اسماعیل فروغی

   بسیار ساده لوحانه خواهد بود که همانند حکومتداران کابل از استراتژی جدید امریکا انتظار پیروزی بر تروریزم  و تأمین صلح درافغانستان را داشته باشیم .

   این استراتژی پیش از آنکه نغمه ی صلح را بنوازد  ، شیپور تنش و جنگ را در تمام نقاط افغانستان و منطقه ی ما بیشتربصدا در خواهد آورد  .

  دربخشی از این استراتژیِ گویا جدید ،  اِعمالِ فشار بالای پاکستان تأکید شده است ؛ که امیدواریم  به بهانه ی فشار برپاکستان ، اینبار تمام تروریستان طالب و داعش کثیرالملیتی را ، راهی خانه ی ویران و آتش گرفته ی ما نکرده ، شمال کشور را همانند جنوب ، شرق و غرب مملکت در آتش بیشتر نسوزانند .

  به باورمن این راهبرد با راهبرد چهل سال پیش ایالات متحده امریکا در مورد افغانستان زیاد تفاوت ندارد.    امریکا درست پس از هجوم قوای نظامی شوروی وقت بود که ، درسال 1980  میلادی ، به یاری مستقیم پاکستان  گروههای تندرو و میانه رو اسلامی را در افغانستان و منطقه ایجاد نموده ، برای دست یافتن به اهداف سودجویانه ی شان جنگ ، ویرانی و خونریزی را بیشتر از یپیش دامن زدند .  . آنان برای دست یافتن به ثروت های هنگفت زیر زمینی و سر  زمینی در منطقه ، با استفاده از دین باوری و جهل مسلط در کشورما وبرخی کشورهای منطقه ، چرخ همان استراتژی کهنه ی شانرا ، همچنان می چرخانند و مردم ساده ی ما را همچنان سلاخی مینمایند .

   استراتژیستان امریکایی برای توجیه جنایات شان ، تروریزم را عنوان نموده برای مردم خود و مردم جهان آنرا بهانه قرار میدهند . آنان برای تحقق استراتژی های فتنه گرانه و سودجویانه ی شان ، به حکومتهای مزدور ، فاسد ، نابکار و دست نشانده نیازمند اند تا این حکومتهای مزدور مردم را از هم متفرق نگاه داشته ، تضادهای قومی ، منطقوی ، زبانی و مذهبی را میان شان بیشتر دامن بزنند .

  به باورمن تا زمانی که ملت ما یکپارچه نشده و با ایثار و جانبازی برای بدست گرفتن سرنوشت خویش کوشش و مبارزه ننمایند ، نه استراتژی ترامپ و نه استراتژی های بعد از ترامپ میتواند ریشه های فساد ، جنگ و بی اتفاقی را در جامعه ی ما بخشکاند .