نویسنده : مهرالدین مشید

از آنجا که دفاع از کشور و حراست از هستی مادی و معنوی آن وظیفۀ ملی و دین تاریخی هر شهروند افغانستان است و هر فرد این کشور برای دفاع از تمامیت ارضی،  اقتدار ملی و اقتدار سیاسی کشور رسالت ملی و تاریخی دارد تا از نیرو های امنیتی و دفاعی شان حمایت و پشتیبانی لازم و مسؤولانه کند؛ زیرا سربازان شجاع و دلیر کشور است که با قربانی های بیدریغ شان در جبهه های نبرد امنیت را برای شهروندان افغان تامین می کنند و جان های شیرین شان را در میدان های نبرد در برابر سیاه دلان تاریخ صمینانه و صادقانه قربانی می کنند. پس کسانی که با همۀ توان سینه های شان را سپر گلوله های مزدوران آی اس آی پاکستان گردانیده اند، نه تنها مستحق پشتیبانی اند؛ بلکه آنان  بر فرد فرد این سرزمین دین دارند تا به حمایت آنان بپردازند. این سربازان شجاع اند که شب و روز بهترین زنده گی شان را وقف رفاه و آسایش مردم افغانستان کرده و برای تامین امنیت و ایجاد سهولت های بهتر امنیتی از هیچ تلاش و کار و پیکار دریغ نمی کنند. دفاع از تمامیت ارضی و استقلال سیاسی و اقتدار ملی کشور تنها وظیفۀ سربازان نه؛ بلکه این وظیفۀ تمامی شهروندان افغانستان است؛ زیرا هر فرد این کشور برای حفظ استقلال و اقتدار ملی وسیاسی کشور دین ملی و اسلامی دارد. این هدف زمانی برآورده می شود که افغانستان دارای یک ارتش نیرومند و مجهز با امکانات کامل جنگی باشد و توانایی دفاع در برابر دشمنان سوگند خوردۀ کشور را دارا باشند. به همگان آشکا است که افغانستان در برابر جنگ نااعلام شدۀ پاکستان قرار داشته و این کشور مخالفان مسلح را تمویل، تجهیز و آموزش می دهد و پناه گاه های امن برای شان در داخل پاکستان فراهم کرده است و از رهبران شان مواظبت سیاسی و صحی می کند.

این دیگر به هیچ کس پوشیده نیست که پاکستان به مثابۀ پناه گاۀ مطمین تروریستان، تمامی فرصت ها و امکانات را برای هراس افگنان فراهم کرده تا جنگ نیابتی این کشور را برای رسیدن به اهداف استراتیژیک پاکستان و بویژه در رقابت با هند، به بهای بیرحمانه ترین کشتار ها در افغانستان به پیش ببرند. مخالفان هر روز به اشارۀ استخبارات پاکستان، ده ها مسلح مخالف حکومت را تسلیج و تجهیز و تمویل کرده و برای تخریب و ویرانی وارد افغانستان می کند. در همین حال هر روز تشدید حمله ها به مکان های مقدس در شهر های گوناگون کشور و بویژه شهر کابل، چند روز پیش در مسجد امام زمان که سی کشته و چهل زخمی برجا گذاشت، هر  روز بیشتر از روز دیگر شدت می یابد. این حمله های خونین پس از اعلام استراتیژی امریکا و تهدید های پیهم مقام های امریکایی به گونهء بی سابقه تشدید یافته اند. شگفت آور این است که آی اس آی پس از افزایش تهدید های مقام های امریکایی حمله های خود را به گونهء زنجیره یی در محل های نظامی و غیرنظامی و بویژه مکان های مقدس بیشتر افزایش می دهند تا ضرب شصت خود را به امریکا نشان داده و امتیاز بیشتر بگیرد؛ اما امریکایی ها بر رغم تهدید ها تا کنون هیچ گونه اقدام عملی برضد پاکستان انجام نداده اند. این در حالی است که رئیس سیا اخیرا واضح و آشکارا گفت تا زمانی که پناه گاه های طالبان در پاکستان از میان نرود، گفت و گو های صلح نه ممکن است و نه هم به نتیجهء مطلوب می رسد. وی این سخنان را زمانی گفت که از نگهداری زوج کانادایی و امریکایی در پاکستان سخن می گفت. این که پاکستان دشمن است و از آن نمی توان گله کرد و اما نمی توان برضعف رهبری سکتور امنیتی کشور انگشت انتقاد نگذاشت و آنان را بری ذمه شمرد. ضعف آنان و خلای امنیتی سبب شده تا دشمن با استفاده از آن هر روز وحشیانه تر از گذشته مردم افغانستان را قتل عام کند. این جدا از یک سلسله زد و بند های پیدا و پنهان است که مردم افغانستان در تبانی با حلقه های داخلی و ببرونی برای کرم ساختن آتش جنگ در یک سناریوی خطرناک به گونۀ بیرحمانه کشته می شوند تا  خارجی ها به بهای خون هزاران هموطن ما به هدف اصلی شان برسند که همانا اهداف راهبردی است که گاهی از آن به عنوان رسیدن به چاه های نفتی بحیرۀ خزر و چاههای گاز آسیای میانه و زمانی هم تحت کنترل داشتن روسیه، چین و ایران از آن نام برده می شود. پس از این معلوم می شود که افغانستان هرگز در موقعیتی قرار ندارد که بتواند به تنهایی ازاین بحران بیرون شود. یکی از گزینه ها  می تواند، کنار آمدن صادقانۀ پاکستان با افغانستان است که سرکوب لانه های تروریستی در خاک اش، به دست کمی از اهدافش برسد که در جنگ نمی تواند، به آن نایل آید. گزینۀ دیگر رویکرد صادقانۀ امریکا برای مبارزه با تروریزم است که می تواند بدور از بازی های دو  پهلو فشار بر پاکستان را افزایش بدهد و لانه های طالبان را از بین ببرد و آنان ناگزیر به گفت و گو با کابل شوند. از سویی هم ضعف شدید دستگاۀ دیپلوماسی کشور قرعۀ فال را به نام دستگاۀ دیپلوماسی فعال و کارای پاکستان زده است. با تاسف که هنوز هیچ کدام یک  از گزینه های یاد شده در دست اجرا نیست و برعکس بحران عمیق تر می شود؛ پس با این حال هنوز دور است برای گشایش بن بست کنونی در کشور در این زودی ها امیدی داشت. یاهو