همایش اروپایی زنان افغانستان

 امسال زنان جهان برای ۱۰۸ مین بار از هشتم مارچ  روز  همبستگی جهانی  زنان  بزرگداشت بعمل می آورند . واین در حالی است که بستر های تشنج ، ادامه ای جنگ ها ، فقر ، بی عدالتی اجتماعی ، محرومیت و نابرابری جنسی ، عدم دسترسی به حقوق بشری و شهروندی از بشریت به ویژه زنان قربانی می گیرد.

مادران و زنان بیشماری در سوریه،عراق ، یمن وفلسطین و  در بسا کشور های افریقایی و امریکایی لاتین  در سوگ عزیزان خود نشسته اند و یا خود قربانی جنگ خشونت و  واستبدادنظام های  غیر عادلانه  ناشی از آن بوده اند.در حالی که در کشور های پیشرفته صنعتی چون : المان ، انگلستان و برخی از کشور های  جهان ، زنان قدرتمند ، با تدبیر و باخرد در انکشاف و توسعه جامعه پرداخته  و به  نماینده گی از منافع ملی کشور خود رهبری این جوامع را در دست دارند.

 و امادر کشور ما  افغانستان عزیز: مادران و خواهران ما با کمرشکسته ، مصایب جنگ ، انتحار ، انفجار ، عدم حکومت قانونی ، فساد ، سلاح سالاری و زور گویی ، حضور مافیایی مواد مخدر ، فقر ، بیسوادی و بیکاری را به دوش می کشند. خشونت ، ازدواج های اجباری ، سنگسار کردن ها ، محاکم صحرایی ، نکاح دختران خورد سال ، خرید و فروش زنان ، محرومیت در خانواده و اجتماع ، حاکمیت فرهنگ  تفکر قبیلوی و مرد سالاری ، حقایق تلخ زنده گی زنان افغانستان را می سازند.

مازنان مهاجر افغانستان   که جنگ و افراطیت  ما را از بزرگترین ارزش ها یعنی وطن محروم     ودر غربت و دشواری در ملک های بیگانه سرگردان ساخته است ، در این روزها با نگرانی ژرف شکل گیری اوضاع در افغانستان وروند صلح ، مذاکرات با طالبان را در ماسکو  و قطر دنبال کردیم به این فرایند رسیدیم که بدون اشتراک نماینده گان واقعی مردم و سهم فعال زنان  وبقا وثقای دموکراسی و دادخواهی  هیچ مذاکراتی نمی تواند منجر به صلح واقعی شود

 صلح زیبا و خواستنی است ! زنان کشور ما  بیش از هر کسی دیگری  ، به صلح پایدار ، عادلانه وهمه شمول  نیازمند هستند، مذاکرات  عقب در های بسته میان طالبان و امریکا ما را شدیدآ نگران ساخته است ، مردم و زنان افغانستان نباید  اجازه دهند ، تا منافع ملی و حد اقل حقوق ودستاورد های بخش آزادی  زنان  معامله و قربانی منافع بیگانه گان گردد. می گویند : دروغگوی حافظه ندارد مگر ۱۸ سال قبل  خارجی ها با شعار مبارزه با تروریزم و دفاع از حقوق زنان نیامده بودند؟

 نبایدحضور جامعه ای جهانی    عامل ادامه جنگ و خونریزی و تباهی در کشور   باشد . نگذارید تا سرنوشت   د ستاورد های حد اقل ملت و بخصوص زنان افغانستان   در معرض معامله قرار گیرد، امروز زنان کشور ما هنوز حتی به دستآورد های سالهای هشتاد نرسیده اند.

ما زنانی که بیداد، اپارتایت جنسی ، زن ستیزی وتراژیدی زمان یعنی حکومت طالبان را تجربه نموده ایم ، اجازه نمیدهیم  تا آن وحشت و بربریت  قرون وسطایی دوباره تکرار شود . از جامعه ای جهانی و بویژه امریکا تضمین با اعتبار و قابل باور مطالبه داریم و به این باور هستیم که تنها  با شرکت فعال زنان در همه  رده های روند صلح ، می توان  به صلح همه شمول  رسید . هر گونه توافق تنها  مردانه بدون سهم نصف  نفوس جامعه یعنی زنان تصمیم ناقص بوده نزد مردم و به خصوص زنان افغانستان مشروعیت ندارد، ما درحالی که باور داریم ، که تنها نظام ملی ، همه شمول ، مردم سالار و غیر ایدئولوژیک میتواند بدیل حکومت تک محوری  افراطیون  در کشور باشد  نیز به این باور هستیم که   طالبان  نیز می توانند تا با گذاشتن سلاح   البته  در این نظام سهم گیرند و از این روند استقبال می نمایم .

ما از اعلامیه یی شبکه زنان در افغانستان  مورخ ۱۱ دلو ۱۳۹۷ در مورد موقف زنان در برابر روند صلح پشتبانی قاطع می نمایم ، از همه ای زنان و مردان دادخواه و عدالت پسند می طلبیم تا با همدیگر پذیری  با یک صدا در صفوف فشرده و حرکت قوی به نیروی عظیم حرکت مدنی فشار بالای بازیگران روند صلح مبدل شده و از حقوق بشری زنان افغانستان به دفاع بر خیزند .

از همه زنان داد خواه و عدالت پسند  کشور خواهانیم تا  صرفنظر از همه گرایش ها و سلیقه ها فکری و بینشی  در اتحاد و همبستگی با هم  در یک جنبش نیرومند  زنان متشکل شده و از بازگشت کشور به  سوی بربریت  و زن ستیزی جلوگیری نمایند.

ما زنان با   تشکل در یک  جنبش نیرومند  که در آن به دگرپذیری و دگر اندیشی  اهمیت فوق العاده داده شود  به منظور تحقق حقوق حقه ای زنان ، در یک ساختار واحد  نیاز مبرم داریم !

بیایید تا دیر نشده در یک اتحاد نیرومند و سازنده  به منظور دفاع و پاسداری از حقوق زنان در کشور عزیز ما افغانستان با هم  متحد و یک پارچه شویم.

فرخنده باد هشتم مارچ

دکتور شفیقه رزمنده

رئیس همایش اروپایی زنان افغانستان