سالی گذشت و بار دیگر ماه مه فرارسید. ماه مه، ماه همبستگی‌‌، اتحاد و مبارزه جهانی کارگران و زحمتکشان، ماه یاد و خاطره‌‌های فراموش نشدنی، ماه جشن پیروزی شورانگیز و همچنین، ماه سرکوب خونین.

اول ماه مه، روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران و همه استثمارشوندگان، پنجم ماه مه زادروز کارل مارکس اندیشمند، اقتصاددان، فیلسوف، انقلابی کبیر، بنیانگذار نطریه کمونیسم علمی و آموزگار بی‌همتای پرولتاریای جهان (سال ١۸١۸) و همچنین، سالروز انتشار اولین شماره روزنامه پراودای لنینی (سال ١۹١۲)، نهم ماه مه، روز پیروزی شکوهمند ارتش سرخ و خلق‌های جمهوری‌های متحد سوسیالیستی شوروی در جنگ جهانی دوم بر فاشیسم سرمایه‌داری بسردمداری آلمان نازی و بالآخره، ۲۸ ماه مه، روز سرکوب خونین کمون پاریس بمثابه اولین انقلاب پرولتری و اعدام گسترده شرکت کنندگان انقلاب است. البته، نباید از نظر دور داشت که اول ماه مه نیز از میان خون  کارگران زخمی، کشته و اعدام شده شیکاگو  (سال ١۸۸۶) اعتبار یافت و به روز اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان ستمدیده سرتاسر جهان بدل گردید.

خجسته روزهای ماه مه امسال را نیز در شرایطی برگزار می‌کنیم که نظام غیرانسانی سرمایه‌داری در باتلاق بحران ساختاری همه جانبه اعم از سیاسی، اقتصادی- مالی، ایدئولوژیک، فرهنگی و حتی اخلاقی هر روز بیش از روز پیش فرومی‌رود. تلاش‌ها و تقلاهای گسترده گردانندگان نظام در چنین شرایط بحرانی نه فقط حاصلی به بار نیاورده و مسلم است که نمی‌تواند به بار آورد، بلکه در اثر تسلط شیوه نئولیبرالی آن، حتی واقعیت حیات در روی سیاره ما را مورد تهدید قرار داده است. بر همین اساس، با تشدید استثمار انسان کار و تعرض بی‌سابقه به حقوق نه تنها کارگران، زحمتکشان و اقشار بشدت آسیب‌پذیر جامعه، بلکه، با دست درازی به حق حیات تمام انسان‌ها سعی می‌کند چند صباحی به موجودیت ضدبشری خود بیافزاید.

سرمایه‌داری با تسلطه بلامنازع بر رسانه‌های جمعی، نیروهای سرکوبگر و با در اختیار داشتن خطرناک‌ترین تسلیحات کشتار جمعی و فردی، کف بر دهان شعار جنگ می دهد؛ جنگ همه بر علیه همه راه می‌اندازد؛ کشورهای «یاغی» را دچار آشوب و مرج‌ومرج می‌سازد؛ به کشورهای «نافرمان» هجوم می‌برد؛ فعلا تنور جنگهای محدود و منطقه‌ایی را گیرانده و همچنان به برافروخته نگهداشتن آن تلاش می‌کند و صلح و امنیت را از سراسر جهان متواری نموده است. باضافه این، «شب آبستن تا چه زاید سحر»! گیراندن آتش یک جنگ جهانی دیگر بواسطه سرمایه‌داری امپریالیستی گرفتار بحران‌های ساختاری، جنگی که این بار موجب نابودی همه خواهد شد، دور از ذهن بنظر نمی‌رسد.

در نقطه مقابل تعرضات مذبوحانه گردانندگان سرمایه‌داری، کارگران اعم از جسمی و فکری شاغل یا بیکار،  فقرا، گرسنگان و سایر لایه‌های زحمتکش و ستمدیده جامعه دست روی دست نگذاشته، با برپایی اعتصابات، راهپیمایی‌ها و تظاهرات اعتراضی  بمبارزه برای احقاق حقوق خود دست می‌زنند. روزی نیست که کارگران و کارکنان اغلب مؤسسات و مراکزی کاری در میهن ما و حتی در تمام کشورهای جهان برای طرح مطالباتشان دست به اعتصاب و اعتراض نزنند. با این وجود، نظام سرمایه‌داری مقاومت می‌کند و ظاهرا تا آن حد در باتلاق خودساخته فرونرفته که نتواند نفس نکشد. برای فروبردن آن تا آنجا که راه نفش‌اش بند آید، اراده و عزم آهنین طبقه کارگر بمثابه تولید‌کننده همه نعمت‌های مادی و معنوی جامعه و نیازمندی‌‌های انسان و بعنوان نیروی محرکه انقلاب برای مبارزه همبسته و متحدانه با تمامی اقشار و لایه محروم و ستمدیده صرورت تام دارد.

رزم مشترک طبقه کارگر و متحدانش در راه صلح، امنیت، آزادی، کار، نان، مسکن و سایر الزامات زندگی اجتماعی در صورتی قرین پیروزی خواهد بود که در حقانیت خود تردید نکند؛ تشکل‌های صنفی خود را تشکیل دهد؛ در حزب خود سازمان یابد؛ از هر گونه سازش و مصالحه طبقاتی به پرهیزد؛ قبول کند که سرمایه‌داری یک نظام بکلی غیرانسانی است؛ باور داشته باشد که بدون برقراری صلح و امنیت چه در مقیاس ملی و چه در مقیاس بین‌المللی و بدون دستیابی به آزادی، هر گونه سخن از رشد، توسعه و ترقی چیزی جز توهم نیست و دست آخر باید مطمئن باشد که شعارها و طرح‌هایی که سوی برخی جریانهای منحرف تحت عنوان رفرم و اصلاحات مطرح می‌شود، در واقعیت امر، یک ریاکاری و حقه‌بازی آشکار است برای تطهیر و حفظ نظام سرمایه‌داری.

همه روزهای خاطره‌انگیز ماه مه، بویژه، روز اتحاد پرولتاریای جهان، بر همه پیکارگران جبهه صلح، سوسیالیسم، رد استثمار و بردگی کهنه و مدرن مبارک باد!

ننگ و نفرت ابدی بر سرکوبگران و به خاک و خون کشندگان کمون پاریس!

افتخار و احترام ابدی به نام و خاطره همه قهرمانان جان‌باخته در جبهه‌های نبرد برای پیروزی طبقه کارگر!

پیروز باد مبارزات ملت‌های و خلق‌های سراسر جهان برعلیه امپریالیسم و عفریت جنگ!

نابود باد نظام ضدانسانی سرمایه‌داری!

مستحکم باد اتحاد و همبستگی جهانی پرولتاریا!

پیش بسوی برقراری نظام نوین- سوسیالیسم در سرتاسر جهان!

ا. م. شیری

١٠اردیبهشت- ثور ١٣۹۷