اجلاس دولت جهانی در دُبی
«هر لحظه به رنگی درآید آن بت عیار»! عطش آدم‌خواری اربابان پول فروکش نمی‌کند. برای پیشبرد اهداف ناپاک خود، باشگاه رُم را تشکیل دادند، سیر نشدند؛ با سر هم‌بندی کردن باشگاه مخوف بیلدربرگ نیز به اهداف خود دست نیافتند؛ کمیتۀ ۱۴۷ یا ابَر کمیته هم برایشان کارساز نشد تا رسیدند به انجمن اقتصادی داووس! ظاهراً از آن هم طرفی نبستند؛ انجمن دولت جهانی را هم انگار مرده بدنیا آوردند؛ بادست سازمان مافیایی به اصطلاح بهداشت جهانی توطئۀ ویروس کرونا و جنگ واکسن علیه بشریت راه انداختند… و حالا هم به کنفرانس باصطلاح امنیتی مونیخ به‌مثابه ستاد آرایش نیرو برای برافروختن آتش جنگ جهانی سوم امید بسته‌اند. بهوش باشیم! ا. ش.
***
والنتین کاتاسانوف (Valentin Katasonov)،
پروفسور، دکتر علوم اقتصادی، مدیر مرکز پژوهش‌های اقتصادی «شاراپوف» فدراسیون روسیه، پژوهشگر مسائل پشت صحنه
ا. م. شیری
دیگر خبری از توطئه نیست
دُبی (امارات متحده عربی) از ۱۳ تا ۱۵ فوریه، میزبان اجلاس دولت جهانی بود. این نام اغلب به عنوان نشست جهانی دولت‌ها ترجمه می‌شود، اما بهتر است به عنوان نشست دولت جهانی ترجمه شود.
این درک از نشان جلسه در دُبی به این معنی است که دیگر توطئه وجود ندارد. تبانی پنهانی علیه بشریت آشکار شده است.
آخرین نشست در دُبی با حضور ۲۰ رئیس جمهور برگزار شد. بیش از ۲۵۰ وزیر و نمایندگان بیش از ۸۰ سازمان بین‌المللی حضور داشتند. در مجموع، بیش از ۱۰۰۰ شخصیت دولتی، اجتماعی و متخصص از سراسر جهان گرد هم آمدند.
انجمن دولت جهانی کاملاً جوان است و به نظر می‌رسد که جایگزین داووس پیر شده است. برگزاری جلسات انجمن دولت جهانی از سال ۲۰۱۳ آغاز شد و از آن زمان تاکنون هر ساله در دُبی برگزار می‌شود. محمد الگرگاوی (وزیر کابینۀ امارات متحدۀ عربی)، رئیس انجمن دولت جهانی و بانویی به نام اوحد بنت خلفان الرومی (وزیر توسعۀ عمومی و آیندۀ امارات متحدۀ عربی)، معاون رئیس این انجمن است. عمر سلطان العلما (وزیر هوش مصنوعی امارات متحدۀ عربی)، مدیر عامل انجمن دولت جهانی است.
دستور کار اولین اجلاس (۲۰۱۳) شامل بحث در مورد موضوعاتی مانند تقویت اعتماد شهروندان به ارگان‌های دولتی، شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزار مشارکت مدنی، شراکت دولتی- خصوصی و سنجش توسعه بود. در سال ۲۰۱۴، موضوعات اصلی عبارت بودند از: نوآوری در ارائۀ خدمات عمومی، استفاده از فن‌آوری اطلاعات برای مشارکت شهروندان در ابتکارات دولتی و دولت رقومی. در سال ۲۰۱۵، موضوع کلیدی ایجاد «شهرهای هوشمند» بود. موضوعات سال ۲۰۱۶ شامل: اهداف توسعۀ پایدار، رباتیک و هوش مصنوعی، پزشکی ژنومیک و بیومتریک و در سال ۲۰۱۷، این اجلاس بر موضوعات تغییرات آب و هوایی و امنیت غذایی متمرکز شد. این موضوع به ویژه برجسته شد که آن را «بهزیستی و شادی شهروندان» نامیدند. انجمن دولت جهانی در سال ۲۰۲۳ با شعار «شکل دادن به دولت‌های آینده» برگزار گردید.
انجمن دولت جهانی همچنین موضوعاتی مانند رقومی کردن تمامی جنبه‌های زندگی انسان و جامعه، از جمله، مسائل آب و هوا، اقتصاد سبز، کنترل همه‌گیری، مایه‌کوبی و هوش مصنوعی را مورد بحث قرار داد. من در مورد این موضوعات به طور گسترده نوشته‌ام، و می‌توانم دوباره تأئید کنم که در مجموع، همۀ آن‌ها بازتاب برنامۀ نخبگان جهانی برای به دست گرفتن قدرت در کرۀ زمین هستند. این همان کاری است که مجمع جهانی اقتصاد با مدیریت کلاوس شواب انجام می‌دهد. من در کتاب خودم با عنوان «شواب. سرمایه‌داری فراگیر و بازسازی بزرگ یک توطئه آشکار علیه بشریت»، سعی کرده‌ام معنای اظهارات پرمخاطب شواب در مورد «پیشرفت»، «توسعۀ پایدار»، «اقتصاد سبز»، «اشیای هوشمند» و «هوش مصنوعی» را کشف کنم. «واکسیناسیون»، «سرمایه‌داری فراگیر» و غیره، همه یک پردۀ پوشش هستند. در پشت این سخنان، برنامۀ لغو دولت‌های مستقل ملی، تشکیل یک دولت واحد جهانی و استقرار حکومت جهانی نهفته است.
مجمع جهانی اقتصاد و انجمن دولت جهانی مشترکاً در حال ساختن یک «دنیای جدید شگفت‌انگیز» هستند. هر بار که شواب در دُبی صحبت می‌کند، قصد نخبگان جهانی را با صراحت بیش از پیش آشکار می‌سازد. و این هم گزیده‌ای از سخنرانی او در ۱۳ فوریه ۲۰۲۳ در دُبی: «اکنون ما در مسیر توسعۀ تصاعدی حرکت می‌کنیم. هوش مصنوعی تجلی این پیشرفت است، اما نه تنها آن، بلکه متاورس (دنیای خیالی م.)، فن‌آوری‌های جدید فضایی، زیست‌شناسی مصنوعی… هر کس مالک آن‌ها باشد، به تعبیری مالک دنیا خواهد بود».
با این حال، این بار در دُبی یک اتفاق غم‌انگیز رخ داد. این اتفاق، سخنرانی ایلان ماسک، میلیاردر، صاحب توییتر، تسلا و اسپیس ایکس از طریق ویدیو کنفرانس بود. همه انتظار داشتند او دربارۀ انرژی سبز و خودروهای برقی صحبت کند. البته، او از این موضوع شروع کرد، اما در ادامه گفت: «اقتصاد مدرن متکی به سوخت فسیلی، پایۀ صنعتی بسیار بزرگی دارد. و حتی اگر تمام خودروهای تولید شده برقی هم بشوند، زمان زیادی طول می‌کشد تا ترکیب موجود جایگزین شود». ماسک گفت: «من در مورد یک چارچوب زمانی ۳۰ تا ۴۰ ساله صحبت می‌کنم».
و سپس ایلان ماسک به طور ناگهانی در مورد تهدیدات ناشی از جهانی‌سازی و تلاش برای ایجاد یک دولت جهانی صحبت کرد. ماسک گفت: «من می‌دانم که ما در اجلاس جهانی حکومت‌داری هستیم، اما فکر می‌کنم باید کمی نگران تشکیل یک دولت جهانی باشیم که بیش از حد متحد است… ما باید از فروپاشی تمدن به دلیل همکاری بسیار نزدیک بین دولت‌ها جلوگیری کنیم».
این میلیاردر آمریکایی معتقد است که تک تک دولت‌ها باید روی مشکلات داخلی خود تمرکز کنند. به عنوان مثال، لازم است روند کاهش نرخ زاد و ولد را متوقف کنند.
رابطۀ متقابل و محدود ملت‌ها و دولت‌ها معمولاً بشریت را از نابودی نجات داد. ماسک گفت: «سقوط تمدن روم به معنای پایان تاریخ نیست. این امر با گسترش اسلام و توسعۀ علم در سایر نقاط اروپا همراه شد… اگر جهان بیش از حد به یکدیگر وابسته باشد، یک رویداد فاجعه‌بار می‌تواند به فاجعه در سراسر جهان منجر شود. اما دنیای مدرن بیش از حد به یکدیگر وابسته است. تداوم جهانی‌سازی برای بشریت خطرناک است».
مقاله اخیرم در مورد آخرین اجلاس داووس را با این جمله به پایان رساندم: «مجموعه‌ای از پلوتوکرات‌ها ایدۀ نشست‌های سالانۀ داووس را کاملاً بی‌اعتبار کرده‌اند. این پنجاه و سومین نشست سالانه بود. به احتمال قوی اجلاسِ ۵۴ برگزار نخواهد شد».
سخنرانی ایلان ماسک در دُبی نمادین به نظر می‌رسید: این سخنرانی بر عصر جهانی‌سازی خط بطلان کشید و معنای انجمن دولت جهانی را آشکار کرد. به گمانم اجلاس دُبی، آخرین اجلاس بود. و نشست بعدی «دولت جهانی» هم برگزار نخواهد شد.
نقل از: بنیاد فرهنگ راهبردی
۱ اسفند- حوت ۱۴۰۱
