شهروندی بنیاد عملی دموکراسی

شهروندی به مفهوم منتفی امت نیست. بلکه رویکرد عملی از…

برهی که رفته ایم!

امین الله مفکرامینی      2025-22-05! بـرهی که رفته ایم ورویــم،نگردیم بــرعقــــــــب ورجان وتنــراوقربان داریم…

نشست تخصصی و کارگاهی فردوسی‌شناسی در بروجرد برگزار شد

به گزارش رها نیوز، و نقل از دکتر "محمد فصیحی"…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(فصل دوم)

مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم نوشته: آ. لوزوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم کارل…

آنجا که دیوار ها فریاد می زنند؛ روایت یک ویرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید از خشت تا خیال؛ روایت خانه ایکه طالبان…

اُلیګارشي څه شی ده؟

نور محمد غفوری د اُلیګارشي په اړه په (قاموس کبیر افغانستان) کې داسې…

دو پرسش

۱-- آیا در افغانستان قوم یا ملیتی است که اجدادشان…

چالش های درونی میان طالبان و مخالفان آنان؛ آزمونی تعیین‌کننده…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان و دور زدن گروها و سیاستگران نابکار…

من و هوش مصنوعی CHATGPT

دوستش‌ شوید… محمدعثمان نجیب بخش نخست از دیر زمانی می‌شنیدم که هوش‌مصنوعی ابداع…

دی‌دار آشنا، گزاره‌یی نکو از گزارنده‌گان نکو

لطفاً نامش را مگر تغییر بدهید. محمدعثمان نجیب برمقتضای نیاز، وظایف گونه‌‌گونی…

درک لنین از عدالت

ترجمه. رحیم کاکایی کازونوف الکساندر سرگیویچ، دکتر علوم فلسفه، پروفسور دانشگاه دولتی…

افغانستان در یک ناگزیری

افغانستان که در یک ناگزیری ناشی از فشارهای آمریکا و…

کنګره څه شی ده؟

  نور محمد غفوری یادونه: له ټولو هغو ځوانانو څخه چې د فیسبوک او…

آدرنو؛- نابغه تئوری، ناتوان در عمل

Adorno, Theodor (1903-1969) آرام بختیاری نقش آدرنو، در مکتب فرانکفورت. تئودور-آدرنو(1969-1903.م)، فیلسوف،جامعه شناس،…

مرز بندی تخصصی: سیاست٬ ایمان و دولتداری...!

·      سیاست: اراده کردن همانا انسان موجودی در اراده یا حیوان سیاسی…

             پلان شهری یا مهندسی قدرت؟ واکاوی اهداف پنهان طالبان در…

نویسنده: مهرالدین مشید نگاهی به پروژه‌های عمرانی در شهر کابل با…

شوخ طبعی 

رسول پویان  خنده داروی طبع غمگین است  شـادخواری طبیب دیرین است  خنده روباش…

جنگی که بجای فروریزی دستگاه تروریست پرور، دندان های آن…

نویسنده: مهرالدین مشید جنگی که امید ها برای نابودی بزرگ ترین…

به یاد مادر

مادر به خوی عادت طفلانه ام هنوز از بهر تو سرخوش…

توهم پولی، دستمزد، تورم ـــ برشی از کتاب: «درس‌گفتارهای کاپیتال»

دانش و امید، شمارهٔ ۲۹، اردیبهشت ۱۴۰۴ ــ  اوایل سال ۱۴۰۳،…

«
»

یوغلط خبر د جنجال منبع

نور محمد غفوری

په دې ورځو کې د مغرضو او دروغجنو خولو او سرچینو څخه داسې آوازې خپرې دې چې د سویس دولت پښتانه افغاني مهاجرین بیرته افغانستان ته په دې خاطر استوي چې اوسني طالب واکمنان پښتانه دی، د پيښو سره قومی چلند کوي او ځکه نو هغه پښتانه چې له خارجه ورځي، د طالبانو لخوا نه آزاریږي. مګر واقعیت دادی چې د سویس د کډوالو  فدرالی ادارې  دا پریکړه نه ده کړې چې پښتانه مهاجرین دې یوازې د دې لپاره افغانستان ته واستول شي چې طالبان هم پښتانه دي او له پښتنو سره څه نه کوي، خو د نورو افغاني قومونو سره ظلم کوي. دا ډول دلیل نه یوازې ناسم دی، بلکې د سویس د مهاجرت د پالیسۍ له اصولو سره هم مطابقت نه لري. د افغانی او خارجي فتنه‌ګرو او مغرضو کړیو آوازې دی چې غواړي په افغانانو کې قومی نفاق ته بهانه ومومي او په سویس کې واکمنه دموکراسي هم بدنامه کړي. د داسې آوازو خپروونکي معمولاً پخپله قومپاله وي او فکر کوي چې نور دولتونه، حتی د سویس په څیر دموکراتیک دولتونه پر قومي بنسټ پریکړې کوي. په داسې حال کې چې هم دا خبر غلط دی او هم د دوی منطق ناسم دی. 

د سویس د مهاجرت فدرالي اداره  State Secretariat for Migrationیا ( (SEM د سویس د حکومت یوه رسمي اداره ده چې د مهاجرت، پناه غوښتنې، د بهرنیانو د اسنادو، تابعیت، او د استوګنې د اجازه‌نامو چارې تنظیموي. د سویس دولت او د هغو هره اړونده اداره، په دې لړ کې ( (SEM، هیڅکله خپلې پریکړې په قومي او اتنیکي بنسټ نه کوي، بلکې هلته دموکراسي واکمنه ده او هر فرد د خپلو ګناهونو مسئولیت پخپله غاړه وړي؛ د کورنۍ او قوم وګړو ته یې مسئولیت او جزا نه ور انتقالیږي.

  په سویس کې د کډوالو د پالیسۍ اوسنی وضعیت څنګه دی؟

د هغو خبرونو او معلوماتو له مخې چې زه یې لرم، د ۲۰۲۱ کال د اګست په ۱۱مه نېټه، سویس افغانستان ته د مهاجرینو د بیرته وراستولو بهیر وځنډاوه، ځکه چې د طالبانو له واک ته رسېدو وروسته امنیتي وضعیت د اروپایانو له نظره خراب شو، د بشري حقوقو مراعات نه کیږي، د ښځو ټول حقونه تر پښو لاندې دی او طالبان سیاسي مخالفینو ته د بیان او فعالیت آزادي نه ورکوي. دا پرېکړه تر اوسه پورې پر ځای ده، او یوازې هغه کسان چې جدي جنایي جرمونه یې کړي وي، په  استولو یې بحث کېږي.

په ۲۰۲۵ کال کې، SEM  اعلان وکړ چې یوازې هغه نارینه افغان مهاجرین چې د پناه غوښتنې غوښتنلیکونه یې رد شوي وي، او د استولو لپاره مناسب شرایط ولري، پر بیرته استولو یې فکر کیدای شي. دا هغه نارینه کسان دي چې په سویس کې کورنۍ نه لري، کومې روغتیايي ستونځې نه لري او په افغانستان کې د بیا ادغام لپاره د ټولنیز یا مسلکي ملاتړ شتون ولری. دلته له ورایه معلومیږي چې دا پریکړه (که عملي هم شي) پر قومی بنیاد نه ده ولاړه  او ښځې، ماشومان، کورنۍ، او ناروغان (که له هر افغاني قوم څخه وي) له دې پرېکړې مستثنا دي.

لکه چې ومو ویل، د سویس د مهاجرت د پالیسۍ پرېکړې د افرادو د شخصي وضعیت، امنیتي ګواښونو، او نورو مشخصو شرایطو پر بنسټ کېږي، نه د قوم، ژبې یا توکم پر بنسټ. هیڅ رسمي سند یا اعلامیه نشته چې وښئي پښتانه مهاجرین یوازې د خپل قومیت له امله افغانستان ته استول کېږي. د سویس د کډوالو ادارې دا ډول پرېکړه نه ده کړې، او د پښتنو مهاجرینو د استولو دلیل د هغوی قومیت نه دی. هره پرېکړه د فردي ارزونې پر بنسټ کېږي، او د قوم پر بنسټ د استولو پالیسۍ شتون نه لري.

نړیوال او په دې لړ کې د سویس واکمنان په دې ښه پوهیږي چې طالبان کومه قومي ډله نه ده، بلکې هغه یوه دیني اسلامپاله ډله ده چې پخپل فکر د اسلامي شریعت د پلي کولو له پاره فعالیت کوي. هغه افغانان چې طالبانو ته قومي صبغه ورکوي، اکثراً پخپله قومپالان دي چې د پښتنو پرضد فعالیت کوي او ټول پښتانه طالبان بولي. د هغوی د عملي کړووړو څخه هم داسې ښکاري چې له لوی ملی افغاني هویت څخه خپل کوچني قومي هویت ته ډیر اهمیت او تبارز ورکوي.

په دې کې شک نشته چې د طالبانو په لیکو کې د نورو قومونو په نسبت پښتانه ډیر دي چې دا له ځانه خپل تاریخي، سیاسي، او جغرافیایي لاملونه لري، نه دا چې یوازې د قوم یا ژبې له امله هغوی دې ډلې ته داخل شوي وي. دا چې اکثریت طالبان پښتانه دی، یو څو مهم علتونه یې په لاندې توګه مختصر یادولای شو:

1. د جهاد سابقه:

دا چې د طالبانو اکثریت له پښتنو څخه جوړ شوی دی، یو علت یې دادی چې د ۱۹۸۰م لسیزې د جهاد پر مهال هم ډېر مجاهدین له پښتني سیمو وو، ځکه چې د جنګ لومړۍ کرښه هم هلته وه. شورویانو د ډیرو دلایلو له مخې په پښتني سیمو کې سخت بمبارونه او جنګونه وکړل. د قندهار، هلمند، کنړ، وردګو او ډیروو نورو سیمو نفرت د شوروي د لاسپوڅي حکومت څخه زیات شو. وروسته بیا همدا پخواني جهادي قوماندانان یا د هغوی اولادونه د طالبانو د بنسټ‌ګرو برخه شول.

2.   جغرافیایي تمرکز

طالبان په ۱۹۹۴م کال کې د جهادي تنظیمونو د داخلي جګړو د مخنیوي په خاطر په کندهار کې پیدا شول، چې دا سیمه د پښتنو اکثریتي ولایت دی. د افغانستان د جنوب او ختیځ ولایتونه لکه هلمند، زابل، وردک، پکتیا، او ننګرهار، ټول پښتني دي او طالبان ورپکې ډېر نفوذ لري او د جګړو له پاره یې ډیر ځوانان له همدې ځایونو راټول کړل.

3.  قومپالنه نه، بلکې سیمه‌یزه بسیج

طالبان د جګړې لپاره له هغو سیمو خلک استخدامول چې پکې دوی پیاوړي قومي، قبیلوي یا دیني نفوذ درلود. پښتانه د افغانستان تر ټولو لویه قومي ډله ده چې د مختلفو احصائيو له مخې د افغانستان د ټول نفوس (له  ۴۰ فیصده څخه تر ۶۵ فیصده) پورې تشکیلوي؛ نو دا طبیعي ده چې که په افغانستان کې هر ملي سراسري ټولنیز جوړښت رامنځته کیږي، کېدای شي چې پښتانه به ورپکې ډیر وي. له همدې کبله د طالبانو په لیکو کې هم اکثریت همدوی دي.

4.  مذهبي مدرسې او د طالب اصطلاح

ډېری طالبان د پاکستان د قبایلي سیمو او پښتني برخو (لکه وزیرستان، باجوړ، کویټه) د دیوېندي مدرسو فارغان دي، چې هلته پښتانه زیات دي. د “طالب”  کلمه پخپله د مدرسې او جمات د زده‌کوونکي مانا لري. دا شبکه په پښتني سیمو کې پراخه وه او طالبانو له دې حالت څخه ګټه پورته کړه.

5.  د جمهوریت په وخت کې د دولت ضد احساسات

د جمهوریت په وخت کې د مرکزي حکومت له لوري پښتني سیمې له پامه وغورځول شوې، د ګټورو او مدني پروژو پلی کول ورپکې کم و، خلک یې بې‌وزله او بیکاره پاته شول، تاریخ، دین او کلتور ته یې بې توجهي څه چې بې احترامي وشوه، پر سیمو یې حق او ناحق زیات فوځي عملیات وشول، په ودونو او په کلیو او کوروړنو یې بمبارۍ وشوې او داسې ډیر نور ټول سبب شول چې ځوانان یې طالبانو ته جذب شي.

6.  د پاکستان رول

پاکستان چې د طالبانو په تمویل او تنظیم کښې یې رول لوباوه اکثراً له پښتني سیمو (لکه کویټې، پېښور، وزیرستان) د هغوی قوتونه ورجوړول. دا سیمې هم پښتني دي، نو د قوم له پلوه هم د طالبانو زیات ملاتړ له همدغو ځایونو و.

 په پای کې ویلای شو چې طالبان د یو قوم ځانګړی استازیتوب نه کوي، خو د جغرافیایي، تاریخي، او دیني تعلیمي شرایطو له امله پښتانه پکې ډېر دي.  طالبان ځانونه اسلامي تحریک بولي، نه قومي غورځنګ. هغوی د شریعت پلی کول هدف ګڼي، نه د کوم خاص قوم واکمنول.

ددې ټولو سره باید يادونه وکړو چې طالبان د هېواد په هر ګوټ کې خپل پلویان لری د شمال د فاریاب او جوزجان په سیمو کې یو شمېر ازبک محلي قوماندانان له طالبانو سره یوځای شوي دی. د هغه تاریخي اختلاف سره سره چې د شمال د ټلوالې اکثره قوماندانان چې له طالبانو سره جنګیدلی دی، تاجیکان و، خو بیا هم په بدخشان، تخار، او پنجشېر او نورو ځایو کې یې تاجیک ځوانان ورجذب کړی. همدا شان یو شمېر هزاره شخصیتونه هم له طالبانو ملاتړ کوي. نو دا نه شو ویلای چې طالبان یوازې پښتانه دي، نور قومونه هم پکې شامل دي او طالبان د قوم یا ژبې پر بنسټ تنظیم شوی تحریک نه دی.  

06.05.2025