گرسنگی تصنعی آغاز تجدید ساختار جهانی شواب
وادیم ویخروف (VADIM VIKHROV)
ا. م. شیری
بازی‌های خطرناک با اقتصاد اروپا، به عواقب فاجعه‌بار منجر خواهد شد
پیش‌بینی‌کنندگان بی‌دلیل پیش‌بینی نمی‌کنند که نفت، گاز، پول و حتی طلا جایگاه کالای کلیدی را در آیندۀ نزدیک نخواهند گرفت. استقلال غذایی، ملاک رونق و رفاه کشور خواهد بود. این، ظرفیت بخش کشاورزی و صنعت فرآوری محصولات آن و همچنین، دسترسی به آب شیرین خود را شامل می‌شود.
زنگ‌های هشدار دربارۀ یک بیماری همه‌گیر مرگ‌بار جدید و پیش‌بینی‌های هشداردهنده دربارۀ قحطی به احتمال زیاد در مقیاس بزرگ، ما را به سمت نظریه‌پردازان «دنیای آزاد» که صدایشان شنیده می‌شود، می‌کشاند. در این راستا، «تجدید ساختار جهانی» توسط کلائوس شواب که به وضوح به سمت کاهش جمعیت جهان هدف‌گیری شده است، جالب به نظر می‌رسد.
و در اینجا، یک کارزار تبلیغاتی گسترده با مشارکت نیکول کیدمن، سردستۀ هالیوود دایر بر ناگزیری گذار به آرد لارو و جیرجیرک به عنوان منبع اصلی پروتئین راه افتاده است. واضح است که این «نان روزانۀ» آینده برای طبقات فقیر و متوسط فقیر در نظر گرفته شده است.
ساکنان دنیای قدیم که به مقرون به صرفه بودن سبد غذایی عادت کرده‌اند، در کمال تعجب و عصبانیت، شاهد گران شدن مواد غذایی در مقابل چشمان خود هستند. در کشورهای اتحادیۀ اروپا، فقط در یک سال، میانگین قیمت گوشت مرغ ۱۲.۶٪، نان – ۱۶.۴٪، سیب‌زمینی – ۱۹.۸٪، شیر تازه – ۲۵٪، پنیر – ۲۵.۳٪، شکر – ۵۴.۹٪ افزایش یافته است.
وضعیت در کشورهای مختلف اتحادیۀ اروپا، فاجعه‌بار‌تر به نظر می‌رسد. در انگلستان، قیمت مواد غذایی و نوشیدنی‌های غیرالکلی ۱۹ درصد افزایش یافت که یک رکورد تازه بود – این رکورد در ۴۵ سال گذشته ثبت نشده است. قیمت نان سفید برش‌خورده در ماه آوریل، به ۲۸ درصد بیشتر از سال قبل رسید. برای مقایسه، سطح سالانۀ تورم مواد غذایی در ایالات متحده ۷.۷٪ است.
قیمت پنیر در آلمان ۴۰ درصد افزایش یافته است. در ایتالیا قیمت اسپاگتی که تقریباً ستون فقرات کل فهرست غذایی ایتالیایی را تشکیل می‌دهد، تقریباً ۱۷ درصد افزایش یافته که موجب برگزاری جلسۀ ویژه دولت گردید.
در سلواکی، مجارستان و استونی نیز رکورد تورم مواد غذایی ثبت شد.
قیمت غلات در بهار امسال به کاهش خود ادامه داد و اکنون ۲۵.۳ درصد کمتر از رکورد سال گذشته است. با این حال، شاخص قیمت مواد غذایی فائو (میانگین وزنی تغییرات ماهانۀ قیمت‌های بین‌المللی برای سبد مرکب از پنج گروه مواد غذایی: غلات، گوشت، محصولات لبنی، روغن‌های گیاهی و شکر) در آوریل ۳۴.۳ درصد بیشتر از میانگین سال ۲۰۱۹ بود.
در اتحادیۀ اروپا به‌ویژه مواد غذایی درحد محسوسی گران‌تر می‌شود. نیویورک تایمز می‌نویسد: «اتحادیۀ اروپا با افزایش شدید هزینه‌ها در کل زنجیرۀ تأمین مواد غذایی مواجه است. قیمت انرژی سر به فلک کشیده است. این جنگ اروپا را مجبور کرد تا به سرعت گاز روسیه را با منابع جدید جایگزین کند و هزینه‌های تولید، حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی مواد غذایی را افزایش دهد».
این روزنامۀ آمریکایی شرمگینانه در این باره که عرضۀ جدید به معنای تأمین گاز طبیعی مایع از ایالات متحده به میزان قابل توجهی از سوخت خط لولۀ گازپروم گران‌تر است، سکوت میکند.
وضعیت نامساعد آب و هوای خشک در سال جاری در ایالات متحده و چندین کشور اتحادیۀ اروپا بر آیندۀ قیمت‌ها تاثیر گذاشته است. مناقصۀ مواد غذایی در عربستان سعودی و الجزایر نشان می‌دهد که کشورهای واردکننده بمنظور آمادگی برای مقابله با کمبودهای احتمالی یا حتی مسدود کردن بازار جهانی محصولات کشورهای صادرکنندۀ پیشرو، باعث افزایش قیمت‌های خرید می‌شوند.
فریگنیسم در لهستان محبوبیت پیدا میکند (فریگنیسم= استفاده از غذاهای دور ریخته. مترجم). این به معنی بیرون آوردن باقی ماندۀ غذاها از سطل‌های زباله است. دلیل این امر، دلبستگی به بیگوس‌های لهستانی است (بیگوس= غذایی مرکب از گوشت، کلم ترش و کلم تازه. مترجم). بر اساس نظرسنجی جامعه‌شناسان سازمان «Szlachetna Paczka»، ۶۵٪ شهروندان از رفتن به رستوران‌ها، تئاترها، سینماها و سایر فعالیت‌های اوقات فراغت خودداری می‌کنند، ۵۷٪ به قناعت در مصرف آب، برق و گاز شروع کرده و نیمی از جمعیت امپراتوری شکست‌خوردۀ لهستان «از دریا تا دریا» مشهور به پیلسودسکی، رژیم غذایی خود را جیره‌بندی کرده است.
افزایش قیمت سبد غذایی در اروپا به چندین عامل اساسی بستگی دارد. از یک سو، به گفتۀ مایکل ساندرز، اقتصاددان «آکسفورد اقتصاد» (Oxford Economics)، برچسب‌های قیمت نشان‌دهندۀ افزایش هزینۀ تولیدکنندگان حامل‌های انرژی و مواد خام است. سیاستمداران اروپایی طرفدار آمریکا به «سوزن» گاز مایع طبیعی گرانقیمت آمریکایی گیر کرده و خود را به افزایش قیمت تمام شدۀ محصولات خود و محروم کردن آن‌ها از مزایای رقابتی محکوم کرده‌اند.
از سوی دیگر، همانطور که اقتصاددانان شرکت بزرگ بیمۀ آلیانس آلمان ثابت کرده‌اند، بین ۱۰ تا ۲۰ درصد از تورم مواد غذایی در اروپا ناشی از سفته‌بازی است. سوداگران دست خود را به آتش بیم و هراس مصرف‌کنندگان گرم می‌کنند.
در عین حال، نباید فراموش کرد که در کشورهای پرجمعیت و پویای چین و هند، سهم طبقۀ متوسط که قدرت خرید قابل توجهی دارد، به طور پیوسته افزایش می‌یابد. سال‌های فقر، زمانی که بسیاری از هندی‌ها به یک وعده غذا در روز محکوم بودند، به گذشته می‌پیوندد.
تعداد جمعیت سیارۀ زمین اخیراً از ۸ میلیارد نفر فراتر رفته است. به گفتۀ کارشناسان فائو، افزایش حداقل ۷۰ درصدی حجم مواد غذایی برای تغذیۀ تقریباً ۱۰ میلیارد نفر در سال ۲۰۵۰، ضروری است.
چالش ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا در مواقع شوک، اختلالات آب و هوایی و چالش‌های ساختاری، تمام علائم مدیریت بحران اضطراری را در پی خواهد داشت.
کلائوس شواب در کتاب خود به نام «روایت بزرگ: برای آیندۀ بهتر» در سال ۲۰۲۲ چنین می‌نویسد: «عادات زندگی و الگوهای مصرف ما نیز باید به شکل بنیادی تغییر کند».
نمونۀ بارز تعصب جزمی با ارجاع به ایدۀ توسعۀ پایدار مندرج در دستور کار، در خدمت تهاجم فعالان رادیکال محیط زیست به کشاورزان می‌باشد. هلند در خط مقدم قرار دارد.
هنگامی که معلوم شد سهم بخش کشاورزی از انتشار نیتروژن ۴۶ درصد است، سیاستمداران محلی نصف کردن دام‌ها را بصورت بردن حیوانات مزرعه به زیر چاقو خواستار شدند. سال گذشته، دولت کاهش تعداد گاوها را تا سال ۲۰۳۵ به یک سوم برنامه‌ریزی کرد.
فعالان عرصۀ پستانداران از سازمان «Wakker Dier» که برای برچیدن کامل دامداری صنعتی کتابچه‌ها و اعلامیه‌هایی توزیع کردند، تسلیم گرما شدند. اهداف رادیکال مشابهی توسط طرفداران «برنامه سبز» در کشور بلژیک همسایه و همچنین در آلمان و فرانسه اعلام شده است.
در عین حال، در ماه آوریل، روسیه تنها کشور اروپا بود که در آن کاهش تورم رخ داد – قیمت مواد غذایی کاهش یافت، البته، نه چندان (در شرایط سالانه ۰.۲۲٪). در دورۀ فشار تحریم‌ها (بیش از ۱۱ هزار نوع اقدام متفاوت تبعیض‌آمیز)، روسیه تولیدات کشاورزی را بیش از ۱۰ درصد افزایش داد.
به همین دلیل، در صورت پیروزی حتی نسبی جهانی‌گرایان نوین، که قصد دارند حکومت خود را گسترش دهند، ممکن است مجموعۀ رویدادهای فاجعه‌بار به دنبال داشته باشد.
علاوه بر سقوط ۹۹ نفر از هر ۱۰۰ شهروند و وفادار در کشورهای غربی به وضعیت مصرف‌کنندگان درجه دو که برای تغذیه از لاروها و حمام کردن هر سه ماه یکبار داده دستور می‌گیرند، باید منتظر نارضایتی در میان توده‌های وسیع مردم باشند که روسیه را به عنوان مالک متخلف بزرگترین منابع طبیعی جهان معرفی می‌کنند.
تحت شعار حیله‌گرانۀ شاریکوف «بردار و تقسیم کن»، اجرای ایدۀ کنترل بین‌المللی (بخوانید: یک الیگارشی فراملی) نه تنها ظرفیت هسته‌ای روسیه، بلکه همچنین پتانسیل غذایی آن محتمل است.
رساندن شهروندان غرب به مرز جنون با تحمیل طبیعت مصنوعی، گرسنگی فراگیر و شدید یا حداقل از طریق سوءتغذیۀ مزمن، اولین شرط برای مشروعیت بخشیدن به چنین سرقتی خواهد بود.
ترویج فعالیت‌های مشکوک به مصلحت خود در چارچوب «برنامه سبز»، مانند همان ابتکار عمل برای کاهش ریشه‌ای تعداد گاوها به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، هم اکنون به آرامی، اما مطمئناً باعث ورشکستگی دامداران می‌شود، جمعیت مناطق روستایی را از بین می‌برد، جذابیت سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی را به طور کلی کاهش می‌دهد و در عین حال، آن را از منابع انسانی محروم میکند.
نتیجۀ نهایی کاهش حجم غذای تولیدی، افزایش اجتناب‌ناپذیر قیمت آن را بدنبال خواهد داشت که باعث می‌شود غذا هم از نظر فیزیکی و هم از نظر اقتصادی غیرقابل دسترس باشد. و این، اولین گام به سوی گرسنگی توده‌های اروپایی و متعاقب آن پردازش ایدئولوژیک در قالب «حرکت به سمت شرق» (Drang nach Osten) است که در تاریخ جهان سابقه دارد (Drang nach Osten= بیان گسترش آلمان به سمت شرق در قرن ۱۹- مترجم).
مأخوذ از: وبگاه بنیاد فرهنگ راهبردی
۱۱ تیر-سرطان ۱۴۰۲
