پس منظر اختلاف نظر رهبران طالبان و شکننده گی بقای…

نویسنده: مهرالدین مشید سیطره جویی ملاهبت‌الله و افزایش اختلاف میان جناح…

رهبران فراری

نوشته نذیر ظفر ما را به وحشیان زمـــــان رهبران فروخت خـــــود را…

کجاست

مادر دلسوز بی آزار و غمخوارم کجاست  مادر شیرین من از…

تبار گرایی یا تفوق خواهی تباری ؟

ساحه باقیمانده از آریانا ، خراسان و باختر که بنام…

لوکاچ؛ فیلسوف مجار، مورخ و تئوریسین ادبیات

georg lukacs (1885-1971) آرام بختیاری گئورگ لوکاچ، و دمکراسی سوسیالیستی شورایی. جرج لوکاچ(1971-1885…

په حکومت کولو کې بد، په خبرو کې بد او…

نور محمد غفوري جان کیری د امریکا د خارجه چارو پخواني وزیر هغه…

سروش واژگان 

رسول پویان  خـدا تا در نمـاد بنده یـی مصلـوب آدم شد  محـیط…

قلم آزادیخواه همچون باد وزان 

آقای "علی پاکی" (به کُردی: عەلی پاکی)، شاعر کُرد، زاده‌ی…

د نړیوال نظم سازماني بنسټونه

نور محمد غفوری (لومړۍ برخه) د لیکنو ددې سلسلې په پیل کې…

مارکسیسم دگم نیست، بلکه راهنمای عمل است

ترجمه – رحیم کاکایی میخاییل کارداسویچ کل جهان بینی مارکس اما دکترین…

د نړیوال نظم نورمونه

نور محمد غفوري په مخکنیو دریو لیکنو (نړیوال نظم او افغانستان،…

بازی طالبان با کارت قومی و سکوت مرگبار نخبه گان…

نویسنده: مهرالدین مشید هرگونه اعتماد به یک گروۀ تروریستی بزرگترین خیانت…

د نړیوال نظم اصول

نور محمد غفوري (د تیرو لیکنو په تسلسل) د (نړیوال نظم او…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

اگر ماه و خورشید را هم از آسمان پایین بیاورند هرگز دل به…

نړیوال نظم په کومو قاعدو ولاړ دی؟

نور محمد غفوري (د پخوا نۍ لیکنې په سلسله) څو ورځې مخکې…

جایگاه ی طالبان در معادلات سیاسی و استخباراتی در حال…

نویسنده: مهرالدین مشید آیا معادلات سیاسی و استخباراتی در منطقه در…

قساوت و جنایات بی‌پایان حکومت جمهوری اسلامی سرمایه علیۀ مهاجران…

اعلامیۀ سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  در اثر تیراندازی نیروهای مسلح جمهوری…

خاکِ وطنم!

امین الله مفکر امینی       2024-20-10! هـرجایی که نظر کـــردم وطنـــم جــلوه گــــــرآمـــد آن…

سیرت نیکو 

رسول پویان  وفـا و عـشق و محـبت کـرده بنیادم  بـه کـنج غمکـدۀ…

«
»

آمریکا کوبا را مجازات می‌کند

منبع: وب‌سایت ویلیام بلوم، نویسنده، مورخ و منتقد سیاست خارجی آمریکا ـــ
۱۹ نوامبر ۲۰۱۴



سال‌ها رهبران سیاسی و رسانه‌های آمریکا علاقه‌مند بودند به کوبا برچسب «نجس‌های بین‌المللی» بزنند. مدت‌هاست چنین چیزی را نشنیده‌ایم. شاید یک دلیل، رأی سالیانه کشورها در مجمع عمومی‌ سازمان ملل متحد به قطعنامه زیر باشد:


«ضرورت پایان بخشیدن به تحریم اقتصادی، بازرگانی و مالی تحمیل شده از سوی آمریکا بر کوبا». آرای داده شده به این قطعنامه به قرار زیر است (به استثنای آرای ممتنع):


سال           (مثبت ـ منفی)           آرای منفی


۱۹۹۲        ۵۹ ـ ۲                    آمریکا، اسرائیل
۱۹۹۳        ۸۸ ـ ۴                    آمریکا، اسرائیل، آلبانی، پاراگوئه
۱۹۹۴       ۱۰۱ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل
۱۹۹۵       ۱۱۷ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، ازبکستان
۱۹۹۶       ۱۳۸ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، ازبکستان
۱۹۹۷      ۱۴۳ ـ ۳                    آمریکا، اسرائیل، ازبکستان
۱۹۹۸       ۱۵۷ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل
۱۹۹۹       ۱۵۵ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل
۲۰۰۰       ۱۶۷ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال
۲۰۰۱       ۱۶۷ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال
۲۰۰۲       ۱۷۳ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال
۲۰۰۳       ۱۷۹ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال
۲۰۰۴       ۱۷۹ ـ ۴                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال، پالو
۲۰۰۵       ۱۸۲ ـ ۴                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال، پالو
۲۰۰۶       ۱۸۳ ـ ۴                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال، پالو
۲۰۰۷       ۱۸۴ ـ ۴                   آمریکا، اسرائیل، جزایر مارشال، پالو
۲۰۰۸       ۱۸۵ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، پالو
۲۰۰۹       ۱۸۷ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، پالو
۲۰۱۰       ۱۸۷ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل
۲۰۱۱      ۱۸۶ ـ ۲                    آمریکا، اسرائیل
۲۰۱۲       ۱۸۸ ـ ۳                   آمریکا، اسرائیل، پالو
۲۰۱۳       ۱۸۸ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل
۲۰۱۴       ۱۸۸ ـ ۲                   آمریکا، اسرائیل

امسال ممکن است، به‌دلیل تأئید گسترده واکنش کوبا در رابطه با شیوع ابولا در آفریقا، سیاست واشنگتن شدیدتراز سابق مورد انتقاد قرار گیرد.

هر پاییز رأی سازمان ملل متحد یادآور این نکتهٔ بجا است که دنیا حساسیت خود را به‌طور کلی از دست نداده است و امپراطوری آمریکا افکار سایر حکومت‌ها را تحت کنترل کامل خود ندارد.


وزیر امور خارجه کوبا، برونو رودریگز پیش از رأی‌گیری سال گذشته، درسخنرانی خود در برابر مجمع عمومی‌ چنین اظهار داشت: « خسارت انباشته شده اقتصادی در نتیجه اعمال تحریم طی نیم قرن، بالغ بر ۱۲۶/۱ تریلیون دلار است». او افزود که تحریم‌ها «در دوران ریاست جمهوری اوباما شدیدتر شده‌اند»، حدود ۳۰ شخصیت حقوقی و حقیقی آمریکایی و خارجی به‌خاطر تعامل‌شان با کوبا ۴۴۶/۲ میلیارد دلار جریمه شده‌اند.


با این وصف، نمایندهٔ سیاسی آمریکا، رونالد گودارد، جهت اقناع کشورهای دیگر برای مخالفت با این قطعنامه چنین گفت:

«جامعهٔ بین المللی … به‌راستی نمی‌تواند این امر را نادیده بگیرد که رژیم کوبا به‌سهولت و به‌طورمکرر منتقدان را ساکت می‌کند، اجتماعات آرام را برهم می‌زند، مانع روزنامه‌نگاری مستقل است، و به‌رغم اصلاحات مثبت همچنان از ترک برخی کوبایی‌ها یا بازگشت‌شان به جزیره جلوگیری می‌کند. حکومت کوبا همچنان به تاکتیک‌های بازداشت‌های سیاسی، ایجاد ترس و وحشت و خشونت پلیس علیه شهروندان کوبایی ادامه می‌دهد. (۱)


خوب بفرمایید، متوجه شدید. به‌همین دلیل کوبا باید مجازات شود.

فقط می‌توان حدس زد وقتی به آقای گودارد گفته شود در جنبش اشغال، در ۸ ماه نخست اعتراضات در سال‌های ۱۲ ـ ۲۰۱۱ (۲) بیش از ۷۰۰۰ نفر در آمریکا دستگیر شده‌اند، او چه پاسخی خواهد داد؛ و این که بسیاری از آنان را پلیس آزار و اذیت فیزیکی کرده بود؛ و این که اردوگاه آن‌ها با خشونت ویران شده بود.


آیا آقای گودارد به هیچ رسانه خبری دسترسی دارد؟ در آمریکا روزی نمی‌گذرد بی آن که یک فرد غیرمسلح با شلیک پلیس کشته نشود.


در مورد «روزنامه‌نگاری مستقل»؛ اگر کوبا اعلام می‌کرد که از این به بعد در کوبا هر کسی می‌تواند مالک یک نوع رسانه باشد چه اتفاقی روی می‌داد؟ چه مدت طول می‌کشد تا پول سازمان سیا، پول مخفیانه و نامحدود سیا، انواع جبهه‌ها را در کوبا تأمین مالی کند؟ بیشتر رسانه‌هایی را که ارزش مالک شدن یا کنترل را داشته باشند بخرد یا کنترل کند؟


دلیل واقعی خصومت ابدی واشنگتن نسبت به کوبا از زمان انقلاب ۱۹۵۹ تغییر نکرده است. ترس از نمونه خوبی که جایگزینی برای مدل سرمایه‌داری است؛ هراسی که در طول سال‌ها با ستایش کوبا توسط کشورهای جهان سوم به‌طورمکرر تأیید شده است.

تحریم چگونه آغاز شد: در آوریل ۱۹۶۰، لستر دی.مالوری معاون وزارت امور خارجه در بخش امور کشورهای آمریکایی در یادداشت داخلی نوشت: «اکثریت کوبایی‌ها از کاسترو حمایت می‌کنند … تنها ابزار کاهش حمایت داخلی ایجاد سرخوردگی و نارضایتی مبتنی بر ناخشنودی اقتصادی و دشواری وضعیت اقتصادی است … به‌منظور تضعیف اقتصاد کوبا هر کار ممکنی باید بلافاصله انجام شود». مالوری پیشنهاد کرد یک سری اقداماتی انجام شود که بزرگترین موانع را در راه ارسال پول و لوازم ضروری به کوبا ایجاد کند، در جهت کاهش دستمزدهای پولی و حقیقی، با این هدف که موجب گرسنگی، یأس و ناامیدی و سقوط حکومت شود. (۲)


در اواخر آن سال، دولت آیزنهاور جریان نفس‌گیر تحریم را علیه دشمن ابدی خود به‌راه انداخت. (۳)


زیرنویس‌ها:

۱- اکنون دموکراسی! ۳۰ اکتبر ۲۰۱۳

۲-‌هافینگتن پست، ۳ مه‌ ۲۰۱۲ ( huff: بدخلقی، بداخلاقی، نفس نفس زدن، هن و هن کردن ـ مترجم)

۳- وزارت امور خارجه، روابط خارجی ایالات متحدهٔ آمریکا، ۶۰ ـ ۱۹۵۸، جلد ۶، کوبا (۱۹۹۱)، صفحه ۸۸۵