طوریکه دیده و شنیده می شود نمایندگان ایالات متحده و طالبان بعد از هشت دور مذاکره به توافق رسیده‌ اند و قرار است سندی را که حاوی توافق‌های دو طرف است به مناسبت 28 اسد امضا کنند.
در دوران امارت اسلامی طالبان درد،اذیت و آزار که مازنان دیدیم، زخم های آن هنوزهم برای ما تازه و آثارآن را هنوز هم در روان خویش داریم و هیچگاهی فراموش نمی کنیم.
زنان درجامعه مرد سالار افغانستان با وجود کشتارهای بی رحمانه و چالش هایی فراوانی که درطی20سال گذشته به آن مواجه بوده اند، تا حدی به حقوق و آزادی ها رسیده اند.ازینرو ما یک بار دیگر بالای خلیل زاد و گروه  طالبان صدا می کنیم که:

1 – طالبان به نظام جمهوری که خاصه بیشترین کشورهایی جهان است. پاسخ مثبت بدهند
2 – زنان ،جوانان ،ژورنالستان و همه ی شهروندان کشور براساس قانون اساسی افغانستان دارای حقوق برابر باشند.
3 – هر نوع محدویت به زنان درفعالیت های اجتماعی، مانند فرصت های شغلی، تحصیلی ،آزادی بیان،گردهمایی ها،حق انتخاب همسر،حق کار،حق تحصیل،حق پوشاک،حق کار و…” غیر قابل پذیرش است. (طالبان،حقوق اساسی ما را به رسمیت بشناسند.)
4 – برای خشنود شدن طالبان، امریکایی ها و حاکمان افغانستان نباید تعهد هایی خود نسبت به قوانین بین المللی و منطقه ی و همچنین قوانین ملی که پاسدار و متضمن حقوق اساسی زنان افغانستان است، را تعدیل نموده و یا به تعلیق در آورند. افغانستان باید یکی از اعضای جامعه بین المللی باقی مانده و به تعهد خود وفاداربماند.
5– زندگی بدون هر نوع اذیت و بد رفتاری حق زنان افغانستان است.ما زنان از کشور های غربی اشتراک کننده، احزاب سیاسی و فعالان مدنی و از حکومت افغانستان می خواهیم که طالبان به کرامت انسانی زنان حرمت گذاشته و از خشونت های که در مدت دو دهه در برابر زنان داشتند. جدن بپرهیزند. آنها باید حق کرامت هر شهروند را به عنوان یک انسان کامل الحقوق احترام بکنند تا حق و کرامت خودشان حفظ شود.
زنان و مردم افغانستان به صلح پاپدار نیاز دارند نه به یک اقدام سیاسی برای پایان بخشیدن به جنگ.
زنان موفق و سرشناس افغانستان