نرگس محمدی برنده جایزه نوبل صلح شد!
بهرام رحمانی
کمیته صلح نوبل امروز جمعه ۱۴ مهر۱۴۰۲-۶ اکتبر ۲۰۲۳، در اسلو اعلام کرد که جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر تعلق می‌گیرد. کمیته انتخاب جایزه صلح نوبل گفته است: «پیام این اقدام به حکومت جمهوری اسلامی این است که به صدای مردم گوش دهد!»
نرگس محمدی فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی در ایران برنده جایزه نوبل صلح شد. یک سال بعد از مرگ مهسا امینی و آغاز جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» در ایران جایزه نوبل صلح امسال به فعال حقوق بشر در ایران، نرگس محمدی، تعلق گرفت.
نرگس محمدی به ده سال زندان محکوم شده و محکومیت خود را در حال حاضر در زندان اوین سپری می کند.
خانواده نرگس محمدی اعلام داشت که این جایزه به‌همه مردم ایران به‌ویژه به زنان و دختران جوان این کشور اهداء شده که الهام‌بخش جهانیان در مبارزه برای آزادی و برابری هستند.
کمیته نوبل با اعلام این خبر شهامت زنان مبارز ایران را که قربانی سرکوب رژیم اسلامی این کشور و در عین حال منبع الهام جهانیان برای رهایی هستند، ستود. سخن‌گوی کمیته نوبل با اظهار این مطلب و با اشاره به مبارزات زنان ایران به‌ویژه طی یک سال گذشته گفت: «همگی ما شاهد شهامت و عزم زنان ایران در مقابل سرکوب، ارعاب، خشونت و زندان بوده‌ایم.»
کمیته اعطای جایزه نوبل صلح این جایزه را به نشانه قدردانی از مبارزه نرگس محمدی با سرکوب زنان در ایران و دفاع او از حقوق بشر و آزادی همگان در این کشور، به وی اعطاء کرده است.
سخن‌گوی کمیته نوبل نروژ با اعلام اهدای جایزه صلح ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، از جمله چنین گفت:
«زن زندگی آزادی؛ کمیته نوبل نروژ تصمیم گرفت جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ را به نرگس محمدی اهدا کند.
این جایزه برای مبارزات او علیه ظلم و ستم به زنانِ ایران و نیز تلاشش برای ترویج آزادی و حقوق بشر برای همه انسان‌ها به او تعلق می‌گیرد.
مبارزات شجاعانه او بهای شخصی سنگینی برایش داشته است. رژیم ایران رویهم رفته ۱۳ بار او را بازداشت کرده، و بابت ۵ بار محکومیت او را به ۳۱ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق محکوم کرده است. هم اکنون نیز او همچنان در زندان است.»
مبلغ جایزه صلح نوبل حدود یک میلیون یورو است.
نرگس محمدی سخن‌گوی کانون مدافعان حقوق بشر از آبان ماه ۱۴۰۰، دوران محکومیت ۹ سال و هشت ماهه خود را در زندان اوین سپری میکند.
نرگس محمدی تاکنون برنده چندین جایزه حقوق بشری و مدنی شده است.
پیش‌تر شیرین عبادی حقوقدان در سال ۲۰۰۳ این جایزه را دریافت کرده بود. اکنون درست ۲۰ سال بعد این جایزه بار دیگر به یک زن فعال حقوق بشر ایرانی تعلق گرفته است.
بریت ریس اندرسن رئیس کمیته نوبل در اسلو در مورد اهدای این جایزه به نرگس محمدی گفته است: «شعار اعتراضات در ایران «زن، زندگی، آزادی» به درستی بیانگر ازخودگذشتگی نرگس محمدی است. نرگس محمدی برای تبعیض و ظلم سیستماتیکی که علیه زنان است، مبارزه میکند.»
حمیدرضا محمدی، برادر نرگس محمدی در گفت‌و‌گو با رییس و مدیر کمیته نروژی جایزه صلح نوبل گفت اهدای جایزه به نرگس محمدی تنها مربوط به خواهرش نیست و مهم این است که دنیا بداند واقعا در ایران چه می‌گذرد.
آقای محمدی در این گفت‌و‌گو با بریت ریس اندرسون، رئیس هیات نروژی کمیته نوبل صلح و اولاو نجولستاد، مدیر این کمیته از احساسات خود در هنگام اعلام نام خواهرش گفت و تاکید کرد که این جایزه نشان می‌دهد که تلاش‌های نرگس شنیده و دیده میشود.
او گفت نرگس محمدی همیشه قدرتمند بود و با این جایزه او قدرتمندتر میشود.
خانواده نرگس محمدی هم با انتشار بیانیه‌ای، اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی را به همه ایرانیان، به‌ویژه زنان و دختران شجاع ایران تبریک گفتند.
در این بیانیه نوشته شده است: ما می‌خواهیم تبریکات صمیمانه خود را به همه ایرانیان، به ویژه زنان و دختران شجاع ایران که با شجاعت خود در مبارزه برای آزادی و برابری، توجه جهان را جلب کردند، ابراز کنیم… این افتخار چشم‌گیر شاهدی‌ست ماندگار بر تلاش مدنی و صلح‌آمیز خستگی‌ناپذیر نرگس محمدی در ایجاد تغییر و آزادی برای ایران است.
خانواده نرگس محمدی با ابراز تاسف از این که خانم محمدی اکنون در زندان است، نوشته‌اند: «متاسفانه نرگس در کنار ما نیست تا این لحظه فوق‌العاده را به اشتراک بگذاریم. به این دلیل که ناعادلانه زندانی شده نمی‌توانیم شاهد واکنش شادمانه او به این خبر قابل توجه و باشکوه باشیم.»
در بخش دیگر این بیانیه آمده: «این افتخار قابل توجه متعلق به تک تک شما مردم مقاوم و شجاع ایران است که خستگی‌ناپذیر و مسالمت‌آمیز برای آزادی مبارزه کرده‌اید.»
خانواده نرگس محمدی در پایان بیانیه خود نوشته‌اند: «بیایید برای جشن گرفتن این افتخار مهم، با درود ویژه به زنان و دخترانی که با شجاعت و شجاعت باورنکردنی خود در سال گذشته در جنبش «زن، زندگی، آزادی» توجه جهانیان را به خود جلب کرده‌اند، جشن بگیریم.»
نرگس محمدی طی سال‌های گذشته بارها با عناوین اتهامی مختلف به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش بازداشت، محاکمه و زندانی شده است.
او آخرین بار در آبان ۱۴۰۰ بازداشت شد و از آن زمان تاکنون در زندان اوین محبوس است.
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی هم در سخنانی گفت که اهدای جایزه نوبل صلح به او، همه فعالان حقوق بشر را در بر می‌گیرد. به گفته او این جایزه کمک میکند تا جنبش «زن، زندگی، آزادی» ادامه پیدا کند.
خود نرگس محمدی نیز از زندان پیامی به بیرون فرستاده است. پیام نرگس محمدی از زندان: «در ایران می‌مانم و تا آزادی زنان علیه این حکومت ستم‌کار مذهبی مبارزه می‌کنم.»
در پی اعطای جایژه نوبل صلح به نرگس محمدی، روزنامه لیبراسیون پیام کوتاه او را از زندان اوین منتشر کرد و در توضیح این پیام نوشت :
دو روز پیش خواهر نرگس محمدی برای ملاقات با او به زندان اوین رفت و در این ملاقات نرگس محمدی پیام زیر را در صورت دریافت جایزه نوبل صلح به خواهر خود دیکته کرد :
«هرگز مبارزه برای استقرار دموکراسی، آزادی و برابری را متوقف نخواهم کرد. شکی نیست که جایزه نوبل صلح بر مقاومت، عزم، امید و شوق من به ادامه این راه خواهد افزود و شتاب بیش‌تری به گام‌هایم خواهد داد. در ایران خواهم ماند و به مبارزۀ مدنی‌ام در دفاع از مظلومان و علیه نهادهای سرکوب ادامه خواهم داد، حتا اگر ناچار باشم باقی زندگی خود را در زندان سپری کنم.
در کنار همه مادران دلیر ایرانی به نبرد خود تا آزادی زنان علیه تبعیض‌های بی‌وقفه، استبداد و سرکوب‌های جنسیتی این حکومت مذهبی ستم‌کار ادامه خواهم داد.»
در پی اعطای جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی، سازمان ملل خواستار آزادی او از زندان شد. کمیساریای علی حقوق بشر سازمان ملل در نامه‌ای به خبرگزاری فرانسه نوشت : «مورد نرگس محمدی گویای خطرات بزرگی است که زنان ایران در دفاع از حقوق تمام ایرانیان متحمل می‌شوند. ما خواستار آزادی نرگس محمدی و همۀ مدافعان حقوق بشر از زندان‌های جمهوری اسلامی هستیم.»
طرح لوموند از چهره نرگس محمدی © Le Monde
اعلام نام نرگس محمدی به عنوان برنده جایزه نوبل صلح ۲۰۲۳ واکنش‌های مخالف و موافق گسترده‌ای در بین مقامات سیاسی و شخصیت‌های داخلی و خارجی به دنبال داشته است.
مژگان افتخاری، مادر مهسا امینی به NRK نروژ گفته است: «به نرگس محمدی افتخار می‌کنم، ما در ایران هزاران زن مانند او داریم که صدایشان شنیده نمی‌شود، در دنیا ناشناخته هستند، اما از شکنجه جان سالم به در برده‌اند.»
مژگان افتخاری از جامعه بین‌الملل خواست تا برای زنان ایران بیش‌تر تلاش کند.
مادر مهسا امینی با بیان این‌که «روح ما شکسته است» تاکید کرد: «باید کار بزرگ‌تری برای همه زنان ایران انجام شود و صدای آن‌ها نیز باید شنیده شود.»
وی با تاکید بر این‌که «باید مطمئن شویم که نرگس در زندان نمی‌میرد» برنده جایزه صلح را نماینده همه زنان ایرانی دانست.
از سوی دیگر، اعلام خبر اعطای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی واکنش جمهوری اسلامی را برانگیخت.
سخن‌گوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی در واکنش به اقدام سیاسی کمیته صلح نوبل در اعطای جایزه به یکی از شهروندان ایرانی اعلام کرد: «شاهد آن هستیم که کمیته صلح نوبل، اقدام به اعطای جایزه صلح به شخصی کرده که به دلیل نقض مکرر قوانین و ارتکاب اعمال مجرمانه محکوم شده است. ما این اقدام را حرکتی مغرضانه و سیاسی‌کاری دانسته و محکوم می‌کنیم.»
ناصر کنعانی، اقدام کمیته صلح نوبل را «تحرکی سیاسی در راستای سیاست مداخله جویانه و ضد ایرانی برخی دولت‌های اروپایی از جمله دولت مقر کمیته نوبل» عنوان کرد و آن را «نشان‌دهنده انحراف مایوس کننده آن از اهداف اولیه آن و بهره‌برداری ابزاری از کمیته صلح» دانست.
سخن‌گوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی تاکید کرد: «در بیانیه این کمیته(نوبل) ادعاهای نادرست و خلاف واقعی در مورد تحولات ایران مطرح شده است که حکایت از رویکرد برخی دولت های اروپایی برای جعل اخبار و تولید روایت های مغشوش و انحرافی در مورد تحولات داخلی ایران است.»
کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی نیز در ایکس نوشت: «جایزه صلح نوبل نسبتی با ارتقای برادری میان ملت‌ها و حفظ و ارتقای صلح ندارد. این جایزه سیاسی بیش‌تر به یک حمایت مالی از اقدامات غیرقانونی برخی برندگان آن تبدیل شده است.»
جالب از همه، موضع وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی است. امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در ایکس با اشاره به قاسم سلیمانی نوشت: «لایق‌ترین نماد صلح جهانی، سردار فداکاری بود که دو دهه با تروریسم و خشن‌ترین جنایتکاران مبارزه کرد و امنیت منطقه و جهان را تضمین کرد. حضور ده‌ها میلیونی مردم در تشییع شهید حاج قاسم سلیمانی در ایران و عراق و همدلی جهانیان، باشکوه‌ترین و ماندگارترین اعطای جایزه صلح در تاریخ بود.»
اما او، اشاره‌ای نکرد که در جریان جنبش انقلابی سراسری «زن، زندگی، آزادی»، در شهرهای مختلف ایران بسیاری از تصاویر و مجسمه‌های سلیمانی توسط معترضان به آتش کشیده شد.
قاسم سلیمانی فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بامداد جمعه ۱۳ دی‌ماه ۱۳۹۸(۳ ژانویه ۲۰۲۰)، در حمله پهپادی ارتش آمریکا در حوالی فرودگاه بغداد کشته شد.
به گفته رسانه‌ها این پهپاد از پایگاه نظامی آمریکا در قطر پرواز کرده بود. در این حمله هوایی ابومهندس، فرمانده سپاه حشد الشعبی عراق و هم‌چنین تعدادی از اعضای سپاه پاسداران و فرماندهان حشد الشعبی نیز کشته شدند.
پس از اعلام خبر کشته شدن قاسم سلیمانی در عراق، جنگ لفظی بر سر این که او «شهید» شده، «کشته» شده یا «ترور» شده در میان فعالان شبکه‌های مجازی بالا گرفت.
ماجرا از حمله گروهی ناشناس به یک پایگاه آمریکایی در کرکوک عراق آغاز شد. حمله‌ای که یک پیمان‌کار آمریکایی را کشت و تعدادی از نظامیان عراقی را کشته و زخمی کرد. با این که هیچ گروهی مسئولیت این حمله را بر عهده نگرفت اما آمریکا و انگلیس گروه «کتائب حزب‌الله» را بخشی از ارتش حشدالشعبی است متهم به دست داشتن در این حمله کردند. اما فرمانده حشدالشعبی که در عملیات هوایی آمریکا به همراه سلیمانی کشته شد؛ این ادعا را تکذیب کرده و آن را به داعش نسبت داده بود. با این وجود آمریکا این اقدام را بلافاصله تلافی کرد و در حمله به پایگاه این گروه تعدادی از جمله برخی از اعضای سپاه پاسداران کشته شدند.
پس از این ماجرا جمهوری اسلامی چند موشک به پایگاه‌های آمریکایی در اقلیم کردستان شلیک. مهم‌تر از همه هواپیمایی مسافربری اوکراین و که از فرودگاه تهران برخاسته بود با شلیک دو موشک سپاه پاسداران سقوط کرد و هم سرنشینان آن جان باختند.
این در حالی است نام قاسم سلیمانی در فهرست تروریستی اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای غربی قرار داشته است.
او به‌عنوان یکی از پرقدرتترین چهرههای نظام جمهوری اسلامی در دوران رهبری علی خامنهای به شمار می‌رفت و برخی معتقدند که او «دست راست خامنهای بود.» صحت این ادعا را میشود از نشستن قاسم سلیمانی کنار صندلی رهبر جمهوری اسلامی در مراسم نوحه‌خوانی و عزاداری تا اعطای نشان «ذوالفقار» به عنوان عالی‌ترین نشان نظامی در جمهوری اسلامی به او دریافت.
اشک‌‌هایی که رهبر جمهوری اسلامی بر سر تابوت او می‌ریخت میزان علاقه خامنهای به «حاج قاسم» را بیش‌تر آشکار می‌‌کرد به‌ویژه آن‌که خامنهای از نظر امنیتی نیز وی را معتمدی برای حفظ خانواده خود و پسرش «آقامجتبی» می‌دانست. حذف او چنان برای خامنهای و نظام و وفادارانش گران تمام شد که در سخت‌ترین شرایط بین‌‌المللی و اقتصادی از «انتقام سخت» و گرفتن تقاص خون سلیمانی شعار دادند و به قول معروف پیه همه دردسرها و پیامدهای آن را نیز به تن‌‌شان مالیدند.
او فراتر از مرزهای ایران هم وابستگان زیادی داشت. از بشار اسد رئیس جمهور دیکتاتور سوریه و حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان و اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس گرفته تا ابومهدی المهندس معاون حشدالشعبی که همراهش کشته شد و شبه‌نظامیان عراقی و یمنی و آفریقایی. احتمالا در بین مقام‌‌های نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی کم‌تر کسی به اندازه او با ولادیمیر پوتین ملاقات کرده است. سلیمانی از دید جمهوری اسلامی و حامیانش فرمانده «جبهه مقاومت» و «سردار اسلام و ایران اسلامی» و به درستی از دید مخالفان جمهوری اسلامی «تروریست درجه یک جهان» «جنایت‌کار» و «جنگ‌طلب» بود.
دیدار بشار اسد با حسن روحانی و با حضور قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس اسفند ۱۳۹۷
خبرگزاری «تسنیم» وابسته به نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی، در واکنش به اعظای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی، نوشت: «نرگس محمدی محکوم امنیتی که به اقدامات براندازانه و ضدایرانی مشهور است و بارها به‌دلیل همکاری با ضدانقلاب بازداشت و زندانی شده بود، برنده جایزه صلح نوبل شد.»
تسنیم در ادامه ادعا کرده است: «وی در گذشته با رفتارهایی هم‌چون ادعای اعتصاب غذا، ملاقات نکردن با فرزندانش و ادعای دروغین دسترسی نداشتن به پزشک در زندان! به تیتر رسانه‌های ضدایرانی تبدیل شد.»
شایان ذکر است که از سال ۱۹۰۱ تا کنون، ۱۰۳ جایزه صلح نوبل اعطا شده است که از این میان ۲۷ سازمان مختلف تا کنون جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند.
۲ جایزه صلح نیز تا کنون بین سه نفر تقسیم شده و به‌طور مشترک اهدا شده است.
در میان برندگان جایزه صلح نوبل ۱۸ زن دیده می‌شوند که دو تن از آن‌ها، شیرین عبادی و نرگس محمدی، ایرانی هستند. شیرین عبادی حقوقدان و فعال حقوق بشر در سال ۱۳۸۲ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
له دوک تو، سیاستمدار انقلابی اهل ویتنام، تنها برنده این جایزه است که آن را نپذیرفت.
نرگس محمدی، اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۱ در شهر زنجان متولد شد. او میانه‌های دهه ۷۰ شمسی وارد کار مطبوعاتی شد و مقالات متعددی در زمینه مسائل اجتماعی عمدتا در حوزه زنان و دانشجویان با تاکید بر حقوق بشر نوشت.
او سپس بر مسائل حقوق بشری متمرکز شد و به عضویت کانون مدافعان حقوق بشر درآمد.
نرگس محمدی در سال‌های گذشته بارها به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری خود بازداشت شده و در حال حاضر نیز در زندان به سرمی‌برد.
او از جمله سال ۱۳۹۹ در جریان سفر کاترین اشتون، هماهنگ‌کننده وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران با این مقام اروپایی دیدار کرد و پس از آن بازداشت شد. محمدی در این پرونده از سوی قاضی صلواتی به ۱۶ سال زندان محکوم شد که ۱۰ سال از آن قابل اجرا اعلام شد.
او که در زندان اوین محبوس است، در ماه‌های اخیر بارها با انتشار نامه‌هایی درباره وضعیت زندانیان، انواع خشونت‌ها علیه زندانیان و بازداشت‌شدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» هشدار داده است.
نهایتا به‌نظرم طبیعی‌ست که افراد و جریانات آزادی‌خواه و برابری‌طلب از اعطای جایزه نوبل صلح به خانم نرگس محمدی استقبال کند چرا که آن را علیه جمهوری اسلامی و به نفع مردم آزاده ایران به‌ویژه زندانیان سیاسی ارزیابی میکند. به خصوص شرایط نرگس محمدی با شیرین عبادی که او هم جایزه نوبل صلح را دریافت کرده بود تفاوت زیادی وجود دارد. در حالی که یک جناح حکومت، یعنی اصلاح‌طلبان و دولت خاتمی از شیرین عبادی حمایت کردند اما اکنون هیچ جناحی از جمهوری اسلامی، نه تنها مدافع نرگس محمدی نیست، بلکه حتی اعطای این جایزه به نرگس محمدی، با انتقاد هر دو جناح حکومت مواجه شده است.
به‌علاوه نرگس محمدی، یک زندانی سیاسی معترض و مقاوم و جسور و حق‌طلب است. وی بارها بازداشت، زندانی، آزاد و بار دیگر زندانی شده که اکنون نیز زندانی است و گفته می شود که جمعا ۱۴ سال را در زندان سپری کرده است.
این نکته پنهان نیست که اهداء این جایزه یک اقدام سیاسی است و جمهوری اسلامی نیز روی این مسئله مانور و تبلیغ میکند. اما جمهوری اسلامی به‌معنای واقعی حکومتی تبه‌کار و جانی و دستگاه فضایی آن ماشین کشتار است. زندانی‌هایش پر از فعالین سیاسی، مدنی، هنری، فرهنگی، وکلا، پزشکان، معلمان، بازنشستگان، ورزشکاران، کودکان، کوئیرها و هم‌چنین فعالین تشکل‌های زنان، کارگران، دانشجویان دانش‌آموزان، محیط زیستی‌ها، کانون نویسندگان ایران، آزادی زبان‌های مادری و… است.
اکنون این حکومت مورد نفرت اکثریت شهروندان ایران است و این حکومت تنها با اتکا به نیروهای سرکوب، سانسور، زندان، شکنجه، اعدام و ترور خود را به زور سر پا نگه داشته است. اما مسلم است که دیر یا زود با مشت آهنین مردم آزاده به زمین کوبیده خواهد شد؛ و نرگس محمدی و همه زندانیان سیاسی با سرافرازی از زندان‌های مخوف آزاد خواهند شد و به فعالیت‌های سازنده خود در فضای آزاد و برابر و دموکراتیک جامعه ایران خواهند پرداخت!
یک‌شنبه شانزدهم مهر ۱۴۰۲-هشتم اکتبر ۲۰۲۳
ضمیمه:
*لینک فیلمی از نرگس محمدی در سال ۱۴۰۰:
www.youtube.com/watch?v=I6KtFl8AKqI
*نامه ۲۲ زندانی سیاسی هم‌بند نرگس محمدی:
جایزه نوبل صلح نرگس محمدی گامی به سوی روشنایی بیش‌تر خواهد بود
متن کامل نامه:
نرگس محمدی، هم‌بند، دوست، هم‌رزم و خواهرمان برنده جایزه نوبل صلح شد. ما خواهران نرگس و شاهدان سال‌ها تلاش مستمر و سخت‌جانی او در مسیر مبارزه برای آزادی و برابری، از داشتن او دل‌شاد هستیم و از شنیدن این خبر غرق در شادی شده‌ایم. این شادی مبارک باد بر نرگس، خانواده او، علی و کیانا و مبارک باد بر همه‌مان گرچه نام نرگس و حضور سیاسی اجتماعی او و هر مبارز دیگری در راه آزادی و برابری را نمی‌توان در یک جایزه خلاصه کرد؛ اما دریافت جایزه نوبل صلح توسط او، ارج نهادن به سال‌ها فعالیتش برای تحقق آزادی و برابری و رساندن صدای دادخواهی و حق‌طلبی جامعه ایران است به جهان و گامی خواهد بود به سوی روشنایی بیش‌تر.
نرگس که همت بی‌دریغ خود را صرف برملا کردن نقض سیستماتیک حقوق انسانی در ایران کرده است؛ اکنون مسئولیتی بس خطیر بر عهده دارد. مسئولیتی که متضمن حفاظت از حقوق بشر، نه‌تنها برای امروز، که در مسیر پیش رو برای ایجاد تفسیر در جامعه ایران است.
در طول تاریخ مبارزه علیه ستم و تبعیض، کنشگران و مبارزان بوده‌اند که به جوایز و تندیس‌ها رنگ داده‌اند و امروز ما افتخار می‌کنیم به خواهر و هم‌رزم‌مان نرگس، که در یک‌سالگی جنبش ژینا(مهسا امینی) به جایزه نوبل صلح رنگ داد. رنگ سرخ خون‌های ریخته شده که داغ مادران دادخواه را بر نشان جایزه نوبل صلح ۲۰۲۳ حک نموده است.
زنده‌باد همبستگی برای آزادی و برابری
ناهید تقوی
سپیده قلیان
گلرخ ایرایی
سپیده کاشان
زهرا توحیدی
هدی توحیدی
فائزه هاشمی
بهاره هدایت
مهوش ثابت
فریبا کمال‌آبادی
زهره سرو
شکیلا منفرد
محبوبه رضایی
نیلوفر حامدی
نسرین جوادی
آنیشا اسداللهی
نیلوفر بیانی
الهه محمدی
سپیده کشاور
مریم حاجی‌حسینی
سروناز احمدی
مهوش عدالتی
بند زنان زندان اوین
کانون نویسندگان ایران: نرگس محمدی و صلح نوبل
جایزه‌ی صلح نوبل سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، زندانی سیاسی، تعلق گرفته است.
نرگس محمدی از سال ۱۳۸۸ تا کنون به دلیل فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی تحت بازداشت و زندان بوده است. زندگی سیاسی او تنها بازتاب بخشی از سرکوب‌ها، تعرض‌ها و فشارهایی است که در زندان‌های حکومت جریان دارد.
بی‌آن‌که بخواهیم به ماهیت این جایزه و جوایز مشابه بپردازیم، می‌توان امیدوار بود که موج واکنش‌های گسترده به اهدای جایزه‌ی نوبل به این زندانی سیاسی سبب شنیده شدن هرچه بیش‌ترِ صدای بی‌صداترین زندانیان، و توجه بیش‌تر نهادها و نویسندگان مستقل و آزادی‌خواه به ابعاد ستمی شود که بر او و دیگر زندانیان سیاسی می‌رود و افزایش کوشش و مبارزه برای آزادی بی‌قیدوشرط او و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی را در پی داشته باشد.
