همكار استراتيژيك
با دوستانيكه ميگويند رهبران افغانستان ودولتمداران صلاحيت ندارند كه براي افغانستان كاركنند و اگر بدون اجازه جامعه جهاني و آمريكاكدام كاري كنند آنوقت برايشان و براي افغانستانو براي معاش ارتش ديگر كمك نميكنند وافغانستان سقوط ميكند موافق نيستم.
آنطور هم نيست جامعه جهاني هيچ وقتنميخواهند كه افغانستان سقوط كند و اين چانسحضور دوامدار أمريكا و اروپا در اينجا از دستشان برود و بدست رقباي استراتيژيك شان بيفتد.
از نگاه استراتيژي سياسي نظامي ، دست آوردهاي استراتيژيك هيچ قيمّت ندارند يعني پول ومنابع و حتي جان انسانها در مقابل دست آورداست اتيژيك و حضور در نقاط مهم استراتيژيهيچ ارزشي ندارند
يعني آنطور نيست كه دولتمردان وقتي بخواهندوطن شان پيشرف و مردم شان در صلح و آراميزندگي كنند بعد كشور هاي دوست و كمك كنند وهمكار استراتيژيك آنها مخالفت كنند و حتي آنها وكشور شانرا از بين ببرند و منافع خودشانرا هم ازدست بدهند.
رهبران و دولت مداران بايد شكلي منافع و ثبات وامنيت كشور شانرا طرح كنند كه هم منافع كشورو هم پارتنر هاي كمك كننده درآن باشد.
اما در افغانستان ما هم مشكل داريم و رهبران ودولتمداران مان زياد تر ، از يك طرف نوكراند و ازطرف ديگر بيكاره بي برنامه ، غير خلاقانه، دزد خواب برده و از همه مهمتر متعصب و قومپرستو از خود راضي و ظالم و از همه كرده مهمترترسو و بزدل .
ورنه اگر همين چانس حضور امريكاه و كشورهاي اروپايي را اگر ايران و يا پاكستان و كدامكشوري ديگري ميداشتند امروز از اين ها و پولشان استفاده ميكردند و وطن شانرا از شيشهمانند دبي و قطر و …. ميساختند.
رامين احمديار