قراردادهای اجتماعی: پیمانی برای زندگی مشترک !

قرارداد اجتماعی یک مفهوم فلسفی است که تلاش می‌کند توضیح…

جنگ پاکستان و طالب، بازی‌ اوپراتیفی است، حتا اگر ارگ…

محمدعثمان نجیب یکی از مزیت‌!؟ های پیدایش و‌ ابداع شبکه‌های بی‌شمار…

بازگشت افغانستان به بازی‌های جدید ژیوپولیتیک و ناکارآمدی طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان لقمه خونینی؛ بزرگتر از دهن طالبان بازگشت طالبان…

محکومیت گستاخی و تجاوز نظامی پاکستان بر افغانستان

اعلامیه انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان، بر مبنای…

سقراط؛- قهرمان لیبرالیسم، متفکر پیشامارکسیستی؟

Sokrates (470-399.پ.م) آرام بختیاری نخستین اعدامی میدانی محافل روشنفکری-روشنگری! فلسفه شفاهی مطرح شده…

چشم اندازی بر اجلاس  ماه سپتامبر مجمع عمومی سازمان مللی…

نوشته از بصیر دهزاد  مجمع عمومی سازمان ملل متحد در هشتادومین…

زموږ په ګران هیواد د پاکستان هوايي تیری د غندلو…

 نور محمد غفوری    زموږ د ګران وطن پر خاوره یو ځل…

آکو الیاسی

استاد "آکو الیاسی" (به کُردی: ئاکۆ ئەلیاسی) شاعر معاصر کُرد،…

  چرا بگرام برای امریکا اهمیت دارد ؟ 

      نوشته ی : اسماعیل فروغی         ارچند مقامات امریکایی افواهات انتقال قوای…

ثمرهٔ بیست سال موجودیت جامعهٔ جهانی

حاکمیت طالبانی و فقر و تنگدستی مردم اختصار امارت اسلامی افغانستان، به‌مثابه…

پنجاه سال سفری پر افت؛  با یارانی چُست، اما رهبرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم‌قرن اخیر تاریخ افغانستان (۱۹۷۳–۲۰۲۳) نشان‌دهنده‌ی مبارزه‌ای نفس‌گیر،…

ترامپ چرا بگرام رامی خواهد؟

این نوشته به علت طولانی بودن دردوبخش منتشرخواهدشد. دربخش اول…

ځانګړې مرکه

په ادبي بهیر کې له پېژانده څېرې، لیکوال، کیسه لیکونکي…

سیاست تعامل تخنیکی آلمان با طالبان

واقع‌گرایی دیپلماتیک و مسئولیت بشردوستانه در این روزها در رسانه های…

په اروپا کې د کډوالو پر وړاندې د کرکې زیاتوالی

حميدالله بسيا داسې ښکاري چې د کډوالو لپاره نور د اروپايي…

طالبان در ایستگاه آخر و در آغاز خط و نشان…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان؛ فروپاشی قریب‌الوقوع یا بازتعریف تهدیدها؟ حادثه آفرینی های…

هجران وطن

از فرا ق  آن  میهن  حال  ا بتری  دارم روزشب به…

جنگهای اقتصادی

                                           بازیهای تسلیحاتی وبازارسازی فروش اسلحه پس ازگذشت دوران نکبتباروظالمانه ی فیودالیزم…

حق باشد بر زبانم

امین االله مفکر امینی             2025-05-10! تــا اخـــــرین نفس، حرفی حق باشد بر…

     طالبان از قطع انترنت چه می خواستند و چه می…

     نوشته ی : اسماعیل فروغی      طالبان درچهارسال گذشته درپهلوی سایراقدامات نابخردانه…

«
»

«صدراعظم»‌ هابک، حمایت‌گر ارسال قوای نظامی‌

حزب سبزها، طرفدار مسئولیتِ آلمان در سیاست جهانی

نویسنده:
Ullrich Gellermann
مترجم:
حمید بهشتی
برگرفته از :
Rationalgalerie ـ ۵ اوت ۲۰۱۹

روزنامه «پاساوِر نویه پرِسه» به‌عنوان پیشقراول سیاسی از ‌هابِکِ سبز پرسید: «آیا آلمان در نقش کشوری که رهبر اقتصادی است نمی‌باید مسئولیت حفظ راه‌های تجارتی را نیز بر عهده گرفته و در انجام مأموریت در خلیج فارس سهیم گردد؟» البته، اگر معاملات آلمان مطرح باشند، این برای نامزد نخست‌وزیری سبزها قابل تأمل است: «اما اگر همه راه‌های دیپلماتیک بی‌نتیجه باشند، می‌توانیم مشارکت آلمان را در یک مأموریت اروپایی قابل تصور بدانیم.» و آنچه را که بدان مأموریت گویند، طبیعتاً می‌تواند جنگ باشد.

‫سبز شدن اوج گرفته: ماه‌هاست حزب سبزها در همه‌پرسی‌های انتخاباتی آلمان فقط در حال رشد بوده، نه فقط رسانه‌های این کشور سئوال‌های مربوط به انتخابات نخست‌وزیر را مطرح می‌نمایند، بلکه ماشین‌های همه‌پرسی نیز مردم را با سئوالات مربوطه کلافه کرده‌اند. ‬

دیگر در گرایش نظریات مردم آلمان که به درخواست شبکه ARD و روزنامه ‬‪ ‬‫Welt توسط شرکت همه پرسی سیاسی «اینفراتِست ایمَپ» انجام شده، جای شگفتی نیست، که طبق آن انتخابات آینده منجر به ائتلافی از حزب سبزها و دمکرات مسیحی‌ها خواهد شد: در انتخابات آتی مجلس، این دو حزب هر کدام ۲۶ درصد آراء را خواهند آورد. این در‌مجموع موجب اکثریتی قاطع گشته و دیگر لزومی ‌به اینکه به حزب سوسیال دموکراتِ بازنده متکی گردد، نخواهد بود. اگر انتخاب‌کنندگان آلمان می‌توانستند مستقیماً نخست‌وزیر را برگزینند، به گزارش دو شبکه تلویزیونی RTL/N-TV بیست‌و‌هفت درصد پرسش‌شدگان رأی خود را به روبرت ‌هابک، نامزد سبزها خواهند داد. و نامزد اتحاد احزاب مسیحی، خانم آنِگِرت کرامپ ـ کارِن باوِر حداکثر ۱۷ درصد آراء را به‌دست خواهد آورد. مدت‌هاست که مسئولین راهبردی احزاب، مبارزات انتخاباتی خود را متناسب با نتیجه همه‌پرسی‌ها تنظیم می‌نمایند. از‌جمله آنها، پرسش درباره پُر‌شانس‌ترین نامزد نخست‌وزیری است.‬

البته سبزها نیز می‌دانند که نتیجه همه‌پرسی‌ها برابر با نتیجه انتخابات یک‌سان نیست. آنها این را نیز می‌دانند که نخست‌وزیر آلمان می‌بایست کارت انتخاباتی خود را به امضای پیمان ناتو و ایالات متحده آمریکا برساند. در مورد آقای فیشر هم چنین بود که او فقط در صورتی می‌توانست وزیر امور خارجه آلمان گردد که پیشاپیش وفاداری خویش را از ارزش‌های غربی با اظهار حمایت آلمان از جنگ یوگوسلاوی به اثبات رسانده باشد. آنچه آنزمان جنگ یوگوسلاوی بود، حالا جنگی است که احتمالاً آمریکا علیه ایران به‌راه می‌اندازد. این را روزنامه «پاساوِر نویه پرِسه» به‌عنوان پیشقراول سیاسی از ‌هابِکِ سبز پرسید: «آیا آلمان در نقش کشوری که رهبر اقتصادی است نمی‌باید مسئولیت حفظ راه‌های تجارتی را نیز بر عهده گرفته و در انجام مأموریت در خلیج فارس سهیم گردد؟» البته، اگر معاملات آلمان مطرح باشند، این برای نامزد نخست‌وزیری سبزها قابل تأمل است: «اما اگر همه راه‌های دیپلماتیک بی‌نتیجه باشند، می‌توانیم مشارکت آلمان را در یک مأموریت اروپایی قابل تصور بدانیم.» و آنچه را که بدان مأموریت گویند، طبیعتاً می‌تواند جنگ باشد.

البته جنگ با روسیه برای آلمان مطرح نیست و حتی دبیر کل ناتو، اشتولتن برگ مدعیست: «ما خواهان مسابقه تسلیحاتی جدید نیستیم»، اما به موازات آن وی تهدید می‌کند که روسیه باید رفتار خود را تغییر دهد، تا بتواند از این مسابقه جلوگیری نماید. این است که وی تقصیر مسابقه تسلیحاتی را بر عهده دشمن مطلوبِ ناتو می‌نهد. پایان قرارداد منع گسترش موشک‌های هسته‌ای میانبرد را که همان الغای یک‌جانبه قرارداد مزبور توسط آمریکاست، نخست‌وزیر مطلوب سبزها بدین‌گونه تفسیر می‌نماید: «اروپا دیگر نمی‌تواند بدین مطمئن باشد که سایرین از منافعش محافظت نمایند، و باید به لحاظ سیاست جهانی، توانمند گردد.» همان‌گونه که بین سبزها معمول است ‌هابک مدعیست که اتحادیه اروپا «اروپا» می‌باشد. این مطالبه منطقه‌ای از روسیه و تعدادی از سایر کشورهای شوروی سابق را ‌هابک «سیاست جهانی» می‌داند. فقط بدین صورت است که می‌تواند به‌خاطر نخست‌وزیر شدن، تأیید را به‌دست آورد.

این را که «قرارداد منع گسترشِ موشک‌های هسته‌ای میانبرد که زمانی میان رئیس‌جمهور آمریکا رونالد ریگان و رئیس حکومت شوروی میخائیل گورباچف به امضا رسید، دستاوردی از کوشش‌های منع گسترش جنگ‌افزار در مرحله پایانی جنگ سرد بود» حتی برنامه اخبار شبکه اول آلمان نیز تأیید نمود. از اینکه جنگ سردِ جدید، مدت‌هاست آغاز گشته است، گویا نه اخبار شبکه اول آلمان اطلاع دارد و نه ریاست حزب سبزها مایل است آن را به زبان آورد. اینگونه سکوت از چگونه مسئولیتی سرچشمه می‌گیرد؟ این را که قرارداد منع گسترش موشک‌های هسته‌ای میانبرد ضمانت امنیتی مهمی ‌برای اروپا بود؟ این را که یک نسلِ پیشتر، میلیون‌ها انسان به‌خاطر آن تظاهرات کرده بودند؟ این را که در این فعالیت‌ها سبزها بوجود آمدند؟ اینها، همه برای سبزها دیگر مطرح نیستند.

آنگلا مرکل با درماندگی در جستجوی راهکاری برای ادامه حیات سیاسی خویش و حزب دمکرات مسیحی‌اش می‌باشد. اشخاصی مانند ‌هابک وسیله نجات خوبی برای ادامه حیات سیاسی خانم نخست‌وزیر بوده، رفتار متحدانه سبزها و هراس آنها از روسیه برای طبقه سیاسی حاکمه امیدبخش است. امید به گام تازه‌ای برای «مسئولیت جهانی» با مأموریت هدایت کشورهایی که مانع دعوی رهبری غرب می‌باشند. آنگاه بر اراضی سوخته، سبزه دیگر کمتر خواهد روئید.