نوشته ی : فروغی

           پنهان کاری امریکاییان از جریان پنج دورمذاکرات سری و پشت پرده با طالبان ، حدس و گمان ها و شک وتردید های زیادی را درباره ی اصل مسایل مورد تفاهم به وجودآورده و این پرسش را نزد همه مطرح نموده است که آیا امارت اسلامی طالبان احیا خواهد شد ؟

        آنچه درباره ی خواستهای اصلی طالبان ازین گفتگو ها بشکل رسمی و غیررسمی به بیرون درز کرده است ،  تاکید طالبان برخروج سریع قوای خارجی ازافغانستان ، برچیدن تمام پایگاه های نظامی بشمول بگرام و شورابک ، قبولاندن اصطلاح امارت اسلامی پس از ایجاد دولت ائتلافی ، موقت یا مشترک ، میباشد . مذاکره با رییس جمهور غنی نیز ” تا هنوز ” به عنوان خط سرخ از سوی طالبان نشانی و افاده شده است .

      از سوی امریکاییان ، آنچه به عنوان عمده ترین خواست از طالبان مطرح شده است ، مطالبه ی ضمانت محکم ازآنان است که ، با شریک شدن شان در قدرت ، گروههای افراطی اسلامی نتوانند از افغانستان برامریکا حمله نمایند .

       این ضمانت طلبی مضحک و پرسش برانگیز ازطالبان به خودی خود می رساند که امریکا ، طالبان را قوی تر از حکومت وحدت ملی پنداشته ، جای و مقام برتری برای آنان در بد نه ی قدرت آینده در کابل در نظر گرفته اند .

     اینگونه مطالبه و تضمین خواهی ( از یک گروه به جای یک دولت ) ، هیچ معنایی به جز محک زدن و پذیرشِ سهم پررنگ تر طالبان در حاکمیت آینده نخواهد داشت .

     مذاکرات اخیر خلیلزاد با نماینده گان با صلاحیت روسیه ، چین و اروپا که همزمان با مذاکرات آقای داوودزی با مقامات ایرانی صورت گرفت ، بخوبی نشان می دهد که امریکاییان برای پشتیبانی از تفاهم های بدست آمده با طالبان ، حمایت قدرتهای منطقوی را نیز بدست آورده اند .

    آنگونه که معلوم است ، کوشش های زلمی خلیلزاد دیر یا زود به ثمر خواهد نشست و همانگونه که وزیر خارجه ایران به صراحت اعلام نمود ،  روسیه ، چین و اروپا نیز به مشارکت جدی طالبان در حاکمیت دولتی ( نه امارت اسلامی ) اصرار نموده و راه برای پذیرایی بهترازطالبان هموارتر خواهد شد .