بى تفاوت ، بى مروت ، بى خدا !
اى كه شور و عشوه برپا مى كنى
وسمه بر ابرو لبان ات را عناب
بر زنخ خال چليپا مى كنى
نازنين و ماه جبين و ماه رو !
واه سراپا را چه زيبا مى كنى
عالمى را مست و مدهوش و مرا
خسته و بيمار و رسوا مى كنى
تا بكى اين عشوه و ناز و فسون
اى نگار شوخ بر ما مى كنى؟
زبير واعظى