بهانه هایی برای ادامه ی جنگ و خشونت در افغانستان
![](https://mashal.org/media/ferogi2.jpg)
نوشته ی : فروغی
امروز سازمان نظامی ناتو به تصمیم امریکا مبنی بر اعزام هزاران سرباز تازه نفس به افغانستان مهرتأیید گذاشت و از همه کشورهای عضو بار دیگرخواست تا در اعزام سربازان بیشتر به افغانستان سهم بگیرند .
همه میدانیم که پیش ازین برای زمینه سازی چونین اقدام ، هم دولتمداران امریکا و هم سازمان ملل ، پس از انفجارات پیهم انتحاری و غیرانتحاری ! اوضاع امنیتی افغانستان را بسیار بحرانی توصیف نموده ، به حاکمان کابل هشدار داده بودند که اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد ، دولت و کشور در سراشیبی سقوط قرار خواهد گرفت .
درست موازی و همزمان با کوشش های امریکا و غرب برای زمینه سازی دخالت بیشتر در اوضاع افغانستان و بحرانی خواندن اوضاع امنیتی کشور ، مراکز قدرت در داخل کشور ، احزاب و تنظیمهای جهادی و مخالفان مسلح دولت نیز دست زیر الاشه ننشسته ، همه باهم برای خِت کردن آب دریا سهم گرفتند تا باشد که هرکدام برای شان ماهی های خود شان را به چنگ بیاورند .
هم مقامات امریکایی وغرب و هم احزاب و تنظیمهای جهادی به بهانه ی بحرانی خواندن اوضاع و بخاطر شکستن بن بست در جنگ ، میخواهند اقدامات گویا موثری را رویدست بگیرند . امریکاییان و ناتو هزاران سرباز تازه نفس به افغانستان میفرستند و شرکای قدرت میخواهند در نقش رقبای قدرت ، ایتلاف های جدیدی بوجود آوده تجربه ی تلخ گذشته را تکرار نمایند .
اما تجارب تلخ گذشته نشان داده است که نه با ازدیاد قوای خارجی ونه با اتحادهای لرزان احزاب و تنظیمهای اسلامی میتوان به ناامنی و فسادگسترده در کشور نقطه ی پایان گذاشت . این حقیقت تلخ را هم امریکاییان و هم ریزه خواران خوان خونین جنگ ، خود بخوبی میدانند .
این حقیقت را نیزتجربه نشان داده است که شرکای حکومت و ریزه خواران اسلامی خوان پرمنفعت جنگ ،( از حزب اسلامی گرفته تا جمعیت و اتحاد و وحدت اسلامی وغیره ) نه تنها برنامه ی مشخص و مدونی برای ختم جنگ ، ریشه کردن فساد گسترده و ترقی و انکشاف اقتصادی جامعه ندارند ؛ بلکه همواره برآن میکوشند تا به پیروی از امریکاییان ، وضعیت موجود درافغانستان ادامه یافته و با خِت نگهداشتن آب ، ماهی های خود را به چنگ بیاورند .
قدر مسلم این است ، برای آنکه به صلح وآرامش واقعی دست بیابیم ، قبل ازهمه باید دگم اندیشی ، افراطیت ، تعارض ، پرخاش و اخوانی گری هم دراحزاب و تنظیمهای اسلامی وهم دربخشهایی از حکومت خاتمه بیابد ؛ همه احزاب و ارکان قدرت و سیاست بشمول رهبران حکومت ، از تقابل وجنگاندن اقوام شریف و باهم برادر افغانستان دست کشیده ، به تبارگرایی ، سمت گرایی ، زبان گرایی و مذهب گرایی نقطه ی پایان بگذارند .
هرچند به مشکل میتوان دادخواهی ، خردگرایی و مردم سالاری را از حکومتداران کابل و بنیادگرایان اسلامی انتظار داشت ؛ اما هرگاه مردم به سطح لازم آگاهی دست بیابند ، در پیوند و اتحاد واقعی کلیه اقوام کشورمیتوان تمام موانع را از سر راه صلح ، عدالت و ترقی برداشته به ناامنی ، فساد گسترده و درنهایت حکومت مافیایی نقطه ی پایان گذاشت .