نویسنده : دکتور طاوس وردک لندن اخر ۲۰۱۳

تاریخ افغانستان شاهد اشغالګریها – تجاوزات اجنبیان از شرق وغرب واز طرف همسایه ها در وجود افغانهای فروخته شده – افغانهای مرتجع – افغانهای خود خواه واجنبی پرست – افغانهای دون صفت ومفت خوار – اسلامیست های وابسطه به امپریالیزم جهانخوار همیشه مورد پیګرد خونخوارترین لشکرکشي های بود وهستن وادامه دارند ، تازمان که نسل برومند – نسل متعهد – نسل فیور افغان – نسل اینده ساز – نسل که وابسطه به ایده ومفکوره ودیکټاټ ( پاکستان – ایران وعربستان سعودی ) نه باشند قدرت سیاسی را در افغاننستان به عهده به ګیرند در ان وقت به یقین که جوانان ونسل بالنده و خالص افغان که عاری از هر نوع خصومت های قومی – فرقه یی- لسانی – سمتی ومذهبی خواهند بود افغانستان را به راه درست ومستقیم رهنمایی کرده و خواهند نمود ،در غیر ان مثل امروز همیشه شاهد کاسه لیسان امپریالیزم وسوسیال شونیزم خواهیم بود ودلیل اساسې ایکه کشورما ومردم ما مستحق زیستن نیستیم این بود که شاهان – امیران و روسای جمهور به جز سه تن شان که انها هم توانایی وقدرت مدیریت کردن را داشت وهم افغانهای متعهد و وطن پرست بودن و به ارزوی یک افغانستان بزرګ – مترقی- متکی به خود – دارای قووای مسلح مدرن ومجهز به عصریترین سلاح های معاصر که توانایی دفع وطرد حملات دشمن احتمالی را داشت و جلو حملات وتجاوزات کشورهای دون صفت ما ( پاکستان – ایران وعربستان ) را می ګرفت بلکه از زور وقوت مردمی ما می ترسیدن  و انواع راکت های میان برد ودور برد نیز در اختیار داشت و پلان رژیم دیموکراتیک به رهبری ببرک کارمل این بود که سرحد افغانستان بزرګ به اتک وصل شودو بندر ابي ګوادر ( این ګودر پشتونها ) یګانه راه به بحر شمرده می شد به دست ما می امد که پاکستان تا امروز مانع بزرګ هر نوع قدرت مندی و ترقی مردم افغانستان شده وتا زمان که دوباره این سرحد واین خط تازه نه شود و افغانستان بزرګ در نقشه جهان بوجود نه اید صلح در افغانستان نا ممکن است و مداخلات بیشرمانه وخاینانه پاکستان به همکاری بعضۍ پشتونهای انطرف خط نام نهاد ادامه دارند وادامه خواهند داشت درعین زمان در زمان ببرک کارمل کوشش می شد که در منطقه سروبی دستګاه انرژی اتومی نیز توسط شوروی ساخته شود که اګر اشرار ( مجاهدین خونخوار ورشوت ستان ) مداخله نمی کرد وبه فرمان کشورهای غربی خاصتا همسایه ها نمی کرد امروز کشورما نیز صاحب بم اتوم و انرژی هستوی بود و تخنالوجی معاصر به اختیار ما بود اما باز مثل همیشه ارابه ترقی وتمدن توسط اشرار بې فرهنګ وملاهای دیوبندی ساخت پاکستان به عقب زده شد ومردم ما توسط انها به قرون اولي ( قرن ۱۲ ) به عقب رانده شدن ، مخصوصا در قسمت طبقه اناث ظلم وناروای بیحد توسط این مسلمان نما ها صورت ګرفت وشما امروز از خشونت که علیه زنان در کشور حکمفرما است به خوبي اګاهی کامل دارید .

در جهان که ما زندګي می کنیم معمول است که ضعیف همیشه پایمال وزیر پا است و کشورهای بزرګ وقدرتمند جهان به شکل از اشکال از ثروت های زیرزمینی شان – از منابع زراعتی شان – از حبوبات که دران کشور کشت می شوند – از سنګ های قیمتی شان – از نیروی بشری ارزان شان – از پوست حیوانات شان – از اقلام انتیک وناب شان – از اراضی شان به حیث پولیګون و تخته خیز بر علیه دیګر کشور ها استفاده می نمایند نیرنګ هاو چال های متنوع رابه کار می بندد ویا به کار می پرتن بطور مثال ::

زمان که مجاهدین در بین خود به هم افتیدن و ااهداف پاکستان در وجود مجاهدین افغان براورده نه شد فورا قوه ریزف را که قبلا بالای ان کار کرده بود وبه حیث ګرنت ( پشتونهای متعصب- بیسیواد – خودخواه – حریص – ضد دیګر ملیت ها ) را به حیث سلاح مفت وارزان برضد هموطنان خود ما استعمال کردن  ، این یک تکتیک نو نه بود عین کار را توسط مجاهدین ( پاکستان – ایران – عربستان سعودی – امریکا وغرب درمجموع ) توسط دالر ها وپوند های شان به شمول مشاورین و نمایندهای خاص ( سي آی ای ) و هم چنان ( آی اس آی ) علیه هموطنان مان یعنی رژیم مترقی و اعضای پاک ووطن پرست ان استعمال نمودن ،بعدا طالبها تا سرحد که صرف پنجشیر وبدخشان فتح نه شد زیرا روسها مسعود وربانی را خوب حمایت کرد و مشاور ارشد ( ک- ج – ب  اقای کنیازوف ) و بادی ګارد مسعود سرګي اوکرایینی که مسعود بالایش نام ( اسلام الدین )  ګذاشته بود به این فیصله رسیدن که مسعود باید به عبدا لله به فرانسه برود و برادرش ولی مسعود یکجا با عبدا لله در لندن با انګریز ها پیش از پیش طرح اشغال افغانستان را از طریق همین مشاورین تر تیب نموده بود زیرا روسها می خواستن پای امریکا را داخل افغانستان کند وانتقام خود را از ایشان بګیرد ودر چنان ( کپکان یعنی تلک ) غرب را مواجه بسازند که ویتنام از یاد شان برود ، به این ترتیب د ( شمال ټلواله ) ظهور می کند و پای امریکا رابه افغانستان کشاند و با بمباردمان طیارات ( ب ۵۲ )  طالبان را خورد وخمیر می سازند یک تعدا طالبها به بهانه اینکه از طریق مزار شریف به کندهای پرواز خواهند نمود

 ویک تعداد را پاکستان توسط پروازهای طیارات خود که همه روزه وشبانه ۱۰-۱۱ پرواز از زبان امرا لله صالح که به ریس خاد امریکا در کندز را پور داده بود نجات دا دند و انعده که در کانتینر ها به مزارشریف ارسال شدن به فرمان قوماندانان جمیعت ( داود داود – استاد عطا  ) در دشت لیلی زنده به ګور شدن که تعداد شان اضافه از ۲۰۰۰ نفر بود و بعدا ( آی اس آی ) بعداز یک توقف چند ماه که استراحت طالبها پوره شد دوباره به سازماندهی  شان شروع کردن وخود غرب مخصوصا ( امریکا وانګریز ) بعضي قوماندانان وصاحب نظران طالب ها را خواستن وبرای شان ګفتن که ما اشتباه کردیم اګر همین پول و کمکها را به شما طالبها می دادیم شاید شما حال صلح وامنیت ونوسازی وباز سازی را نسبت به مجاهدین خوب انجام می دادین در حال که مجاهدین نه توانست این کار ا بکند خوب از اول این را نمی فهمیدین اما خوب می فهمیدین ولې این کار هارا به خاطر نه کردن که مقدم بر همه باید پروسه مغلقتر وپیچیده تر ودراز تر شود  ، لهذا نصف شان طالبان امریکایی شدن ونصف دیګر شان طالبان انګلیسي ومتباقی شان طالبان ( آی اس آی )  که تا امروز حکومت  ګوسفندی کرزۍ را توسط این ها می ترساند که ګر ګ امد وګرګ امد کار دیګر که کرد برای مبادا این بود که همه دار ونه دار قووای مسلح را توسط اربابان قدرت در حکومت کرزی به پاکستان فروخت ویک قسمت انرا به کشورهای خویش توسط طیارات غول پیکر خویش به غرب انتقال داد ، باقی مانده را بمباران ومنهدم نمود وحتی کلاشینکوف ها را از دهن توسط نټ وبولت بستن وسدورخ انرا خراب نمود ، یک مقدار دیګر در دشت وبیا بان بیدون محافظت وکانسرویشن فرسوده شد ،  بعدا در مورد پرسونل اکثریت افسران متخصص را به نام کمونست ها ( ډی ډی ار) ساختن و بعدا سربازان ( اجیر – تنظیمی – سمتی – ففټی ففټي – مصلحتی – اجنت پاکستان وایران ) را در صفوف سربازان داخل نمودند – دولت ، مردم و پارالمان ( داغ ویا درد ان را ) امروز  احساس می کنند زیرا معاش نه دارند – تیل نه دارند – سلاح نه دارند – مهمات نه دارند وهمه را وابسطه به امریکا نمودن ، اګر قووای مسلح ملي زمان دکتور نجیب ا لله را نګاه می کردیم امروز نه امریکا – نه پاکستان – نه ایران – نه عربها ) سر مردم ما هر انچی دل شان می خواهند انجام می دهند انجام داده نمی توانستند ازین خاطر مردم ما مستحق ریستن نیستند .