جنایتکاران خوش‌آمد می‌گویند
منبع: سایت حزب کمونیست آلمان ـــ
Dagmar Henn ـــ
هر کلامی در باب یاری‌رسانی به آوارگان سوری، تا زمانی که اِعمال تحریم‌ها علیه سوریه ادامه دارد، دروغی محض بیش نیست.
چرا که مردم یک کشور را عامدانه به ورطه نیستی و هلاکت می‌کشانند و همزمان در نقش بشر‌دوستانی برجسته سخن می‌گویند.
تصویری از پیکر بی‌جان یک کودک ۳ ساله از اهالی سوریه در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در برابر دیدگان ماست.
دولت آلمان در پیش گرفتن رفتاری خوشایند و مطبوع را در رویارویی با آوارگان سوری خواستار می‌شود. آوارگانی که به مرزهای این کشور نزدیک می‌شوند.
چه ریاکاری و مضحکه شگفت‌انگیزی!
چرا که همزمان با این به‌ظاهر خوشامدگویی‌ها، اتحادیه اروپا به‌منظور به حاکمیت رساندن یک رژیم مناسب‌تر (بخوان: یک رژیم گوش بفرمان و سرسپرده)، از طریق اِعمال تحریم‌ها علیه سوریه، اقتصاد این کشور را به‌سوی نابودی سوق می‌دهد.
پس از ویرانی کشور عراق آشکار گردید که اینگونه سیاست‌ورزی «بشر‌دوستانه»، صدها هزار انسان را به کام مرگ کشانده است.
اکنون در سوریه نیز سیاست مشابهی به‌مرحله اجرا در می‌آید.
هر کلامی در باب یاری‌رسانی به آوارگان سوری، تا زمانی که اِعمال تحریم‌ها علیه سوریه ادامه دارد، دروغی محض بیش نیست.
چرا که مردم یک کشور را عامدانه به ورطه نیستی و هلاکت می‌کشانند و همزمان در نقش بشر‌دوستانی برجسته سخن می‌گویند.
در فراخوانی که در پی می‌آید، تعدادی از فعالان جنبش صلح در آلمان، خواستار پایان دادن به اِعمال تحریم‌ها علیه سوریه گردیده‌اند.
نباید فراموش کرد که ارتکاب جنایت صرفاً به ارسال تسلیحات برای داعش و نظایر آن محدود نمی‌شود.
برقراری تحریم‌ها را نیز می‌باید در ردیف اقدامات جنایتکارانه به‌شمار آورد، چرا که این تحریم‌ها با هدف به زانو در آوردن یک ملت اعمال می‌گردد.
۴ سال پیش از این، «دوستان سوریه»، یعنی اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و رژیم‌های پادشاهی حاشیه خلیج فارس، اعمال محدودیت علیه سوریه را آغاز کردند. دارایی‌ها و ذخیره‌های ارزی سوریه در خارج از مرزهای این کشور بلوکه شد و امر خرید کالا از این کشور ممنوع اعلام گردید.
هدف از اعمال اینگونه محدودیت‌ها، محروم کردن این کشور از دستیابی به هرگونه منبع کسب امکانات مالی بود.
همچنین به منظور فلج کردن اقتصاد سوریه و سرنگونی دولت این کشور، صادرات مواد سوختی، نفت خام، تکنولوژی و تسلیحات به سوریه ممنوع شد.
آیا چنین رویکردی را می‌توان اعمال سیاستی مسئولانه و انسانی نامید؟
چنانچه ایالات متحده، همسایگان ما در اروپا و کشورهای عربی در طی اقدامی مشترک، چنین محدودیت‌هایی را علیه آلمان اعمال کنند، ما با چه شرایطی روبرو خواهیم گشت؟
چنانچه ما با ممنوعیت صادرات کالا مواجه شویم، کارگران ما در صنایع تولید ماشین، صنایع شیمیایی و صنایع الکتروتکنیک چه سرنوشتی را پیشاروی خواهند داشت؟
اگر فروش مواد سوختی، گاز و سوخت روغنی به کشور ما ممنوع شود، با چه وضعیتی مواجه خواهیم شد؟
آیا به مواد غذایی مورد نیاز دسترسی خواهیم داشت؟
آیا پس از گذشت زمانی نزدیک به ۴ سال از تاریخ شروع اعمال محدودیت‌ها علیه سوریه، به‌راستی جای تعجب دارد که در سرتاسر سوریه، خشونت، جنگ داخلی و گرسنگی چیره گشته است؟ به چه دلیل میلیون‌ها تن راه فرار را در پیش گرفته اند؟
یاری کنید تا بر گرسنگی دادن به مردم سوریه نقطه پایانی گذاشته شود.
با پیوستن به این فراخوان که خطاب به صدراعظم آلمان و نمایندگان و فراکسیون‌های پارلمان این کشور و نیز نمایندگان پارلمان اروپا تدوین گشته است، از آنان بخواهید که به‌فوریت در جهت لغو تحریم‌ها علیه سوریه اقدام کنند.
متن فراخوان فعالان جنبش صلح *
گرسنگی دادن به مردم سوریه را خاتمه دهید!
از زمانی که ایالات متحده آمریکا و هم‌پیمانان آمریکا، جنگی پنهانی را علیه سوریه آغاز کرده‌اند، بیش از ۴ سال می‌گذرد.
این کشورها مدرن‌ترین سلاح‌های جنگی را در اختیار گروه‌های اسلامی قرار می‌دهند و مشاوران نظامی در اردوگاه‌های واقع در ترکیه و اردن، اعضای گروه‌های مورد اشاره را جهت آمادگی برای انجام عملیات جنایتکارانه در سوریه تحت آموزش قرار می‌دهند.
رژیم وهابی در عربستان سعودی و کشورهای پادشاهی حاشیه خلیج فارس (همانند سال‌های دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی در افغانستان)، میلیاردها دلار جهت تهیه جنگ‌افزار و سرباز‌گیری در اختیار داعش و جبهه النصرت قرار می‌دهند.
مسئولیت دولت آلمان و اتحادیه اروپا
اتحادیه اروپا و دولت آلمان در جنگ کثیفی که علیه سوریه در جریان است، مشارکت می‌ورزند و از سال ۲۰۱۱، محدودیت‌هایی را علیه سوریه به‌مرحله اجرا در آورده‌اند.
آشکارترین هدف مورد نظر از اعمال این تحریم‌ها، فلج کردن اقتصاد سوریه و برانگیختن مردم سوریه علیه دولت این کشور است.
در همدستی با ایالات متحده آمریکا، رهبران عربستان سعودی و رژیم‌های سلطنتی خلیج فارس، اتحادیه اروپا و آلمان نیز اقدامات زیر را به‌مرحله اجرا درآورده‌اند:
ـ بلوکه کردن دارایی‌ها و ذخیره‌های ارزی سوریه
ـ ممنوعیت خرید مواد خام از سوریه
ـ ممنوعیت عملیات بانکی به‌منظور عدم دسترسی دولت سوریه به منابع مورد نیاز جهت خریداری مواد و کالاهای مورد نیاز برای مردم سوریه و اقتصاد این کشور.
حتی کارگران سوری در دیگر کشورها نیز از امکان واریز پول برای خویشاوندانشان در سوریه محروم می‌باشند.
ـ ممنوعیت صدور مواد سوختی، سوخت روغنی و نیز تکنولوژی و تجهیزات لازم جهت استخراج و پالایش نفت خام، تبدیل گاز طبیعی به مایع و ادامه کار نیروگاه‌های تولید برق.
مضحکه در اینجاست که در ۱۴ فوریه سال ۲۰۱۲، پرسشی با این مضمون در برنامه تفسیر خبری تلویزیون آلمان مطرح می‌گردد:
«برای چه مدتی اقتصاد اسد قادر به مقاومت است؟»
و سپس پیروزمندانه چنین پاسخ داده می‌شود:
«اقتصاد سوریه در حال حاضر در وضعیت خطیری قرار دارد. پیش از قیام مردم نیز درآمد قریب به ۳۰ درصد از جمعیت سوریه، مبلغ خیلی بیشتری از یک یورو در روز نبود. نرخ تورم با شتاب زیادی افزایش می‌یابد. بهای مواد مورد نیاز به میزان دو برابر افزایش یافته است. روزانه در شهر دمشق برق به مدت ۳ ساعت قطع می‌شود. در مناطق دیگر، زمان این خاموشی به‌مراتب طولانی‌تر است. میزان موجودی دیزل محدود است».
اکنون پس از گذشت ۳ سال، تولید ناخالص ملی قریب به میزان شصت درصد کاهش یافته است. نرخ بیکاری از پانزده درصد به میزان پنجاه و هشت درصد رسیده است.
۶۴/۷ درصد از مردم سوریه با فقر شدید دست بگریبانند و از امکان خرید ضروری‌ترین مواد مایحتاج خود برخوردار نمی‌باشند.
در چنین وضعیت یاس‌آمیزی، خشونت، بنیادگرایی و اعمال مجرمانه گسترش می‌یابد و زمینه مناسبی جهت سرباز‌گیری توسط داعش و جبهه النصرت ایجاد می‌شود.
به گرسنگی کشاندن عامدانه یک ملت، یک جنایت است
اِعمال تحریم علیه سوریه، رویکردی غیرانسانی و جنگ‌افروزی علیه مردم این کشور است.
در سال‌های دهه ۹۰ میلادی بیش از یک میلیون انسان در عراق (از میان این تعداد، بیش از نیمی از آنان کودک بودند)، در پیامد اِعمال تحریم‌ها جان خود را از دست دادند.
حال باید تعداد قربانیان تحریم‌ها علیه سوریه در قیاس با قربانیان عراقی فزونی گیرد؟
اعمال تحریم‌ها علیه سوریه، شعله‌های آتش را فراتر می‌برد و به افروخته شدن هر چه بیشتر آتش جنگ‌های خونین در این سرزمین می‌انجامد.
۲۲۰هزار کشته،
قریب به یک میلیون زخمی و معلول،
بیش از ده میلیون انسان در حال گریز
آیا هنوز کفایت نمی‌کند؟
خانم مرکل، نمایندگان پارلمان آلمان و پارلمان اروپا!
ما از شما می‌خواهیم که به‌فوریت دست به‌کار شوید.
ـ به اِعمال تحریم‌ها علیه سوریه می‌باید به‌فوریت پایان داده شود.
به‌منظور جلوگیری از تشدید شرایط فلاکت‌بار زندگی مردم سوریه، وضعیت اقتصادی این کشور می‌باید در مسیر بازسازی قرار گیرد.
ـ کمک‌های انسانی در مقیاس گسترده و نیز مصالح و مواد مورد نیاز جهت بازسازی می‌باید در اختیار این کشور قرار بگیرد.
ـ مناسبات دیپلماتیک را با سوریه برقرار نمائید و به حق حاکمیت ملی این کشور احترام بگذارید.
اتحادیه اروپا و آلمان می‌باید سهم خود را در راه برقراری صلح در سوریه ادا کنند.
ادامه اِعمال تحریم‌ها به‌معنای مشارکت در قتل‌عام یک ملت است
پانوشت:
* Freundschaft mit Valjevo e.V
این فراخوان تاکنون به امضای بیش از ۲۰۰۰ تن رسیده است؛ از جمله ۱۰ تن از نمایندگان پارلمان آلمان، نمایندگان شناخته شده جنبش صلح و افراد برجسته‌ای از حوزه سیاست، کلیسا، دانشگاه و فرهنگ.
