لنگ لنگان رفتن به جنگ فساد پیشگان مبارزه با فساد را دشوارتر می کند
نویسنده :مهرالدین مشید
جناب رییس جمهور لنگ لنگان رفتن به جنگ فساد پیشگان مبارزه با فساد را دشوارتر می کند
در این شکی نیست که مبارزه با فساد در افغانستان کار یک شبه نه و برعکس خیلی زمانگیر است؛ اما زمانگیر بودن آن نمی تواند، بهانه یی برای تعلل ها و کم کاری ها و ناکارایی های رهبران حکومت باشد؛ زیرا مبارزه بافساد به تصمیم خلل ناپذیر و اراردهء نیرومند نیاز دارد تا با مشت های آهنین بردهن فساد پیشگان بزرگ کوبید و با چوگان قانون کمر های مفسدان را شکست و حاکمیت قانون را در کشور تامین کرد. بنا بر این لنگ لنگان رفتن به جنگ مفسدان بزرگ در هاله یی از وعده های میان تهی و در موجی از تعلل ها نه تنها مبارزه بافساد را دشوارتر می کند؛ بلکه فساد پیشگان را برای دزدی و غارت های بیشتر فربه تر می کند که این گونه خم خم رفتن های رهبران حکومت برای رویارویی با مفسدان مایهء نگرانی شهروندان کشور شده است. این در حالی است باتاسف پای رییس جمهور برای مبارزه با فساد پیشگان بزرگ و ایجاد اصلاحات می لنگد و این لنگ لنگان رفتن ها به نبرد مفسدان در موجی از شک و تردید ها معنای دست خالی رفتن به جنگ بیرحم ترین دشمن را دارد که نتیجهء قطعی آن شکست است؛ زیرا باخم خم رفتن و پلوان خزیدن ممکن نیست که به جنگ مفسدان رفت و به قول معروف با معاملهء پشت پرده هم لعل بدست آورد و هم یار را نرنجاند. اصلاحات نیاز به ارادهء جدی و قلب نیرومند تهی از هرنوع تردید ها را دارد که همچو ارادهء شکست ناپذیر را در رییس جمهور کم تر می توان سراغ کرد. نمونهء آنرا در نصب نورستانی در سفارت هسپانیا و گزینش سایر اطرافیان وی که متهم به فساد اند، میلیون ها دالر رشوت گرفته اند و ساید افشاگر ویکی لیکس در این مورد افشاگری کرده است.
این در حالی است که افغانستان پس از سومالی و کوریای جنوبی سومین کشور فاسد در جهان است و این فساد میراث شوم حکومت آقای کرزی است که داستان فسادگستری و تشویق های بی پیشینهء او برای ماموران ارشد اش برای دزدی و اختلاس های کلان به همگان آفتابی است حتا وی هنوز هم با این گفتهء خود فخر و مباهات می کند که روزی در یک گسخنرانی خود به مقام های ارشد خود واضح و آشکارا گفت که رشوت بگیرید و اما پول ها را به بیرون از کشور نبرید. کدام عقل سلیم قبول کرده می تواند که یک رییس جمهور به گونهء رسمی این چنین زنگ چور را بزند. وی با این رویکرد فسادپراگنانه در حدود ۱۱۶ میلیارد دالرکمک های جهان را برای افغانستان ضایع کرد و همیشه خارجی ها را عامل فساد خواند و مقام های ارشد خود را برای فساد ترغیب کرد. باتاسف که وی حالا هم بجای آن که از مردم افغانستان پوزش بخواهد تا مردم دست کم از محاکمه کردن او منصرف شوند. وی نه تنها از فساد ماموران اش چشم پوشی می کند؛ بلکه برعکس می خواهد دادن میلیون ها دالر از پول های بادآوردهء ایران و کشور های دیگر را به شماری از اطرافیان و حامیان خود هنوز هم توجیه کند که غارتگران را شجاع تر و مفسدان را فربه تر کرد. گفته می شود که حتا صد ها هزار دالر را به کارمندان ارگ و بویژه مسؤولان امنیتی و شمارخود شماری مفت خواران بلند نشین جهادخوار بجای حق سکوت و غیر تکنوکرات و لیبرال داده است. (1)
بعد ها افشا شد که تنها ماهانه صد هزار دالر از این پول ها برای سید احمد گیلانی و ده ها هزار دیگر هم برای سایر مفسدان و زورگویان به گونۀ حق سکوت از سوی وی پرداخته می شد و محصول آن هم رساندن طالبان تا دروازۀ های ارگ کابل بود. شگفت آور این است که حالا هم با افتخار به یکی از نشریه های خارجی گفت که وی از آن رو با مفسدان مدارا کرد و از محاکمهء شان منصرف شد که شرایط کشور ایجاب نمی کرد؛ اما به این نکته اشاره نکرد که با زدن زنگ چور زمینه را برای گسترش طالبان تا دروازه های ارگ فراهم کرد و منفور ترین نظام را از خود برجای گذاشت. وی با این رویکرد خود لقب فاسدترین رییس جمهور را کمایی کرد و اما باتاسف که وی هنوز هم با آن کارنامه های خود افتخار میکند. امید رییس جمهور غنی بحیث یک آموزگار به قول حضرت لقمان عمل کند که وی در پاسخ به این سوال “ادب را از کی آموختی؟ پاسخ داد ، از بی ادبان. این در حالی است که رهبران حکومت مبارزه با فساد را در راس کار های اصلاحاتی شان قرار داده بودند و با تاسف که هنوز گام های شفاف، جدی و عملی برای مبارزه با فساد برداشته نشده است حتا رهبران حکومت به مهم ترین توافق شان برای اصلاح نظام انتخاباتی کاری نکرده اند. ایجاد مرکز عدلی و قضایی برای محاکمهء فساد پیشگان بزرگ به پیشواز کنفرانس وارسا در ۸ و ۹ جولای و ادامهء کار آن به گونهءبطی، کارنامه های غیرعملی و وعده های دو سال پیش حکومت را در افکار عامه تداعی می کند که شاید تا آغاز کنفرانس بروکسل در پنجم اکتوبر به یک سلسله کار های تبلیغاتی دست یازد و شاید هم دوسیه های چند مفسد درجه آخر را به بررسی بگیرد و آن را رسانه یی کند و مانند دوسیه های کابل بانک و شهرک هوشمند از جمع ده ها دزد و غارتگر به محاکمهء چند غارتگر اکتفا کند و بس. تا زمانی که آقای کرزی زنده باشد، فساد پبشگان بزرگ که بیشتر یاران او اند، محاکمه نمی شوند؛ زیرا او نه تنها پیشوا و مرشد چندین گروهء سیاسی است، گروه هایی که رهبران شان دوسیه های کلان فساد دارند. بدون تردید با سر شدن دوسیه های اعضای گروه های مربوطهء شان با ایجاد بهانه های سیاسی چون تشکیل لویه جرگه برای مشروعیت نظام و ناتوانی حکومت برای ایجاد اصلاحات و ناتمامی سایر وعده هایش، به گونهء غیر مستقیم بر حکومت فشار خواهند آورد تا مانع محاکمهء مفسدان بزرگ شوند. آقای کرزی همین اکنون کار تبلیغاتی خود را شروع کرده و به نفع دزدان کمپاین را راه اندازی کرده است. چنانکه چند روز پیش با رسانه های خارجی دلیل انکار محاکمهء مفسدان را سقوط حکومت خود خواند و این اظهارات به گونهء غیرمستقیم هشداری به حکومت است؛ اما آقای غنی بابد بداند، به هر اندازه یی که محاکمهء مفسدان به تعویق می افتد، عمر حکومت اش به همان اندازه کوتاه می شود و بهانه های بیشتر برای تبلیغات مفسدان فراهم می شود. در این شکی نیست که جبههء مفسدان نیرومند است و به تعبیری تمامی فساد پیشگان بزرگ و گروه های مافیایی بدون توجه به رنگ و پوست و قوم و گروه ملت واحد اند. هرچند این جبهه در ساختار های گونه گون گروه ها، انجمن ها و جنبش ها زیر نام های قشنگ عرض اندام کرده اند؛ اما در عقب این جبهه یک آدم شناخته شده یدک کشی می کند و منتظر فرصت است و از هر فرصت بیشترین استفاده را می برد. دلیل اصلی وحدت این جبهه حفظ غارت های آنان است و یگانه رمز پیروزی آقای غنی در برابر این جبهه تصفیهء اطرافیان فاسد اش و مبارزهء آشتی ناپذیر با فساد پیشگان بزرگ است.
در این شکی نیست که فساد در کشور اژدهایی را ماند که پا هایش را جهادخواران و دست هایش را لیبرال ها و تکنوکرات های فاسد تشکیل داده اند و عرادهء فساد را جدا جدا و گاهی متحدانه به پیش می کشانند. از این رو مبارزه با اژدهای فساد در افغانستان به امر دشواری بدل شده و ارادهء حکومت را برای محو آن سخت به چالش برده است؛ بویژه زمانی که فساد پیشگان بزرگ لباس تقدیس بر تن و با ابزار های فریب زیر نام اسلام و جهاد آن را مومیایی کرده و العیاض بالله قرآن را روپوش خیانت ها و جنایت های ضد انسانی و ضد اسلامی شان قرار داده اند. در حالی که یک دست شان تا شانه غرق در فساد و غارت است و اما در دست دیگر قرآن را گرفته اند و خیلی بی شرمانه فتوا های دینی سر می دهند و اما نه تنها دیروز و بل امروز هم در برابر غارت و فساد سکوت اختیار کرده اند. شگفتآور این است که هر از گاهی که جنایت های شان آفتابی و دزدی های شان رسانه یی می شود، رویای جهاد در کلهء شان زیر و رو می شود و داعیهء مجاهدین را علم می کنند. در حالی که بزرگترین جفا را در حق مجاهدین روا داشته اند و حتا از دزدیدن لقمه های نان خشک آنان هم دریغ نکرده اند. جالب این که این همه حق خواری ها را زیر هفتاد من ریش و هفتاد هزار من کلاهء پکول و چهل تار دستمال می خواهند، پنهان کنند. گزارش اخیر سیگار در مورد فساد و اختلاس های کلان سه میلیارد دالری در وزارت آب و برق در این مورد گواه است.(2) جناب رییس جمهور تنها مبارزه با این دژ فولادین فساد ساده و هموار نیست بلکه مبارزه با دزد های دریشی پوش و نکتایی دار اطراف ات نیز امر ساده یی نیست؛ زیرا آنان با ”کف و کالر” پر زرق و برق لیبرالیزم و تکنوکراسی به جان مردم ما تیغ کشیده اند و خیلی لکس فیشنی دزدیده اند و دزدی های شان را با نکتایی های مود روز آذین بسته اند و داد از دموکراسی و حقوق بشر می زنند. در حالی که دیروز در خاد نجیب دستان دموکراسی و حقوق بشری را به زنجیر بسته بودند و فتوای ستمگری بر انسان و نابودی آزادی های بشری را صادر کرده بودند و امروز نقاب دیگری بر روی خود کشانده اند و با این نقاب شمشیر های خویش را زهرآلودتر از گذشته بر اندام های استخوانی این ملت فرو می برند. بنا بر این مبارزه با این دو سیمای مسخ شده امری ساده نیست که ناچار باید در برابر این ها رزمید و گلو های شان را در هر مقامی که بودند و هستند فشرد و آنان را نقش زمین کرد. جناب اگر تاب مبارزه با این اختاپوت های چندین سره را دارید یاالله و ” داگز و دا میدان” ؛ ورنه چادر تان را آبرومندانه بتکانید و و میدان را ترک کنید و مانند قمارباز ها به این حرف دل خوش کنید”که گویا سال ها باخته بودید” و این بار هم باختید.
آقای رییس جمهور برای غلبه بر این جبههء فساد پس از تصفیهء کامل اطرافیان ات تلاش کنید تا اشخاص، حلقه ها و گروه های نیک نام را به محور خود بکشانید؛اما دو سال گذشته نشان داده که در این راستا توفیقی نداشته اید و مردم هم برای آینده این حکومت چندان امیدوار نیستند؛ اما با آن هم آقای غنی برای علبه بر جبههء فساد پیشگان و سردمداران فساد شانس پیروزی دارد که همانا مبارزهء قاطع اش در برابر فساد است. هر گامی را که حکومت برای محو فساد بر می دارد، در واقع خشتی را برای بقای حکومت خود می گذارد و در ضمن خشتی را از دیوار مکر جبههء فساد به زمین می ریزد؛ اما با تاسف که هستند، افرادی در اطراف رییس جمهور که او را از مبارره با فساد می ترسانند. در حالی که این ترس پراگنی آنان ترس زیر بازپرس رفتن خود آنان است می ترسند که مبادا دایره مبارزه بافساد یک بار چنان گسترده شود که دامنگیر خود آنان نیز شود. از این رو مبارزهء رییس جمهور با این حواریون اش شامل مشاوران کم سواد و متهم به فساد نه تنها دشوارتر از عبور هفت خوان رستم است؛ بلکه از جهاتی شلیک کردن تیر در تاریکی را دارد که دورنمای آن در هاله یی از ابهام به نظر می رسد. در حالی که مبارزه با فساد یگانه شانس طلایی حکومت نه تنها برای بقا؛ بلکه برای میخکوب کردن رقیبان اش نیز است. این مبارزه در واقع یک فرصت است برای حکومت تا از این فرصت برای ایجاد فرصت هایی چون قرصت های کاری، فرصت های آموزشی، فرصت های امنیتی، فرصت های اقتصادی و فرصت های دیگر که رهبران حکومت برای شهروندان کشور وعده داده بودند که باید از این فرصت ها بهره بگیرند. بدون تردید هرگاه حکومت این فرصت را از دست بدهد، تنها به از دست دادن یک فرصت نه؛ بلکه معنای انتحار حکومت آنان را خواهد داشت. در آن صورت یارای مقابله با جبههء مفسدان و شریکان مافیایی آنها را نخواهند داشت و منتظر حمله های لفظی و سیاسی مرشد و پیشوای جبههء مفسدان و شریکان قارونی و بلعم باعوری آننیز خواهند بود. این حمله ها ساده هم نخواهد بود؛ زیرا هر از گاهی که پهلوانی از خطر به زمین زدن حریف رهایی یابد؛ چون رستم پهلوان اساطیری سیستان تن به عهد شکنی داده و با تمامی نیروی امانت و نیروی موجود دیوانه وار برای غلبه کردن بر حریف عمل می کند و حتا احتمال دارد که کار را یکسره کند.(3)در آن صورت پشیمانی، تالم، تاسف و رجز خوانی ها نوشداروی پس از مرگ سهراب را خواهد ماند. از این رو مبارزه با فساد پیشگان بزرگ عزم و ارادهء رستم گونه می خواهد تا با کاربرد آگاهی و تاکتیک بر مفسد غلبه حاصل کرد؛ زیرا مفسد تنها رشوت خوار، اختلاس کننده، غارتگر، آدم ربا، فریبکار، دو روی و حادثه آفرین نیست؛ بل به هیچ اصول و موازین اخلاقی پای بندی ندارد و برای رهایی از چنگال قانون، حفظ ثروت های باد آورده و کسب قدرت از هیچ رویکردی دریغ نمی کند. یاهو
1 – روزی یکی از مسوءولان امنبتی اش برایش گفت که زمینی را در قندهار چور کرده و برای ساختن اش به پول نیاز دارد. آقای کرزی از او می پرسد که چگونه آن را می سازی چقدر پول نیاز داری. وی پاسخ میدهد که مثل قصر خودت و بعد آقای کرزی می گوید، این قدر پول نیست بعد برای به مسؤول مالی خود می گوید که یک صد یا دو صد هزار دالر برابش بدهید و به گفتهء شاهد عینی آن مسوءول امنیتی اش تا یک میلیون و دوصد هزار را از کیسهء مردم برای ساختن خانه اش به امر آقای کرزی تحویل داد.
2- گزارش سیگار در مورد اسماعیل خان ب وزیر پیشین آب و برق
https://www.facebook.com/CorruptionAfghanistan-114160485334768/?fref
3 – پس از آن که سهرات پدر را خسته کرد و تاب زورآزمایی با او را از دست داد. از وی فرصت خواست و با او فریب کرد و به قول اساطیر زوری را که به گونۀ امانت نزد خدا گذاشته بود ، آن را طلب کرد و به جنگ سهراب آمد و با فریب او را کشت. پس از آن که دریافت سهراب فرزند خانم سمنگانی اش است. وی خواهان نوشدارو از بغداد شد و اما نوشدارو زمانی از بغداد رسید که سهراب جان را به جهان آفرین داده بود.
