اعلامیۀ به‌مناسبت اول ماه می – روز همبسته‌گی جهانی طبقۀ کارگر
جهانی دیگر ممکن است، اگر کارگران متشکل و متحد شوند!
در اول ماه می، روز جهانی کارگر، ما نه فقط برای حقوق معوقه، دستمزدهای ناعادلانه یا امنیت شغلی فریاد برمی‌آوریم، بلکه علیۀ تمامی آنچه جهان امروز را در چنگال ظلم و ستم گرفتار کرده است، به میدان آمده و ایستاده‌ایم.
ما کارگران، امروز در جهانی زنده‌گی می‌کنیم که از یک‌سو در آن میلیون‌ها کودک به جای مکتب، پشت چرخ خیاطی، پشت داربست قالین، درون معدن یا خیابان‌ها مشغول کاراند؛ و از سوی دیگر، میلیاردرها و صاحبان صنایع و سرمایه، این اقلیت مفت‌خوار، در کاخ‌های مجلل و مرمرین شان لمیده و بر ما حکم می‌رانند.
در جهانی زنده‌گی می‌کنیم که صدای ناقوس مرگبار جنگ‌ها، از اوکراین تا سودان، از یمن تا فلسطین، گوش‌ها را کر کرده است؛ جایی که بمب‌های ارتش دولت فاشیستی اسرائیل در حمایت و همراهی سرمایۀ امپریالیستی امریکا و قدرت‌طلبی و هژمونی آن، بر سر مردم بی‌دفاع در غزه فرو می‌ریزد و کودکان و زنانی که هیچ نقش و سهمی در راه افتادن این بربریت ندارند، در خون خود می‌غلتند و هستی و زنده‌گی شان نابود میشود.
در جهانی که زنان زیر سلطۀ آپارتاید جنسیتی، به‌ویژه در افغانستانِ تحت حاکمیت امارت اسلامی سرمایه، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی شان محروم‌اند، و نظام سرمایه‌داری با فاشیسم مذهبی پیوند خورده است، ما کارگران و فعالان سوسیالیست باید دوشادوش بشریت برابری‌طلب و پیش‌رو جهان علیۀ این هیولای دو سر که مرگ و نکبت و سیاه روزی و فلاکت ره آورد آن است، بایستیم.
رشد نیروهای به شدت فاشیستی، گسترش ارتجاع مذهبی، عادی سازی ملیتاریسم در سطح جهان، سرکوب اندیشه، تخریب بی‌وقفۀ طبیعت، نه پدیده های اتفاقی که ثمرۀ ناگزیر و ضروری نظام مسلط بر جهان است، نظامی که جهانی سازی و پیشرفت اش در حقیقت چیزی جز بُت‌واره پرستی سرمایه نیست. این نظام منافع خود را بر هستی انسانی و بقای نوع بشر مقدم می‌داند.
رقابت دوقطب سرمایه چه بلوک غرب و چه جنوب جهانی یی تازه قدرت گرفته، تنها بازآفرینی دیگری از تضاد درون‌زاد سرمایه‌داری است. نزاعی که نه برای رهایی بشر، بل برای تَمَلُک بر ابزار سلطه و بازتعریف هژمونی طبقۀ مسلط انجام می‌پذیرد. نتیجه و برایند این جدال نه صلح و رفاه که جنگ های نیابتی، فقری فراگیر، آواره‌گی و نتیجتاً ویرانی کُل طبیعت است. جهانی که هر روز متأسفانه بیش از پیش به ورطۀ نابودی و تباهی سوق داده میشود.
امروز ما به‌عنوان طبقۀ کارگر جهانی، باید با صدای رسا فریاد بزنیم: دیگر بس است!
ما خواهان جهانی بدون استثمار، بدون جنگ، بدون فقر، بدون نژادپرستی و بدون ستم جنسیتی هستیم.
ما خواهان پایان دادن به کُشتار و آپارتاید در فلسطین، پایان دادن به سلطۀ امارت اسلامی طالبان، جمهوری اسلامی سرمایه در ایران و پایان دادن به آپارتاید اسلامی، کار کودک و برده‌داری مدرن و پایان دادن به نظام کارمزدی هستیم.
ما خواهان دنیایی هستیم که در آن، از برده‌گی مزدی و استثمار و بی‌حقوقی خبری نیست و انسان‌ها به جای رقابت برای بقا، در همبسته‌گی، رفاه، آزادی و هم‌سرنوشتی برای زنده‌گی درخور و شایستۀ بشر، به‌پیش می‌روند. تحقق این امر، در هر گوشۀ این جهان، اما در گرو همبسته‌گی طبقاتی، سازمان‌یابی و تحزب طبقۀ کارگر و جنبش سوسیالیستی آن است.
زنده باد طبقه کارگر جهانی!
مرگ بر سرمایه‌داری جهانی!
زنده باد همبستگی انترناسیونالیستی!
زنده باد سوسیالیسم!
شورای مرکزی سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان
5 ثور/ اردیبهشت 1404 ؛ 25 آپریل 2025
