شماره ۳/۴ محبت 

شماره ۳/۴ م سال ۲۸م محبت از چاپ برآمدږ پیشکش…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۸)

نوشته: ا. لازوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس و جنبش اعتصاب مارکس و انگلس حداکثر توجه خود…

مائوئیسم در افغانستان: از نظریه‌پردازی تا عمل‌گرایی بدون استراتژی

این مقاله به بررسی تاریخی و تحلیلی جنبش مائوئیستی در…

                        به بهانه ی آمستردام              

   نوشته ی : اسماعیل فروغی          من نمیخواهم درباره ی چند وچون…

فدرال خواهی و هویت خواهی

در کنار فدرال خواهی درین تازگی ها پسوند دیگری بنام…

 ضرورت و اهمیت ادغام سیاسی در افغانستان

رویکردی تحلیلی به مشارکت سیاسی و تعامل مدنی نور محمد غفوری عصاره دقیق…

افغانستان معاصر و بازتعریف هویت ملی پس از فروپاشی دولت

 نویسنده: مهرالدین مشید     افغانستان معاصر یگانه کشوری در جهان است که…

یار در پیری

نوشته نذیر ظفر12/30/25سفیدی  يى که  به زلفان  یار  میبینمشکوفه  هاى…

هستی، بود و است !

امین الله مفکر امینی                        1015-22-12! بهشتِ این دنیا را مفروش به نسیــــه…

از روایت سازی تا مهندسی نفوذ و تاثیر گذاری بر…

 نویسنده: مهرالدین مشید     سفید سازی، معامله و مهار؛ الگوهای نوین تعامل…

د ارواښاد سمیع الدین « افغاني » د پنځم تلین…

نن  د ارواښاد  سمیع الدین « افغاني »  چې  د…

از نیم قرن دست آلودگی بیگانگان

باید درس عبرت گرفت ! افغانستان در جغرافیای موجود جهان از…

به پیشواز شب یلدا

دوباره نوبت دیدار یلداست شب برف است و یخبندان و سرماست دگر…

فیثاغورث

نوموړی د نړۍ تر ټولو لوی فیلسوف او ریاضي پوه…

آنارشیسم؛ نوستالژی اتوپی است

Anarchism.  آرام بختیاری ناکجاآباد مدینه فاضله، شوق دیدار بهشت زمینی بود.   واژه یونانی…

ایستاده گی طالبان در برابر جریان شکست ناپذیری تاریخ

نویسنده: مهرالدین مشید فرهنگ تسامح گرای خراسان تاریخی و ستیزه جویی…

علم او ټکنالوژي؛ د رښتینې خپلواکۍ محور

په اوسني عصر کې د نړۍ بڼه په بشپړه توګه…

تله‌ی «شرِ کوچک‌تر»؛ چرا نباید بد را در برابر بدتر…

هانا آرنت، فیلسوفی که عمر خود را صرف مطالعه ریشه‌های…

هستی، انسان و عدم 

رسول پویان  عمری گذشت در خم و پیچ مدام هیچ  بـودن نـدیده مانـدن کس در دوام هیچ  جاه و جلال و قـدرت آدم فـسـانه بود  ابحـاری در سـراب تخیّـل تمــام هیچ  زور…

            ائتلاف های شکننده و شجره نامۀ سیاه سیاستگران افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید تغییر ناپذیری طالبان و ناتاثیر گذاری مخالفان اعتماد…

«
»

غایله وبحران سیاست سالم نیست

گروهی از کاندیدان ریاست جمهوری ودر خارج از ترکیب انها عطامحمد نور سیاست تهدید علیه حکومت منحوس غیر وحدت وغیر ملی تحمیلی را آغاز کرده اند که مایه تشویش ونگرانی مردم میباشد.همزمان با این تهدیدها برخی تحرکات که شاید سازمان یافته باشد ویا جنایت پیشگان فرصت طلب ازوضع استفاده کنند در شهر کابل محسوس است .
ایا این گروه کاندیدان ریاست جمهوری حاضراند مسئولیت حوادث ناگوار ناشی از تغیر حکومت به حکومت سر پرست یا موقت را بگیرند ودر قبال حوادث حاضر شوند بگویند که عاملان وضع بوجود امده اند ؟
همینکه اوازه بغاوت وغایله عام شده است مردم از مصئونیت سرومال وناموس شان دچار دلهره گردیده اند. اخطارها،زمزمه های توزیع سلاح،قومانده ها واماده باشها به افراد مسلح غیر مسئول توائم با جریان عمدی ودستوری بحران سازی ووضع اشفته امنیتی دربرخی نواحی شهر همه نشان دهنده آعاز شورش وبلوا است. ایا شورای کاندیدان ریاست جمهوری توان حفط واعاده نظم بعد از سقوط حاکمیت موجودرا دارا هستندیا صرف ذوق زدگی رسیدن بریاست جمهوری ودساتیر داده شده ازبیرون انهارا دور هم جمع کرده باقی هرچه پیش اید خوش اید؟
مردم از زورگویی واخطاردهی چند نا عاقبت اندیش قدرت طلب وبالنده در جنگ در دلهره وتشویش اند ونمی خواهند بار دیگر زن وفرزند وخانه وجان ومال شان، عزت وشرف شان پامال اوباشان وماجراجویان حرفوی ومعتاد به بی نظمی گردد.
این گروپ سیاسیون ازلحاظ فکری، مرامی،شعارهای تبلیغاتی واستراتژیها نزد اگاهان سیاسی ناشناخته نیستند در ترکیب ان اشوب طلبان ، جنگسالاران ،برخی وابستگان استخبارات دشمن، چپاولگران ونبز کسانی شامل اند که جغرافیای موجود کشوررا بحیث وطن شان نمی پذیرند، انها در فروریزی نظام تبارز سخصی و اندیشوی خطرناک وضد وطنی شانرا در نظر دارند.
انانیکه درین تیم دارای بینش سیاسی سالم اند واصلآ وجه مشترک با ترکیب فکری وبرناموی انها ندارند با تجربه از گذشته باید درک کنند که با رفتن کشور در غایله شاید از متن به حاشیه رانده شوند وچه بساکه بعدها همچون گلبدین حکمتیار بار مسئولیت ویرانگری وشورش را بدوش شان اندازند.
قابل درک است که تیم غایله وبحران از وضع موجود بخصوص نا رضایتی مردم از حکومت وبی کفایتی سردمداران حاکمیت میخواهند استفاده کنند، برای هر اپوزیسیون این حق محفوظ است که از خلاهای جانب مقابل به نفع جریان خود بهره گیرد اما اگر در یک کشور جنگ زده وبحرانی چون افغانستان پای منافع، جان ومال ناموس مردم به میان اید وخدا نا خواسته قوای مسلح که دران نفوذ تنظیمی وقومی وجوددارد بدوبخش حمایت ازغایله گران ودفاع از حاکمیت تقسیم شود باید به حکم منافع مردم ازاستفاده جویی های خلاف مصالح وطنی خودداری ورزند ووطن را به جنگ قدرت نه کشانند که خود نیز درامان نخواهد ماند.
شم وبوی سیاسی میرساند که توطئه درراه است وباید انرا خنثی نمود. دولت داری قمار بازی نیست که بردوباخت ان مربوط دو طرف میدان قمار باشد. درین برد وباخت پای شرف وعزت مردم در میان است که نباید در معامله گرفته شود .
چه نیکو باشد اگر شخصیتهای سالم اندیش سیاسی که نه جنگسالار بوده اند ونه درترکیب شان جنگسالار جا دارد صف شانرا از غایله گران وماجراجویان جدا سازند وازبحرانی سازی وضع پا بیرون کشند زیرا “کلاه دلکش” ریاست جمهوری به بربادی وطن ومردم نمی ارزد.

محمدولی