فلسطینیان طرح مورد حمایت آمریکا در سازمان ملل را رد کردند: «شکلی تازه از اشغال»
()کودکی فلسطینی پرچم کشورش را بر ویرانه‌های خانهٔ ویران‌شده‌اش برافراشته است؛ نشانه آن‌که هیچ طرح تحمیلی‌ای توان خاموش کردن مبارزه برای حقِ تعیینِ سرنوشت را ندارد.
نویسنده:گری ویلسون ــ
در ۱۷ نوامبر، شورای امنیت سازمان ملل پیش‌نویس پیشنهادی ایالات متحده را ــــ که «طرح صلح» دونالد ترامپ برای غزه را تأیید می‌کند ــــ به تصویب رساند.
واکنش فلسطینیان روشن و فوری بود: این صلح نیست؛ نقشه‌ای برای سلطهٔ بیگانه است.
در قلب این طرح، تشکیل «هیأت صلح» جدیدی قرار گرفته است؛ نهادی زیر سیطرهٔ آمریکا و بریتانیا که خود ترامپ ریاست آن را بر عهده خواهد داشت. این هیأت کنترل مرزهای غزه، امور امنیتی، روند بازسازی و حیات سیاسی آن را در اختیار می‌گیرد و تنها مرجعی خواهد بود که تشخیص می‌دهد فلسطینیان چه زمانی «آمادگی» ادارهٔ امور خود را دارند. معنای صریح آن روشن است: حاکمیت به‌مثابه امتیازی که باید از قدرت‌های خارجی اخذ شود.
از نظر فلسطینیان، این نه «مرحلهٔ انتقالی» است و نه روندی برای خودگردانی. این یک تصرف تمام‌عیار است.
بازگشت به قیمومت استعماری
ساختار این قطعنامه بازآفرینی همان قیمومت‌های استعماری سدهٔ بیستم است؛ با این تفاوت که این‌بار مقام‌های آمریکایی‌اند که، به‌جای بریتانیایی‌ها، سرنوشت غزه را رقم می‌زنند. با جدا کردن غزه از بقیهٔ فلسطین و سپردن اختیار هرگونه «خروج» یا پایان اشغال به واشنگتن و تل‌آویو، این طرح اشغال را در جامهٔ اداری تازه‌ای تثبیت می‌کند.
سازمان‌های فلسطینی در سراسر طیف سیاسی، بی‌درنگ طرح را رد کردند. مخالفت آنان واحد و صریح بود: این طرح حق تعیین سرنوشت را نقض می‌کند، حاکمیت را به قدرت‌های خارجی منتقل می‌سازد، و می‌کوشد آنچه اسرائیل با جنگ نتوانست به‌دست آورد، از مسیر سیاسی تحمیل کند.
«قیمومت» با نامی دیگر
حماس این طرح را «سازوکار قیمومت بین‌المللی» نامید که هدف آن تحمیل نتیجه‌ای است که اسرائیل با جنگ نتوانست بدان برسد: فروپاشی مقاومت فلسطین و تجزیهٔ سیاسی ملت فلسطین.
حماس هشدار داد که «نیروی بین‌المللی تثبیت» پیشنهادی ــــ که مأموریت آن خلع‌سلاح نیروهای مقاومت است ــــ هرگز بی‌طرف نخواهد بود؛ بلکه به بازوی تازه‌ای برای اشغال بدل می‌شود.
«مقاومت متحد فلسطین» نیز در تاریخ ۱۶ نوامبر بیانیه‌ای مشترک صادر کرد و هشدار داد که این طرح «دروازه‌ای برای مداخله و سلطهٔ خارجی بر روند تصمیم‌گیری ملی» است. آنان همچنین استفادهٔ ابزاری از کمک‌های بشردوستانه برای فشار سیاسی یا کنترل اداریِ غزه در چارچوب یک مدیریت خارجی را محکوم کردند.
تلاشی برای نهادینه‌سازیِ سلب حاکمیت
نهاد حقوق بشری «الحق» ماهیت این قطعنامه را روشن و بی‌ابهام توضیح داد: این تلاشی است برای «نهادینه‌کردنِ انکارِ حق تعیین سرنوشت» و جدا ساختن غزه از پیکرهٔ فلسطین. پشت واژه‌های پرزرق‌وبرق «صلح» و «مرحلهٔ گذار»، فلسطینیان همان راهبرد شناخته‌شدهٔ امپریالیستی را می‌بینند: سیاستِ تفرقه‌افکنی برای جلوگیری از شکل‌گیری دولتِ واحد، مستقل و برخوردار از حاکمیت واقعی.
پاسخی برخاسته از وحدت
ردّ این قطعنامه، از همان لحظهٔ تصویب، قاطع، گسترده و هم‌صدا بود. تمام طیف‌های سیاسی، نهادهای مدنی و جنبش‌های جوانان ــــ همگی با یک پیام مشترک واکنش نشان دادند.
غزه نیازی به قیم خارجی ندارد. فلسطین نیازمند قیمومیت تازه‌ای نیست. و رهایی نیز از دل هیأتی که ریاستش را دونالد ترامپ برعهده دارد، به‌وجود نخواهد آمد.
پیام فلسطینیان صریح و غیرقابل‌تأویل بود: حاکمیت قابل واگذاری نیست؛ و اشغال را نمی‌توان در پوششی تازه مشروع جلوه داد. مبارزه برای حق تعیین سرنوشت ادامه دارد ــــ و هیچ قطعنامهٔ امپریالیستی‌ای توان بازتعریف آن را ندارد.
منبع: اورینوکو تریبیون، ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵
