آمریکا رومانی و بلغارستان را برای جنگ با روسیه آماده می‌کند
نویسنده:
ولادیسلاو گولویچ
مترجم:
ک. رادین
برگرفته از :
«بنیاد فرهنگ استراتژیک»، هجدهم ژوئن ۲۰۲۳
رومانی و بلغارستان را دروازه‌های اتحاد در جنوب شرقی اروپا می‌نامند که از طریق این کشورها جاده دریای سیاه به قلب اروپا می‌رود. طبق نظر کارشناسان نظامی غربی، آنها هم‌راستای بالتیک و اقیانوس اطلس شمالی، به نخستین جولانگاه‌‌های نبرد بدل خواهند شد. بلغارستان در این سازه و ساختار، حلقهٔ ضعیف به‌شمار می‌رود. ارتش بلغارستان از سامانه‌های ضدهوایی و ضدموشکی مدرن برخوردار نیست و نخستین هشت فروند «اف ۱۶» که بلغارها از متحدان دریافت خواهند کرد زودتر از سال‌های ۲۰۲۸ ـ ۲۰۳۰ در مأموریت جنگی نخواهند بود. رومانی و بلغارستان قصد دارند از حملات دریایی فرضی ناوگان روسیه با استفاده از موشک‌های ضد ناو جنگی، توپخانه‌های ساحلی و میدان‌های مین پیش‌گیری کنند. وزارت دفاع دو کشور اکنون بر توسعهٔ این نوع تسلیحات و هوانوردی تأکید می‌کنند. تا ۲۰۲۴ ـ ۲۰۲۸ نیروی دریایی رومانی به آخرین نسل موشک‌های ضد ناو جنگی «Naval Strike Missile» (موشک ضد ناوجنگی نروژی) مجهز خواهد شد. رومانی همچنین در چارچوب قرارداد «G۲G» دو ناو مین‌روب مستعمل از بریتانیا تهیه می‌کند و در مدت هشت سال دو زیردریایی «اسکورپن» فرانسوی را به ارزش ۲ میلیارد یورو خریداری خواهد کرد.
آسیب‌پذیرترین نقطه، «دوبروجا»، منطقه‌ای در محل تلاقی مرزهای رومانی و بلغارستان، است. از طریق «دوبروجا»، هر دو کشور به دریا (به‌اصطلاح دالان «تراکیا ـ ایلیری») دسترسی دارند. در اینجا، رومانی دارای دو پایگاه نظامی است: پایگاه هوایی ۸۶ در «Borcea» و پایگاه هوایی ۵۷ «میهایل کوگالنیچانو»، که در ۲۶ کیلومتری» کنستانتا» است. در هردو این مناطق، نیروی هوایی ایالات متحده و دیگر کشورهای ناتو حضور دارند. در اینجا، در «دوبروجا»، سیستم دفاع هوایی«SAMP / T MAMBA» فرانسوی مستقر شده است. در رومانی، ۳۰۰۰ سرباز آمریکایی از جمله لشکر ۱۰۱ هوابرد به‌سر می‌برند. این واحد در نزدیکترین فاصله به مرز رومانی و اوکراین مستقر است. در بلغارستان، پایگاه آمریکایی وجود ندارد، اما به‌اصطلاح تأسیسات کلی نظامی وجود دارد: یک مرکز لجستیک در «بورگاس» در سواحل دریای سیاه، پایگاه‌های نیروی هوایی در «گراف ایگناتیوو» در نزدیکی «پلوودیو» و «بزمر» در نزدیکی صوفیه (این دومی یکی از مهم‌‌‌ترین پایگاه‌های آمریکایی در خارج از ایالات متحدهٔ آمریکا به‌شمار می رود).
مسیر دریای سیاه، جایی که روسیه موضع مسلط را حفظ می‌کند، در صورت یک برخورد احتمالی، حساس و مهم خواهد بود. بالتیک و اقیانوس اطلس شمالی در درجهٔ دوم اهمیت قرار خواهند گرفت. نیروهای کمکی برای سربازان رومانیایی و بلغاری و واحدهای ناتو در «دوبروجا» از آلمان به‌صورت ترانزیت از راه جمهوری چک، اتریش و مجارستان و از ایتالیا از راه یونان و مقدونیه شمالی منتقل خواهند شد. برای ناتو، در صورت بروز جنگ، مجارستانی که «ترانسیلوانی» رومانی را سرزمین مجارستان می‌داند (پس از شکست بوداپست در جنگ جهانی اول تحت معاهده «تریانون» از دست داد)، ممکن است یک مشکل غیرقابل حل شود؛ مانند صربستان، که در شرایط جدید قطعاً خواستار حل مشکل کوزوو و مقدونیهٔ شمالی خواهبد شد؛ و ترکیه، که اختلافات ارضی با یونان دارد. نشریهٔ رومانیایی «دفاع از رومانی» شهروندان کشور را می‌هراساند و می‌نویسد اگر گروه‌بندی رومانیایی ـ بلغاری شکست بخورد، روسیه به مرزهای جنوبی آلمان خواهد رسید و در ۷۰۰ کیلومتری پاریس قرار خواهد گرفت. در اوایل ماه ژوئن، مرکز تحلیلی «مرکز استراتژی نوین» (رومانی) کنفرانسی در «تیمیشوآرا»، با شرکت کارشناسان اروپایی تحت عنوان «چالش‌های امنیتی در منطقهٔ بالکان»، برگزار کرد. در این کنفرانس اشاره شد که در صورت بدتر شدن موقعیت استراتژیک ناتو در بالکان و لهستان، و در صورت از دست دادن کنترل غرب بر اوکراین، رومانی نقش مهمی ایفا خواهد کرد. بخارست و ورشو متحدان استراتژیک هستند. واشنگتن و بروکسل در حال کار روی نوسازی روابط نظامی ـ لجستیکی بین دو کشور هستند. پروژهٔ «راه‌آهن ۲ دریا» (راه آهن به دریا)، گدانسک لهستان را به «کنستانتا»ی رومانی مرتبط می‌سازد، مسیر جاده‌ای فرا اروپایی کارپاتیا («راه کارپات») شبکهٔ جاده‌ای را به هم متصل می‌کند. «مرکز استراتژی نوین» اشاره می‌کند که برای مقابله با روسیه، از این راه برای انتقال سریع تانک و توپ از لهستان به رومانی و برعکس استفاده خواهد شد.
ساخت‌وساز این جاده توسط واشنگتن، در چارچوب «ابتکار سه دریا» (یک پروژهٔ آمریکایی برای یکپارچگی سیاسی و زیرساختی کشورهای واقع بین دریای آدریاتیک، بالتیک و دریای سیاه) تأمین مالی می‌شود. کریدور سوم از «تریست» ایتالیا از راه دریای آدریاتیک و حریم هوایی آلبانی و مقدونیه شمالی کشیده خواهد شد. برای تعادل پتانسیل نظامی دو کشور، ایالات متحدهٔ آمریکا سیستم دفاع موشکی «آگیس شور» را در شمال لهستان در «رجکوو»، یک پایگاه هوایی در «لاسکا» و در جنوب رومانی در «دوسلو»، و یک پایگاه هوایی در «کامپیا تورزی» در «ترانسیلوانیا»، مستقر کرده است. چنین استقراری به ناتو امکان می‌دهد تا همهٔ نواحی شرقی را زیر کنترل داشته باشد.
منبع: «بنیاد فرهنگ استراتژیک»
https://www.fondsk.ru/news/۲۰۲۳/۰۶/۱۸/ssha ـ gotovyat ـ rumyniyu ـ i ـ bolgariyu ـ k ـ voyne ـ s ـ rossiey.html
