حزب‌های نظام را به حال خودشان رها کنید
حزب کمونیست ترکیه ـــ
منبع: شبکه همبستگی، ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵ ـــ
کمیته مرکزی حزب کمونیست ترکیه، جلسه‌ای را که در آن تحولات کشور و اهداف مبارزه روزمره مورد ارزیابی قرار گرفتند با موفقیت برگزار کرد. ما برخی از نتایج این جلسه را با خلق‌مان در میان خواهیم گذاشت.
حزب کمونیست اعلام کرد که انتخابات ۲۰۱۵ با تقلبی بزرگ و در راستای نیازمندی‌های نظام برگزار شد. این واقعیت باید امروز بر همگان روشن شده باشد.
بحث‌های ائتلاف هیچ ربطی به آینده و منافع خلق ما ندارد. رویکرد جدیدی از زوال و بر اساس بی‌مسلکی سیاسی در اینجا نمایش داده می‌شود. نظم سرمایه‌داری به‌نام «ثبات» تقدیس می‌شود.
آنچه خلق ما باید مراقب آن باشد، ائتلاف آتی یا «نظم و ثبات» وعده داده شده نیست، بلکه چگونگی مبارزه با نظام و چگونگی مقاومت در برابر زلزله‌های جدیدی خواهد بود که این ثبات با خود به‌همراه خواهد آورد.
خواست ما این است: احزاب نظام را به حال خودشان رها کنید.
۱ـ یک‌بار دیگر خلق ما را در انتخابات ۲۰۱۵ فریب دادند. ترکیۀ برانگیخته با انتخاباتی که در آن وعده‌های تغییر داده شد، در حال حاضر با فراخوان «به‌خاطر راه‌حل و ثبات به خواب ادامه بدهید» رو‌به‌رو می‌شود.
خلق را بار دیگر در انتخابات ۲۰۱۵ فریب دادند. این نتیجه‌ای است که از رویدادهای دو هفته اخیر ناشی می‌شود. جلسات ائتلاف و مناظره‌هایی که توسط رسانه‌ها انجام شد، صرفاً یک سری کارهای بی‌معنا هستند. آرمان «ترکیه را بدون راه‌حل نگذارید» که همه یادآوری می‌کنند ویژگی غریبی دارد.
کدام ترکیه را نباید بدون راه‌حل گذاشت؟ این چیزی که ثبات نامیده می‌شود چیست؟ ثبات در حال حاضر، دروغی از پیش شناخته برای خلقی است که با عدم ثبات در زمینه‌های گوناگون مواجه هستند، همچون از دست دادن شغل یا خطر بسته شدن حساب‌شان به دلیل بدهی کارت اعتباری. ثباتی که بهانه‌ای برای برنامه‌های ائتلاف است ثبات برای چه کسانی است؟
اگر ما می‌بینیم که این سازمان‌های سرمایه و قدرت‌های بین‌المللی‌اند که وارد آن می‌شوند، و آن‌ها هستند که به بحث در مورد ثبات دامن می‌زنند، پس چنین ثباتی حتماً متعلق به این قدرت‌ها است نه از آن خلق.
این ثبات، آشکارا، تداوم نظام فاسدی است که نظمی را در خارج از جنگ‌های منطقه‌ای، درگیری‌های داخلی تحریک شده، اقدامات متعصبانه، تیره و تاری قرون وسطایی و بهره‌کشی پایدار مبتنی بر عوامل مورد اشاره ایجاد کرده است.
۲ـ ترجیحات رأی‌دهندگان در طول انتخابات، دستکاری شد. رسانه‌های جمعی و جامعۀ روشنفکران لیبرال خلقی را رها کردند که در غیر این‌صورت از این دستکاری تبعیت نمی‌کرد. اکنون همه از آماج آن‌ها که طولانی‌ترکردن عمر دیکتاتوری سرمایه به‌نام تداوم نظم و ثبات است، آگاه شدند.
به‌عنوان حزب کمونیست، ما سعی کردیم در هر فرصتی در دورۀ قبل از انتخابات این نکته را توضیح دهیم. حالا آشکارتر شده است که: ترجیحات رأی‌دهندگان با ابزار‌های مختلف قبل از ۷ ژوئن دستکاری شد. ماهیت این دستکاری، حمایت از این یا آن حزب سیاسی نبود. آنچه که در این فرایند انجام شد عبارت بود از تضعیف خط مشی‌ها با استفاده از انتخابات. تشدید حالت فاصله‌گیری بین احزاب سیاسی و هواداران‌شان، و نزدیکی‌های غیرمنتظره تصنعی، هرازگاهی در خدمت حفظ نظام بوده‌اند. فشار دیگ به جوش آمده برطرف شد و درگیری‌های واقعی یا با انواع فریب‌دهنده درگیری‌ها جابه‌جا شدند و یا با قرار گرفتن در راستای الزامات نظام، فروکش کردند. علاوه بر این، ترویج فرهنگ «تحمل» به‌عنوان یک فرصت به‌منظور کاهش تنش‌هایی که در نتیجه تمایلات فاشیستی دولت حزب عدالت و توسعه به‌وجود آمده بود، ارائه شد.
ما توضیح دادیم که نگرش ساده‌انگارانۀ «حزب عدالت و توسعه، هر قدر محوتر» تله‌ای برای توده‌هایی بود که قبل از انتخابات از نظام روگردان شده بودند، و این که این کافی نخواهد بود. احزاب سیاسی که میلیون‌ها نفر را به دادن رأی برای «پس زدن حزب عدالت و توسعه» و «محاکمۀ دزدان» دعوت می‌کردند، در حال حاضر با شعارهای «مسدود نکردن راه صلح و تضمین ثبات» عمل می‌کنند. کاملاً مناسب!
۳ـ آن‌هایی که با خودنمایی می‌گفتند: «ما داریم حزب عدالت و توسعه را پس می‌زنیم» حالا دارند به نام صلح و ثبات، مسابقۀ سازندگی می‌دهند. کارفرماها می‌خواستند حزب عدالت و توسعه نظم و انظباطی برقرار کند، اما این حزب شروع به مشکل‌تراشی کرد. پس از آن کارفرمایان پیام دادند که ما مشکل نمی‌خواهیم.
این دقیقاً همان چیزی است که منظور ما است. آن‌هایی که می‌گفتند «ما می‌توانیم حزب عدالت و توسعه را پس بزنیم، بقیه بی‌اهمیت‌اند» خود را وقف تقویت اساس محافظه‌کاری درازمدت حزب عدالت و توسعه کردند.
مذاکرات پشت درهای بسته شرم‌آور است. ما دنبال هیجان نیستیم، ما سیاست‌مان را بر اساس شایعات سیاسی تعیین نمی‌کنیم. ما دنبال این نیستیم که بگوییم ما چه شنیده‌ایم و سعی کنیم با این شایعات در میان مردم نفوذ کنیم. اما شبکۀ گستاخ، بی‌مسلک و شرم‌آوری از روابط در میان آن‌هایی که توهین‌آمیزترین عبارات را در مورد همدیگر به‌کار می‌برند، وجود دارد.
اگر شما در مورد آن بپرسید، تماماً درخدمت ثبات است. در واقع، ثبات یک دروغ در این کشور است.
۴ـ اقدام به‌عنوان دروازه‌بانی ثبات در این نظام، دروازه‌بانی از جهنمی است که کارگران به‌طور روزمره از آن عبور می‌کنند، با تمامی سردرگمی‌ها و عذاب‌های زندگی‌شان. ثبات سرمایه، مستلزم اشغال زندگی کارگران با بی‌ثباتی‌های طاقت‌فرسا است.
کارگران کشور ما بدهکارند.
فقر صرفاً محرومیتی نیست که زندگی را برای کارگران دشوار می‌سازد. برای کارگرانی که برای بقای‌شان تقلا می‌کنند، فقر موضوعی ایجاد شده توسط توسعه است که می‌تواند زندگی‌شان را به‌طور ناگهانی وارونه کند. فقر قرار است به دادگاه برده شود، محکوم شود، و اخراج شود.
کشور ما درآستانۀ قساوت و وحشیگری ایستاده است. این موضوعی است مربوط به زمان تا به سرزمین آتش جنگ‌های مذهبی و فرقه‌ای تبدیل شود. نیازی به ایجاد یک درگیری «بزرگ» در شرایط سرکوب فعلی ایجاد شده توسط استبداد دینی به هر شکل آن نیست. در سطح فردی، درگیری، یک امکان است که شما بتوانید با اطراف خود برخورد کنید. درگیری، مردم سلاخی شده، کشتار زنان (femicides) و ترور در ماه رمضان است که با گام‌هایی خجول به‌پیش می‌آید.
۵ـ مراکز امپریالیستی که جنگ‌ها را آغاز می‌کنند و کشورها را به ویرانی می‌کشانند از افرادی تشکیل شده‌اند که به گفتگو در مورد ثبات دامن می‌زنند. احزاب نظام به‌طور هم‌زمان تلاش می‌کنند تا خواسته‌های این محافل بین‌المللی را محقق کنند.
نگاه کنید به مسائل منطقه‌ای که ترکیه به‌طور مستقیم در آن‌ها درگیراست. آیا در طرف دیگر دریای سیاه، اوکراین، ثبات وجود دارد؟ آیا ماجراجویی تیره و تاری نیست که سوریه‌ای که دفن می‌شود تلاش میکند در هر لحظه مارا جذب کند؟
لفاظی «عدم خروج ترکیه بدون یک راه‌حل» در این فضا صرفاً طلب رها نکردن نظم سرمایه‌داری بدون یک رهبر است.
ما مراقب توطئه علیه خود و علیه خلق هستیم؛ ما از مبارزه با آن استقبال می‌کنیم. اما مباحثات ائتلاف، ترکیب با دو یا سه حزب، خطوط قرمز ترسیمی برای این ائتلاف‌ها، و پس از آن توافق‌های عجیب و غریب، اصولاً مسأله ما نیستند.
۶ـ ما تمام روابط خود را با چپ‌گرایی مدعی «ائتلاف‌های حزب عدالت و توسعه ـ حزب جمهوری‌خواه خلق یا حزب‌های جمهوری‌خواه خلق ـ حزب جنبش ملی‌گرا خوب‌اند، اما از ائتلاف حزب عدالت و توسعه ـ حزب جمهوری‌خواه خلق اجتناب کنید» قطع کرده‌ایم. ما نمی‌توانیم ارتباطی با هراس مشتری جلب‌کن بر سر گزینه‌هایی که نظام ارائه می‌دهد، لیبرالیسم و دمکراتیزم خشک و خالی داشته باشیم.
ما آن‌هایی را به خود وامی‌گذاریم که فکر می‌کنند می‌توانند آینده کشور را با نوشتن درخواست‌های کتبی به حزب جنبش جمهوری‌خواه ملی‌گرا، بخش فاشیستی عمیقاً ریشه‌دار، بسازند. در حال حاضر ما آن‌ها را به عریضه‌نویس‌ها و صاحب‌منصبان مجلس حواله می‌دهیم.
۷ـ ما در واقع، به‌طور جدی تعداد آرای حزب کمونیست در انتخابات ۷ ژوئن را به حساب نمی‌آوریم. این نتیجه، به‌عنوان یک عدد، هیچ معنایی ندارد.
آنچه ما به‌طور جدی در اختیار داریم رفقای جدید ما هستند که به ما نزدیک شدند تا برای حمایت از مبارزه درست ما بعد از انتخابات به حزب بپیوندند.
آنچه ما به‌طور جدی در اختیار داریم کسانی هستند که به حزب کمونیست رأی دادند.
آنچه به آن به‌هیچ‌وجه توجه نمی‌کنیم، چانه‌زنی‌های ائتلاف است.
این هشدار و فراخوان ما به خلق‌مان است که با بهار دروغین، فریفته شدند و شادی کوتاهی داشتند.
این نظام مشغول برنامه‌ریزی رفع نقاط ضعف خود است.
ما باید سازماندهی شویم و با این نظام مبارزه کنیم.
این نظام باید تغییر کند، باید سرنگون شود.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ترکیه
۲۲ ژوئن ۲۰۱۵
