طبق آمار سازمان ملل، در حال حاضر بیش از ۷ میلیون سوری خانه و کاشانه خود را ترک کرده و مجبور به مهاجرت شده اند و طبق گفته کارشناسان سازمان ملل این حجم مهاجرت طی ۲۵ سال اخیر بی سابقه بوده است.

طبق گزارش سازمان ملل تعداد پناهندگان سوری تا آخر سال میلادی جاری به ۴ میلیون و ۲۵۰ هزار نفر خواهند رسید. غالب پناهندگان سوری به سمت کشورهای ترکیه، اردن و لبنان در حال مهاجرت هستند و این درحالی است که فقط در ماه ژوئن نزدیک به ۲۵ هزار نفر دیگر به خاک ترکیه پناه برده اند.

همچنین بنا به گزارش نماینده سازمان ملل در ترکیه، تعداد پناهندگان سوری در این کشور به مرز ۱.۸ میلیون نفر رسیده است. ضمنا در حالی که عراق خود درگیر جنگ خانمان سوز با ترویست های داعشی است، این شرایط نتوانسته از ورود پناهندگان سوری به این کشور جلوگیری به عمل آورد.

شایان ذکر است بنا به گزارش های رسمی تا کنون ۱.۸۰۵.۲۵۵ پناهنده در ترکیه، ۲۴۹.۷۲۶ پناهنده در عراق، ۶۲۹.۱۲۸ پناهنده در اردن، ۱۳۲.۳۷۵ پناهنده در مصر، ۱.۱۷۲.۷۵۳ در لبنان و در شمال آفریقا ۲۴.۰۵۵ پناهنده سوری اسکان یافته اند. این درحالی است که بیش از ۲۷۰ هزار نفر پناهجوی سوری و دیگر اتباع کشورهای منطقه شامل ارقام ذکر شده نیستند.

بر این اساس و بنا بر ارقام منتشر شده از سوی سازمان ملل، در حال حاضر بیش از ۷ میلیون سوری خانه و کاشانه خود را ترک کرده و مجبور به مهاجرت به دیگر مناطق داخلی این کشور شده اند و طبق گفته کارشناسان سازمان ملل این حجم مهاجرت طی ۲۵ سال اخیر بی سابقه بوده و با کمک همه کشورهای جهان باید به این مردم بی سرپناه کمک رسانی و اسکان داده شود زیرا آنها بدون تغذیه کافی و هرگونه امکانات بهداشتی با بدترین و سخت ترین شرایط برای زنده ماندن تلاش می کنند.

شکست سیاست میزبانی پناهجویان برای ترکیه

شایان ذکر است با گذشت چند سال از جنگ سوریه، هنوز مردمان بی سر پناه این کشور هر از گاهی به شکلی دسته جمعی در پشت مرزهای ترکیه و دیگر کشورهای همسایه تجمع کرده و در بدترین شرایط انسانی و با تحمل رنج و درد فراوان خواستار ورود به این کشورها هستند که هر از گاهی به دلیل ازدحام زیاد جمعیت متقاضی پناهنده و عدم صدور مجوز برای آنان جهت ورود به ترکیه و دیگر کشورها جان تک تک آنان از جمله کودکان و زنان به خطر می افتاد.

علاوه بر این گفته می شود گروهای مسلح ترویستی تا نزدیکی مرزهای ترکیه آمده و این انسان های بی پناه را مجبور به عقب نشینی از مرزهای این کشور می کنند که این به نوبه خود نوعی شکست سیاست میزبانی از پناهجویان برای ترکیه قلمداد می شود، چرا که به هر دلیلی، در انتظار گذاشتن انسان های بی سرپناه و مخصوصا قرار دادن کودکان و زنان در آن شرایط سخت به هیچ وجه قابل قبول نیست و با هیچ معیار انسانی نمی توان آن را توجیه کرد.

ترکیه از اولین روز شروع جنگ تحمیلی سوریه که خود یکی از بانیان آن به شمار می رود، سیاست های متناقضی را نسبت به قبول پناهندگان اختیار کرده است. هر چند تعداد رو به رشد پناهندگان در این کشور هزینه های مالی سنگینی را بر این کشور تحمیل کرده، ولی این کشور تا به امروز قادر نبوده کمک های لازم را از اتحادیه اروپا و سازمان ملل برای برطرف نمودن معضل پناهندگان ورودی به این کشور را دریافت کند.

چرا پناهجویان به اروپا روی آورده اند؟

با افزایش روز افزون پناهجویان به سمت اروپا و تراژدی «آیلان»، کودک سه ساله کرد سوری که بدن بی جانش در سواحل دریای اژه پیدا شد و باعث به درد آمدن قلب تمامی انسان دوستان جهان گشت، این سوال مطرح است که چرا مردم کشورهای جنگ زده و علی الخصوص مردم سوریه، با این حجم و با تحمل سختی ها و حتی امکان از دست دادن جانشان به سمت کشورهای غربی سرازیر شده اند و چرا هیچ یک از اینان دیگر حاضر نیستند به کشورهای حوزه منطقه خلیج فارس که دارای زبان و دین و مذهب مشترکند پناه ببرند؟

برای جواب این سوال می توان به سراغ ترکیه رفت، کشوری که نزدیک به دو میلیون سوریه ای را در خود جا داده است و از این تعداد فقط حدود ۳۰۰ هزار نفر از آنان در اردوگاه ها پناه داده شده اند. پلیس ترکیه نتوانسته است برای این تعداد کم مدرک هویتی صادر کند و هم اکنون این مردم بی پناه بعد از گذشت بیش از چهار سال در شهرهای مرزی و حتی در آنکارا پایتخت این کشور و حتی کلان شهر استانبول بدون هیچ پشتیبانی مالی و انسانی رها شده اند و بسیاری از آنان مجبور به ترک زندگی عادی خود شده و دست به کارهایی که شایسته آنان نیست بزنند.

بنا به گزارش های واصله، هم اکنون در گوشه و کنار شهرهای ترکیه می توان اتباع سوری را دید که برای گذران زندگی حاضرند دست به هر کاری بزنند. کودکان و زنانی که آواره در این کشور سرگردانند و چه بسا تعدادی از آنان گرفتار گروه های مافیایی می شوند. اینان شاید کسانی هستند که خود زمانی در کشورشان صاحب شغل و منصب بوده و بعد از گذشت بیش از چهار سال هنوز دولت ترکیه نتوانسته حضور این اشخاص را در کشور خود سازماندهی کند.

این در حالی است که اروپا با داشتن طرح ها و قوانین از پیش تعیین شده و اجرای موفق آن در قبول روند پناهجویان تاکنون توانسته تعداد بسیاری از مردم جهان را به دلایل مختلف به عنوان پناهنده در خود جا دهند. ضمن اینکه مردم سوریه به دلیل موضع گیری های خصمانه کشورهایی ماننده عربستان سعودی و قطر حاضر نیستند به کشورهای حوزه خلیج فارس مهاجرت کنند.

آنها می دانند که شرایط این کشورها دست کمی از شرایط ترکیه نخواهد داشت و چه بسا بدتر خواهد بود و با آنان برخوردهای ناشایست خارج از اصول انسانی صورت خواهد گرفت و شرایط زندگی برای آنان بسیار تنگ تر از شرایط فعلی ترکیه خواهد شد. سوریه ای ها می دانند حتی اگر این کشورها مرزهایشان را به روی آنان بگشایند، روند پذیرش آنان چیزی جز شکنجه های روحی و برخوردهای غیر انسانی به همراه نخواهد داشت.

نتیجه آن است که در صورت عدم خاتمه جنگ خانمان سوز در سوریه و عدم پاک سازی گروه های تروریستی در آن کشور، هر روز بر تعداد پناهجویان سوری افزوده خواهد شد و در روزهای آینده شاهد موج های بزرگ انسانی برای ورود به اروپا و در نتیجه تراژدی های انسانی دیگر خواهیم بود.