چه باید کرد !
مولانا داکتر محمد سعید « سعید افغاني »
اندیشه های خورد و کوچک به تدبیراندک برآورده شد میتواند ، مگر؛ برای اندیشه های بزرگ ضرورت به تدبیر بزرگ است.
حقیقت این است که ما در پیش روی خود مسایل کوچک و مسایل بزرگ به سویه ولایت، به سویه مملکت و به سویه جهان داریم .
بلی ؛ ما میخواهیم وضع اقصادی مردم بهتر شود . گرسنگی ، ناجوری و بیسوادی نباشد . بند و انهار اعمار گردد. فابریکه های متعدد ساخته شود . معادن و منابع ثروتی تثبیت و از آن استفاده مطلوب به عمل اید . مراکز صحی و شفاخانه به قدرت ضرورت داشته باشیم . بالاخره زمین های بایر و خرابه ها آباد و جنگلات، علف گاها و آبشارها مورد استفاده سالم و موسسات تعلیمی و رفای انقدر انکشاف نماید که به برکت ان خود بتوانیم خود را از رنج ها و الم های بیکران خلاص سازیم .
ولی ؛ این اهداف ضروری ما بدون افراد و اشخاص فنی ، پلان های منظم انکشافی ، اداره و رهبری سالم و متخصص و حرکت دسته جمعی شده نمیتواند.
بلی ؛ ما میخواهم وطن اباد و شگوفان گردد ؛ جلب منافع و دفع موانع شود و این بدون همکاری همه قشرها خصوصا همکاری رجال دانشمند ، علما و روحانیون صدیق و مخلص به وطن و بدون مساعی مشترک امکان پذیر نیست .
بلی ؛ ما میخواهیم در صلح و آرامش ، ترقی و تعالی مشترکآ با هم زندگی کنیم ؛ البته این خواست بشری ما بدون از بین بردن تشدد ، پیوند رشته های قطع شده ، توام با نیت و عمل صالح و خیرخواهانه امکان پزیر نیست .
بنآ ؛ وظیفه رجال صالح این است تا پی در پی زمینه ها و فرصت ها ی حسن خیر را مساعد آن ساخته تا از راه حسن تفاهم ؛ راه های اعتماد و اطمینان را برای حیات و زندگی آبرومند و پر افتخار خویش جستجو نمایم و همه با تفاهم هم ، برای زندگی آرام ، مصئون و با سعادت دین وجدانی خود را انجام دهیم .
ومن الله التوفیق
دکتور سعید افغانی
سال ۱۳۵۶ هجری شمسی ــ کابل
تهیه و ترتیب کننده : برهان الدین « سعیدی »
