درد مزمن وطن
رسول پویان
خیزک زنـان فسانه و انگشـتنما شوی
خـالی تـر از پغـانــۀ روی هـوا شوی
در عـرصۀ سـیاسـت بیـن الملـل چـرا
کم مـایـه و شـتابـزده و وارخطا شوی
همسایه یی که هستی ما را کند خراب
بـا نـقـشـه و دسـیسـۀ آن همـنـوا شوی
دروازۀ وطن بگشایی بـه روی جنگ
بـا طالـبـان مبلـغ صلـح و صفـا شوی
بار دیگـر که سـجده کنی پـای ابلیـس
دور از فرشتگان و جدا ار خدا شوی
بـا قـاتـلان خـلـق خـدا گـر شـدی ندیم
بی اعـتـمـاد مـردم و بـی آشـنـا شوی
ازخون پاک مردم اگر بگذری به فن
طبال جنگ وحامی مرگ وعزاشوی
بار دیگر بـه قلـزم خون چاه پر فساد
بـا ریسـمـان پـودۀ خـود کله پـا شوی
کرزی گـونـه گر بکنی رهبری ملک
لطف عصا نـه بلکه سـر اژدها شوی
درد وطن مزمـن و ناشـی بود طبیب
با نسخۀ گذشته بـه مـردم، دوا شوی؟
عشق وطن نه عرصۀ بازیگری بـود
گربی وفا شوی همه جوروجفا شوی
سـلطانی جهـان نکـنـد خـدمـت بـشر
آماده شـو که یار فـقـیر و گـدا شوی
ازسازعشق ونالۀ دل بشکند سکوت
گر آشـنا به نغمه و موج صدا شوی
بهتر ز خاک کعبه بـود خاک میهنم
گر واقعـاً ز قـیـد تعصب رها شوی
17/11/2014
