یکی شوید همه  کارگران شهر ودیار

کز اتحاد   شما بر نتا  بد استکبار

مگوکه داس چکش رفت آمد انترنیت

هر آنچه بود ، همانست  رنج استثمار

عبدالو کیل کوچی

بهترین شاد باش های خود را بمناسبت روز جهانی کار گر تقدیم میدارم . اول ماه می روز جهانی کارگر است برای اینکه در چنین روزی در سال ۱۸۸۶ میلادی پولیس ایالت شیکاگوی امریکا به موجی از تظاهر کننده گان کارگر آتش کشود که در اثر آن ، جمعی کشته وتعدادی زخمی وبرخی را بازداشت کردند و پس از آن این روز را بنام روز کارگر نامیدند .طبقه کارگر از همان آغاز مناسبات سرمایداری در بطن جامعه فیودالی بستگی داشته وماهیتاً یکسان استثمار میشوند .

کارگران بخاطر بهتر شدن وضعیت زندگی شان خواستهای خود را از طریق اعتصابات ،تظاهرات وخیزشها و اتحادیه های صنفی وکارگری ،شوراها ، تشکلهای جمعی ونهاد های حقوق مدنی مطرح میکنند .

در کشور عزیز ما ظهور فعالیتهای کارگری بدوره امیر شیر علیخان مرتبط بوده  که در آنزمان از میان کارگران کشاورزی ،ساختمانی و اهل کسبه ، کارگر صنعتی سر بلند کرد ونخستین بار صنایع باروت سازی واسلحه شکل گرفت  و در دوران امیر حبیب اله خان باورود صنایع مدرن وتولید برق ونساجی در کشور زمینه گسترش صنایع مساعد گردید که در زمان اعلیحضرت غازی امان اله خان ، کارگر وکارخانه اولاً به سرمایه دولتی در سطح کشور گسترش یافت و علاوه بر دستگاه های صنعتی وتولیدی ، ذوب فلزات ومونتاژ ماشین آلات ، ترانسپورت وغیره را در بر میگرفت . ودر زمان محمد ظاهرشاه با انکشاف صنایع وگسترش دستگاه های تولیدی وصنعتی در مرکز ولایات طبقه نو ظهور کارگر ، گرداننده گی  چرخ تولید در اقتصاد دولتی ، مختلط وخصوصی را بدست گرفت .

پس از تاسیس حزب دموکراتیک خلق افغانستان کارگران بسیج شده در اتحادیه ها و کوپراتیفهای کارگری ، شورا ها ،نهاد های جمعی وتشکلهای صنفی در مرکز ولایات  برعلاوه کار تولیدی ،آموزشهای فکری وانقلابی وطنپرستانه ، وتشدید خواستهای صنفی و درک از قوانین ، بلند بردن شعور سیاسی ، اهمیت کار جمعی وبیدارسازی عمومی برسالت همیشگی کارگران مبدل گردیده بود .

پس از تحول ثور ۱۳۵۷ خورشیدی دولت تحت رهبری ح د خ ا علی الرغم شرایط دشوار جنگ باز هم برای بهبود بخشیدن شاخصهای اقتصادی ،توجه بسر نوشت مردم ، زندگی زحمتکشان ومعشیت کارگران با اعطای مواد کوپونی ،حق مسکن ، حق کار واستراحت ،تقلیل ساعات کار ،بیمه صحی ، رشد مهارتهای مسلکی در داخل وخارج کشور مواظبت از دهاقین واهل کسبه با اعطای قرضه کمربح طویلل  المد ت وسایر خدمات وبلند بردن سطح تولید را مبذول میداشت .همچنان کارگران مجهز به اندیشه وشعور سیاسی وطنپرستانه در دفاع از خاک ونوامیس ملی ، هم در جبه کار، تولید وساختمان وهم در جبه دفاع از وطن ، مهارت وقهرمانی از خود بجا میگذاشتند .

درزمان  حاکمیت ح د خ ا جایگاه  کارگران در حزب ودولت با مشارکت تمام اقوام وگروه ها واصناف کشور اعم از زنان ومردان توام با شور واحساسات وطنپرستی در صف عالی قرار داشته وروابط کاری میان کارگر وکارفرما ، رفیقانه ، دوستانه وملهم از احساس پاک وطنپرستی برقرار بود وکارگران از هرنوع امتیاز ، تشویق ومواظبت حزبی و دولتی برخوردار بودند .کارگران مبتکر با آفرینشهای فنی وفناوری خود در رشد تولید وساختمان نقش بسزایی داشتند که مورد تشویق قرار میگرفتند .

در زمان حاکمیت ح د خ ا بیش از یگهزار دستگاه صنعتی ماشینی و دستگاه های ساختمانی وتولید برق وبیش از دوهزار دستگاه صنایع کوچک دستی وجود داشت و حدود پنجصد هزار کارگر مرتبط به کار فابریک وجود داشت ولی در زمان جنگ متاسفانه بسیاری از تاسیسات صنعتی فابریکات ، بند وانهار ودستگاه های تولید برق توسط مخالفین دولت به آتش کشیده شد وکارگران آن مورد حملات خونین قرار گرفتند زیرا در قاموس مجاهدین آنوقت کارگربودن ، مکتبی بودن ،معلم بودن ، مامور بودن ،داکتر بودن ،انجنیر بودن وکلیه چیزهای مهم و روشنگرا،  گناه نابخشودنی وکفر آلود دانسته میشد به این دلیل بیشترین دستگاه های صنعتی کشور توسط مخالفین دولت وبمیل پاکستانی ها به آتش کشیده شد وپس از فروپاشی حاکمیت ح د خ ا پنجاه فیصد باقیمانده دستگاه های صنعتی در شهر ها مورد چپاول قرار گرفته ومانند هرچیز دیگر به بازار های پاکستانی لیلام گردید .

در حال حاضر در کشور ی با نفوس سی میلیونی ، بیست میلیون آن بیکار وده میلیون نفر در خط فقر نزدیک به شش میلیون آن زیرخط شدید فقر قرار دارند . درکشوری که دارای زمین زراعتی حاصلخیز ،آب فراوان ،نیروی مستعد بکار ،معادن سرشارباشد  ، خلق آن با شکم گرسنه وفقیر نگهداشته میشود .

در حال حاضر برطبق آمار موجود ۴۰ فیصد مردم بیکار اند واز جمله ۶۰ فیصد شاغل ۳۰ فیصد آنرا کودکان تشکیل میدهند ، ۵۰ فیصد کودکان بدلیل فقر ونا امنی از مکتب محروم اند . اکثر جوانان وطن به نسبت بیکاری یا به کشت خشخاش پناه می برند یا به خارج سفر نموده حتا بجنگهای سوریه ویمن جانهای شیرین خود را از دست میدهند . ویا در داخل کشور در صفوف مخالفین دولت بزور وجبر کشانده شده وبرخی از آنها  نیز دچار مواد مخدره واعتیاد میشوند. علاوه بر فقر مرض ونا امنی صدها هزار کودک بی پناه وگم کرده والدین در بازار، صف گدایی طویل تشکیل داده وهمچنان در گرما وسرما ی شدید کارهای شاقه را متحمل گردیده وحتا بصفوف جنگ کشانیده میشوند . در بسا مناطق دیده میشود که مردم از شدت فقر، حاضر بفروش فرزندان خود میشوند ولی زورمندان وغاصبان دارایی عامه با دلهای سیه وسنگین ، اکثراً کمک های باد آورده  ی خارج را غصب کرده بروز مبادای شان در بانکهای خارجی پس انداز میکنند ودر داخل کشور آسمانخراشهای از خون ملت ستمدیده ما بخاطر ناز ونعمت خود میسازند .

جای تاسف اینست که در حضور نیروهای نظامی خارجی ودولت تحت الحمایه نتنها وضع زندگی مردم بهبود نیافته بلکه کارد به اسخوان توده های میلیونی کشور رسیده است .

همین اکنون کار گران کشور از اضافه بودن ساعات کار ،کمی دستمزد ومعاش ، نبود بیمه صحی ، نبود مرخصی های قانونی ،کمبود غذای مناسب ، تحمیل کار طاقت فرسا، برخورد شدید و بیرحمانه کارفرما ، کارگران را بیچاره تر ساخته که در اثر مریضی ،معلولیت ومصدومیت در زیر نظر دولت بی مسولیت ومفتخوار از کار بر طرف میشوند . کارگران کشور بخاطر نجات شان از وضعیت اسفبار کنونی ، نیاز مند بیداری عمومی  ،بلند بردن شعور سیاسی ،همبستگی ملی با سایر زحمتکشان وتشکل مبرم سیاسی بدور احزاب ترقیخواه وحامیان طبقه کارگر بوده که با یک جنبش سرتاسری دادخواهانه بانیروی متحدین خود یعنی دهقانان واهل کسبه وروشنفکران دریک خط مقدس پرچم مبارزه وعدالتخواهی را بر فراز آرمانهای والای خلق ستمدیده افغانستان برافرازند وپیروزی صلح را برجنگ ودموکراسی را بر ظلم بدست آورند .

عبدالوکیل کوچی