امین الدین« سعیدی – سعید افغانی »
برخی از انسانها طوری استدلال میکنند که گرفتن روزه صرف بالای اغنیا ء و شخص غنی و متمول فرض است ، بخاطریکه روزه داران با گرفتن روزه از وضع فقرا اطلاع حاصل نماید . استدلال این عده از افراد نه تنها دقیق ومنطقی نبوده ،ونباید فراموش نمایند که ، پافشاری به همچو استدلال اورا از دایرهء اسلام خارج می سازد . اولتر از همه فرضیت روزه بر مسلمان مانند امر عبادتی بخاطر صراحت حکم الهی به ګرفتن روزه است. تفاصیل اینکه یکی از حکمت های روزه آګاهی از حال فقرا و یا دیګر حکمت ها و توضیحات به شمول شأن نزول که چرا روزه نازل بر مسلمان فرض است اساس وجوب و فرضیت نیست، بلکې همان صراحت نص است که الله تعالی برای اجرای آن بنده را مکلف ساخته است.
لذا منطق اینکه روزه بر شخص واجب نیست به این توضیح ساده منتفی میګردد. باید احتیاط کرد و در مورد دقت نمود که تارک روزه ګنهکار اما منکر آن و حلال را حرام ساختن و حرام را حلال ساختن منجر به کفر میشود.

ماه مبارک رمضان يکي از ارکان پنجګانهء اسلام است وهر آن شخصیکه این صراحت و فرضيت آن را برای مسلمان انکار کند کافر و مرتد است. فقه السنه (366/1). بنابراين هرآن شخصیکه منکر واجب بودن روزه بر خود يا بخشي از مسلمانان و يا تمام آنها باشد ، درحاليکه عذري مانند مریضی و يا سفر- نداشته باشد،طوریکه در فوق هم یاد اور شدیم، او از دايره اسلام خارج گشته و مرتد می باشد.
انکار از وجوب روزه، در حقيقت منکر آيات قرآن عظیم الشان وسنت رسول الله صلی الله علیه وسلم شده است .
طوریکه پروردگار با عظمت ما می فرماید :«يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَيکُمُ الصِّيَامُ » (سوره بقره آیه 183).يعني: «اي کساني که ايمان آورده‌ايد بر شما روزه واجب شده است». و من الله التوفیق