از برج «عاج ایده ئولوژی انگاری» تا « فرودگاۀ اسلام…

نویسنده: مهرالدین مشید در جهان معاصر، دین نه‌تنها بحیث یک مسأله…

طرح قانون اساسی فدرال برای افغانستان

هرشخص یا هر گروه حق دارد در مورد کشورش طرح…

   یا پیراهن و تنبان یا مکتب  

     نوشته ی : اسماعیل فروغی        درحالی‌که اختلافات و تنش های درونی…

سناریو های احتمالی در برابر حکومت طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان پسا طالبان را چگونه فروپاشی ای تمثیل…

مزاحمت

نوشته نذير ظفر تورنتو كانادا   ١٣ اپريل٢٠٢٥ نماندند.   تا   بهاران   را ببينم حرير    سبزه    زاران   را ببينم نماندند در  فضاى…

آیا انترناسیونالیسم مرده یا در شُُرُف مرگ است؟

نوشته: گریگ گودلز برگردان: آمادور نویدی انترناسیونالیسم: آیا مرده یا در حال مرگ است؟ سخت است…

ای داد خواهان!

امین الله مفکر امینی                       2025-17-04! زنـــــوای بیکسانِ میهـــــــن دلی آسمان گشته است…

سکولاریسم در تکریم و حرمت به تقدس دین...!

در نخست سکولاریسم مارکسیستی کمونیستی را٬ با سکولاریسم سیاسی که نهاد…

مارکس؛ پیامبر، دانشمند، مصلح اجتماعی ؟

- karl marx (1818-1883) مارکس؛ پیامبر، دانشمند، مصلح اجتماعی ؟ آرام بختیاری مارکس،…

بجزعشق نبینی!

امین الله مفکر امینی       2025-31-03! عشق نـــدارد دین ومــذهب وطریقی دیگــــــــــربــــه هرطرف…

چشم انداز روابط آینده آمریکا وپاکستان وسرنوشت افغانستان

عارف عرفان     بر اساس گزارش ها اختلاف در درون دولت پنهان…

نظریه لنینی حق ملتها برای تعیین سرنوشت خود و توسعه…

ترجمه. رحیم کاکایی موتاگیروف جمال زینوتدینوویچ دکترای علوم فلسفه، استاد دانشگاه دولتی…

 دهل جدیدی بر گردن داودزی دهل‌نواز سابق انداختند

اتن اول را یونس قانونی اجرا می‌کند تا به‌جایی برسد محمدعثمان…

شعار های قومی دشنه های آخته بر پیکر زخمی مردم…

نویستده: مهرالدین نویسنده تراژیدی های بی پایان افغانستان و دورنمای صلح…

    دولتها چگونه ایجاد واداره میشوند 

هرکه آنرا نیست ایستادن بپای خود توان  میشود  بیچاره و محتاج …

بایسته های عدالت قضائی وتأثیرآن برامنیت جامعه وعدالت اجتماعی 

نگارشی از سخی صمیم  از اثر اخیرم  بنام (ناگفته های از…

دلسوز محمد

خانم " #دلسوز_عبدالرحمان_محمد " (به کُردی: #دڵسۆز_عەبدولڕەحمان_حەمە)، مشهور " #دلسوز_محمد…

آمریکا و متحدانش باید غرامت به مردم و کشور ما…

مشورت من برای حقوق‌دانان گرامی کشور! از آمریکا و‌ متحدانش غرامت…

اسارت؛ ایستگاهی حیرت شکن و سیاه چاله ای گریز ناپذیر

نویسنده: مهرالدین مشید اسارت یعنی ایستگاه ی سیاه چاله ی ظلمت…

آراس عبدالکریم 

آقای "آراس عبدالکریم" (به کُردی: ئاراس عەبدولکەریم) شاعر کُرد زبان…

«
»

هفتم اکتوبر روز تجاوز عریان آمریکا و ناتو

که ملت افغان را ۲۰ سال بخاک و خون نشاند

نباید به فراموشی سپرده شود .

این روز از جمله روزهای سیاه در تاریخ افغانستان است .

حیل و دلیل تراشی برای اشغال نظامی افغانستان در مطبوعات جهان بسیار انتشار یافت ، اهداف ( محو تروریسم ، مبارزه با مواد مخدر ، تاسیس حکومتداری خوب ، تامین دموکراسی،و حقوق بشر ) برای آنانیکه خصلت ذاتی امپریالیسم آمریکا و متحدین آنرا نمی شناختند مایه های نوین برای زندگی خوب و پیشرفته بود ، مردم به امید دسترسی به آرامش و زندگی صلح آمیز در وجود نیروی نظامی پر قدرت ناتو و آمریکا و متحدین ان دلبستگی زیاد داشتند .

با سقوط حاکمیت ۵ ساله طالبان شیکه های خبر رسانی جهانی از بی. بی. سی . تا صدای امر یکا و رادیو صدای آزادی، همسایگان و دههای دیگر به کابل ریختند و هیاهوی عجیبی در مطبوعات برپا نمودند که گویا افغانستان آزاد شده است و حالا در مسیر تعین شده چهار گانه آمریکا به حرکت می افتد و سعادت بار می آید. غافل از آنکه تجاوز و اشغال بدون مقاومت باقی نمی ماند و امید صلح از آمریکای جنگ طلب سرابی بیش بوده نمی‌تواند.

هرچهار هدف تبلیغی آمریکا ناکام شد یعنی از آغاز کار انجام ناکامی هویدا بود .

سه مرکز قدرت ایجاد شد ( خلیلزاد بحیث نماینده خاص رئیس جمهور بوش با صلاحتهای فوق العاده ، حامد کر،ی بحیث رئیس حکومت موقت فاقد صلاحیت و اشرف غنی بحیث چهره مورد اعتماد آمریکا در امور مالی ) ، جمعیتی ها و شورای نظاری ها به حیث پادَو های نظامی اشغال و تطبیق کنندگان اهداف عاجل امر یکا بحیث مهره های اساسی در وزارت های دفاع ، داخله و امنیت ملی و وزارت خارجه جابجا شدند .

به قسیم فهیم لقب مارشالی داده شد او طبق پلان آمریکا به تصفیه وزارت دفاع از وجود صاحب منصبان اردوی قبلی پرداخت و انآ ۲۰ هزار تن را از اردو بدور ریخت .

گروه گروه افغانهای دو تابعیتی از غرب بخصوص آمریکا به افغانستان سرازیر شدند و در پستهای مختلف دولتی عز تقرر حاصل کردند .

بزعم دولت سازان امر یکا کار دولت سازی در افغانستان بخوبی پیش می‌رفت و پر وسه های دموکراسی چون لویه جرگه قانون اساسی ، انتخابات ریاست جمهوری و پارلمان را نماد های موفقیت دولت سازی و دموکراسی تبلیغ می‌کردند و حقوق بشر را نه در گوانتانامو و بگرام که در چند پروسه ظاهر نمایی حقوق زنان وغیره تمثیل می‌نمودند.

اما این پروسه ها در واقعیت ناکام و ناکارا بود چنانچه سرمنشی ناتو در بیانیه اختتامیه سالیانه در همین سال گفت :” نظام سازی ما در افغانستان در واقعیت یک خانه کاغذی بود “، او افزود :” پس از ۲۰ سال حضور در افغانستان دریافتیم که در حال پیروزی درین جنگ نیستیم ” و بایدن این سرزمین را گورستان امپراطوری ها ولی نفرین شده از جانب خداوند خواند درد وسوز شکست مفتضح به چنین هزیان گویی آلوده اش کرده بود . این جملات جواب انانیست که هنوز از نامبردن شکست ناتو و امر یکا عار می‌کنند.

اشغال بیست ساله طبق آمار رسمی برای پیاده سازی حقوق بشر و دموکراسی باعث کشته شدن هشتاد هزار افراد اردو ، پولیس و امنیت دولتی شد اما در مورد آمار کشته شدگان و زخمی های غیر نظامی ها چیزی گفته نمی‌شود.

بهر حال اشغال ۲۰ ساله آمریکا و شکست افتضاح آمیز آن در افغانستان باید درسهای تا یخی برای متجاوزین و پادو های داخلی آنان می‌بود اما نه آنها و نه اینها هنوز بهوش نیامده اند و از جنگ تبلیغاتی دست بر نمی‌دارند. هنوز افغانستان در سرخط کارزار تبلیغاتی انتخابات آمریکا و مطبوعات آن قرار دارد و دستیاران و ستایشگران افغانی آنها نیز درین عرصه از دَوش نیافتیده اند و سر به گریبان نمی‌کنند.

افغانستان که همه جغرافیایش،در تحت سلطه امارت اسلامی قرار دارد هنوز مصدوم به خطرات جدی چون فرار مغزها و قوای بشری میباشد ، فاقد قانون اساسی است ، سرپرستی ادامه دارد ، امارت اسلامی از جانب جهان برسمیت شناخته نشده است ، خلای عمیق در عرصه تعلیم و تحصیل دختران به میان آمده که شاید تا ۵ سال آینده یک داکتر زن هم برای معالجه زنان باقی نماند ، در زندگی مردم از لحاظ اقتصادی تغیری نیامده ، بیکاری معضله حل ناشده باقیمانده و همچون گذشته ها ادامه دارد و بر نرخ آن افزوده می‌شود، کشمکش حقوق بشر در سر خط کارزار تبلیغاتی غرب و آمریکا از تازگی نیافتیده است . حقوق حقه مامورین متقاعد پرداخته نمیشود ، کشوریکه مشی مدون سیاست داخلی و خارجی اش معلوم نیست کجا می‌تواند دور نمای مطمئن برای مردم ارائه نماید ؟

بدترین پیامد اشغال ۲۰ ساله تفرقه قومی و سمتی و زبانی است هنوز از ذهنیتها زدوده نشده است .

۲۰ سال اشغال مصیبت بود و اثرات آن بحیث مصائب بزرگ‌باقی مانده و دامه دارد .