جنبۀ مضحک نمایش فوق‌العاده گران‌قیمت
«با صمیمانه‌ترین سلام‌ها به مامان جونم، عجله دارم در انظار دیده شوم»
دمیتری سدوف (DMITRY SEDOV)
ا. م. شیری
زلنسکی با ترتیب دادن یک دایرۀ نمایشی قهرمانانه در اطراف اوکراین قبل از بازدید از ایالات متحده، مانند یک خرگوش شکار شده به داخل باخموت و سپس مخفیانه به لهستان پرید و از آنجا توسط نیروی هوایی ایالات متحده به پایگاه اندروز در نزدیکی واشینگتن منتقل شد. تمرین‌های رهبر اوکراین به‌ویژه از این نظر ملموس به نظر می‌رسید که او نیز مانند جو گریزان و بی‌مصرف، هیچ علاقه‌ای به نیروهای مسلح روسیه ندارد.
بله، رسانه‌های جهانی ترتیب دادن نمایش کمیک بایدن با زلنسکی توسط واشنگتن را پیش‌بینی کرده بودند. ادعاهای متوهمانۀ زلنسکی مبنی بر اینکه او برای دریافت «سلاح‌های جدید و کمک‌های جدید را از آمریکایی‌ها» به ایالات متحده می‌رود، تنها واقعیت دوری او از واقعیت را تأئید کرد. عروسک می‌تواند چه چیزی از دست عروسک‌باز به قاپد؟ حجم کمک به اوکراین از نظر اعداد و سخت افزاری پیشاپیش در واشینگتن تأئید شده و معلوم بود. و فضای این دیدار یادآور جنون «دم و دستگاه» آمریکا در جریان ماجراجویی‌های یوگسلاوی یا عراق بود. طبل پر سر و صدای رسانه‌های اصلی آمریکایی برای پوشش دادن این دیدار، گویی رونوشت طابق‌النعل وقایع سریال مستند نازی «شو هفتگی» بود که مغز آلمانی ها را تا آخرین روز با عوعو دکتر گوبلز سیراب می‌کرد. شنیدن عبارت «ما برای دموکراسی علیه غیرانسان‌های روس می‌جنگیم»، از زبان بازماندگان عهد عتیق در طول بازدید عجیب بود.
اما اهدای صلیب نظامی اوکراین توسط زلنسکی به بایدن که توسط یک سرباز ناشناس در میدان‌های جنگ شخصاً به رئیس جمهور تحویل شده بود و همچنین «پرچم زرد-سیاه» سوخته در نبردها به نانسی پلوسی و کامیلا هریس اوج پیروزی کمیک این نمایش فوق‌العاده گران‌قیمت بود. اما همانطور که می گویند اندازه نگه‌دار که اندازه نکوست. زلنسکی که مانند یک شعبده‌باز چینی در آسمان سیاست آمریکا پرواز کرد و ناپدید شد، واکنش مقامات آمریکایی به این نمایش را برانگیخت.
وعده دولت آمریکا مبنی بر دادن ۱.۸ میلیارد دلار تسلیحات به کی‌یف و سپس افزودن ۴۵ میلیارد دلار دیگر به چه معناست؟ از نظر سخت افزاری، این‌ها سامانه‌های «پاتریوت» مشهور و گلوله‌های توپخانه با دقت بالا هستند. از مجموع این کالاها، تصور می‌شود که ارتش اوکراین برتری بی‌سابقه کسب خواهد کرد.
نشریه متنفذ هیل با شک و تردید زیادی به این ابداعات واکنش نشان داد. به عقیدۀ نویسندۀ مقاله، ادگارو پینل، واشینگتن می‌تواند با اوکراین نیز مانند افغانستان برخورد کند. این روزنامه‌نگار معتقد است که حمایت ایالات متحده و ناتو از اوکراین و ارائه کمک نظامی به این کشور، فقط برای دفاع و بقاء کافی است «نه برای اخراج روسیه از تمام یا بیشتر سرزمین‌های کریمه و و دونباس». اظهارات زلنسکی مبنی بر اینکه «سال آینده اوکراین به سمت پیروزی در جنگ استقلال حرکت خواهد کرد»، نیز با تردید زیادی نگریسته می‌شود. و جمله پرشور او به عاریت از چرچیل، که «ما تسلیم نمی‌شویم، شکست نمی‌خوریم، تا آخر خواهیم رفت»، موجب تأملات زیادی می‌شود.
پس، اگر نیروهای مسلح اوکراین تا بهار هیچ موفقیتی کسب نکنند و اوکراین در تاریکی و سرما یخ بزند، چه؟
اگر نیروهای روسیه تا بهار آرتموفسک را تصرف کنند و وارد فضای عملیاتی در سمت سلاویانسک و کراماتورسک بشوند، چه؟ در این حال، پیشرفت‌های نیروهای مسلح روسیه در جهت غربی حتی نیازی به بررسی ندارد. زیرا، سوپاپ بندآور به طور خودکار در واشنگتن عمل خواهد کرد. آیا زلنسکی نیاز خواهد داشت برای سخنرانی‌های توهم‌آمیز آتشین در کنگره‌ای که از حل مشکلات آمریکایی خود مأیوس شده است، دوباره به واشینگتن برود؟ آن‌ها از کمک به ارتش مغلوب در آنجا خودداری خواهند کرد و برای سفر جدید زلنسکی به آن سوی اقیانوس و اعطای کمک‌های جدید به اوکراین، هیچ درخواستی نخواهد فرستاد. چون اسب‌های از کارافتاده را تیرباران می‌کنند و بدهی‌های غیرقابل بازپرداخت به کی‌یف به قدری زیاد است که سرزمین‌های آشکارا از دست رفتۀ اوکراین، به سرمایه‌گذاری در یک تجارت ناامیدکننده اجازه نمی‌دهد.
البته، زمستان یک مکث برای رزمندگان دیکته کرده است. اما، پایان این مکث شگفتی‌هایی را قبل از همه، از نظر اثربخشی تسلیحات جدید آمریکایی به همراه خواهد داشت. زیرا، هر معما پاسخی دارد و توسط ارتش روسیه به طرف مقابل داده خواهد شد.
سخنان ژنرال زالوژنی، فرمانده نیروهای مسلح اوکراین در مصاحبه با مجلۀ اکونومیست به ذهن متبادر می‌شود. او گفت: «می‌دانم که می‌توانم این دشمن را شکست دهم. اما من به منابع، به ۳۰۰ تانک و ۶۰۰-۷۰۰ خودروی جنگی پیاده نظام، به ۵۰۰ دستگاه سامانۀ هویتزر نیاز دارم. در این صورت، من فکر می‌‌کنم، رسیدن به مرزهای ۲۳ فوریه کاملاً واقع‌بینانه است».
ژنرال مورد تمجید مرکز اطلاعات و عملیات روانی اوکراین نتوانست بفهمد که در این مرحله، دیگر صحبت از آهن در میان نیست. ما در مورد این واقعیت صحبت می‌کنیم که روسیه وارد مرحلۀ جدیدی از عملیات ویژۀ نظامی می‌شود که با تقویت روحیۀ ملی همراه است. این واقعیت را وضعیت جامعه و نگرانی فزاینده در مورد آینده در ذهن هر فرد نشان می‌دهد. پس از یک آرامش موقت، روسیۀ دیگری وارد جنگ خواهد شد.
مهم نیست که آمریکایی‌ها تا کی باید این جمله معروف اتو فون بیسمارک را به خاطر بسپارند: «روس‌ها آهسته سوار می‌شوند، اما سریع می‌تازند». اما برای زلنسکی، بهتر است آهنگی از فیلم کمدی معروف «با صمیمانه‌ترین سلام‌ها به مامان جونم، عجله دارم در انظار دیده شوم» را یادآوری کنیم. اکنون فقط مادر به یاد خواهد آورد، که چگونه از عهدۀ سقط جنین افغانی خود برآمد؟
مأخوذ از: بنیاد فرهنگ راهبردی
۳ دی- جدی ۱۴۰۱
