین امنیت کامل شهروندان کشور، روند اصلاحات در اداره های سکتور امنیتی را سرعت بدهند تا نظم در کشور تامین شود و شهروندان در فضای امن زنده گی کنند و هم از نفوذ مخالفان پیشگیری شود.

دوم دلو سال 1396