رسول پویان دلی دارم که مسـت واژه و معـنـا و گفتار است خمـار سـاز و آواز و انیس بیت و اشـعار است کـند طبـع غـزل سـازی مـرا ســرگـرم رویـاهـا زشوروشوق رقص واژگان سرشارِسرشاراست نیابی در جهان ازشعر فارسی شهدی شیرین تر که چـون لعل هراتی دلپذیر و ناز و آبـدار است کجـا شــد نغـمــۀ مـژگان…

استاد “خالد فاتحی” (بە کُردی: خالید فاتیحی) با نام کامل “خالد ملا عبدالرحمن فاتحی”، شاعر، نویسنده و مترجم کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۶۴ میلادی در روستای چکوی سردشت است. وی بعدها به همراه خانواده به روستای زیوکه‌ی شهرستان پشدر اقلیم کردستان مهاجرت و سکنا گزید. وی از سال ۱۹۹۵ میلادی به ترجمه و تصحیح و گردآوری…

دلتنگ که می‌شوم  حس پرواز به سرم می‌زند  افسوس! من پرنده‌ی محبوسم، زخمی‌ی میله‌ها. (۲) شبی ابری‌ست… از میهمانی‌ی ماه دست خالی بر می‌گردم! (۳) در گلدان، بذرِ کتاب کاشتم، غنچه داده‌ست! (۴) روحِ سرگردانم، در این حوالی پرسه می‌زند.                        منتظرم،،،      …

آقای “حاجی جلال گلالی” (حاجی جلال گڵاڵی) با تخلص “آقای تنها” (مامۆی تەنها) شاعر کُرد عراقی، زاده‌ی ۲۷ دسامبر ۱۹۶۳ میلادی در کلار و اکنون ساکن شهر بندری  پلیموث انگلستان است. نمونه‌ی شعر: (۱) اشتباه مهلک من این بود که  با خیال راحت و خوشنودی به زندگی پرداخته بودم  و بی‌خبر خودم را  دلبسته به…

دکتر بیژن باران عرفان اوج خودشیفتگی در ردای نزدیکی به احدیت است که در ذهن عارف است. او فردی درونگرا، وسواسی، خودپسند، خودآزار با ریاضت، درویش مآب ضد ثروت، انزواطلب است. در جهان مدرن عرفان برای رفاه بشر و رشد کارآفرینی مضر است. سعدی گفت: دو درویش در گلیمى بخسبند و دو پادشاه در اقلیمى…

Nietzsche, friedrich (1844-1900) آرام بختیاری نیچه، زاده کلیسا، زرتشت توهمی، سخنگوی اشرافیت. فریدریش نیچه (1990-1844 م.)، فیلسوف، شاعر، آته ایست، سرکرده “فلسفه زندگی” شبه عرفانی و امپریالیستی، مهمترین فیلسوف بورژوایی آلمان در مرحله عبور به امپریالیسم، نماینده یک ذهنگرایی خرد گریز و اراده گرای افراطی، و بشکل مشروط ایدئولوگ فاشیسم، در سن 45 سالگی جنون…

امین الله مفکر امینی      2024-09-10! بیاد جوانی ام صفـــــحه برداشتم از زنده گانــــــیخود را بدیدم درجمـــــع رفیقانــــی انـــقلا بـــــــی که مدهوش بودیم زشورِ صدای رهبرِبا خـــــــــرد که کارمل اسم شریفش و بجوهر ناب و گــــرامـی بانییان این حزب همـــــه بودند با علم و هــم ادب زعلم وخرد بهره داشتند زمراجع علم ودانشگاهی جوانان با  فهــم وصدیق بستند…

زیر باران قدم می‌زنم، درختان در گوشی می‌گویند:      — هوا پر از دلتنگی‌ست!  (۲) غنچه‌ای بر لب باغچه، تنهایی‌اش را گریه می‌کند… (۳) میان گل‌ها غنچه‌ای‌ست، که هنوز لبخند زدن را                یاد نگرفته… (۴) کبوترها که می‌خوابند  آزادی پر از تنهایی‌ست (۵) دست در دست باد…

امین الله مفکر امینی       2024-01-10 بـدنیــــــــایی مجــاز نبینــــــی جزدرد وغم وافسـرده گـــی که پنـــــداری گلهــا به بٌستان رفتــه رخش به پژمرده گـی نمیدانـــــــــم برچــه رنگ،رقم گشته  بنیـــا دی اینزمانـــه که رنگِ مهر وهم صــدق ز انسانیت  گردیده بس بیگانــه که نبــــــوده خمیــــــــری ز آدمیـــــت زخلقت بجزازمهـــر به رجـــحانِ تعلقــــــــا ت شدیم دشمن ودشمنی با یکدیگر من تجربـــه کـــــــرده…

انجنیر حبیب فتاح ابونصر محمد بن محمد فارابی، مشهور به «فارابی» یکی از بزرگ‌ترین فلاسفه و دانشمندان دوران طلایی اسلام بود. او در سال ۲۵۹ قمری (حدود ۸۷۲ میلادی) در ولایت فاریاب افغانستان به دنیا آمد و در سال ۳۳۹ قمری (حدود ۹۵۰ میلادی) در دمشق درگذشت. فارابی در مورد خود نوشته است: «رودِ بزرگ…

زنده‌یاد “بکر علی” (به کُردی: به‌کر عه‌لی) شاعر کُرد شهید، زاده‌ی ۱۹ نوامبر ۱۹۶۸ میلادی، در محله‌ی کانیسکانی شهر سلیمانیه است. گرچه بخاطر فقر و نداری نتوانست بیشتر از دو کلاس درس بخواند، اما این سبب نشد که او از مطالعه و کسب دانش و ادب دست بکشد. وی در میان مردم کردستان به “گل…

دلم آنقدر.    از   دنيا   گرفتهتو گويي كس گلويم را گرفتهحسودان و جفا جويان  ز كينهبه قتلم  خنجر از اعدا گرفتهنمي.  ايد  كسي بر   ديدن منهمه از خانه اي من پا گرفتهرقيب بي مروت از خوشحاليبدستش جامي از مينا گرفتهخداهم از سر عصيان بسيار كمال  لطف خود از ما گرفتهظفر   با دلبر.  عالم تباه ا شسر …

ابوالقاسم لاهوتی…

دلم آنقدر.    از   دنيا   گرفتهتو گويي كس گلويم را گرفتهحسودان و جفا جويان  ز كينهبه قتلم  خنجر از اعدا گرفتهنمي.  ايد  كسي بر   ديدن منهمه از خانه اي من پا گرفتهرقيب بي مروت از خوشحاليبدستش جامي از مينا گرفتهخداهم از سر عصيان بسيار كمال  لطف خود از ما گرفتهظفر   با دلبر.  عالم تباه ا شسر …

نویسنده: مهرالدین مشید روزی خواستم، چیزی بنویسم و موضوع را انتخاب نکرده بودم. رخداد های افغانستان و جهان را مرور می کردم که ناگهان آرامگاۀ حیدری وجودی چشمانم را به خود خیره گردانید. یک باره دغدغه های سیاسی را از من ربود و حیرت زده گی های ادبی و عرفانی در من غلبه پیدا کردند…