خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

اشک قلم 

رسول پویان  اشک قلم به صفحـۀ دل ها چکیده است  صد لاله…

استاد عبدالروف بینوا

استاد بینوا د هېواد، سیمې او نړۍ په کچه ستر…

کودکانی که کودکی نمی‌ کنند

خیابان، خانه بی‌در و پیکر کودکان فراموش‌ شده! فرشید یاسائی *  ما…

بحران هویت ملی؛ ناکامی ملت سازی و به زنجیرکشیده شدن…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم قرن مبارزۀ سیاسی و فرهنگی و تبدیل…

سقراط، تیشه‌زنی به ریشه‌‌ی دانایی

دیدگاهی از مکتب دینی-فلسفی من بیش‌ از این نه می‌دانم. در…

خوشحال خان خټک

د ادب او فرهنګ درنو او پتمنو مینه والو! ګڼ شمېر…

اعلامیه در مورد زلزله‌ی مرگبار در ولایت کنر 

سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  با اندوه فراوان و خشم عمیق از…

“طالبان، شطرنج بزرگ و رؤیای اوراسیایی روسیه”

نویسنده: نجیب الله قاریزاده  najeebulla.qarizada1@gmail.com +447887494441 سقوط حکومت غنی در افغانستان و بازگشت…

حکومت‌استبدادی و افراطی طالبان و ساز و برگ‌های استخباراتی و…

 نویسنده: مهرالدین مشید  از استبداد تا شایعه پراگنی؛ ساز و کار…

«
»

غایله وبحران سیاست سالم نیست

گروهی از کاندیدان ریاست جمهوری ودر خارج از ترکیب انها عطامحمد نور سیاست تهدید علیه حکومت منحوس غیر وحدت وغیر ملی تحمیلی را آغاز کرده اند که مایه تشویش ونگرانی مردم میباشد.همزمان با این تهدیدها برخی تحرکات که شاید سازمان یافته باشد ویا جنایت پیشگان فرصت طلب ازوضع استفاده کنند در شهر کابل محسوس است .
ایا این گروه کاندیدان ریاست جمهوری حاضراند مسئولیت حوادث ناگوار ناشی از تغیر حکومت به حکومت سر پرست یا موقت را بگیرند ودر قبال حوادث حاضر شوند بگویند که عاملان وضع بوجود امده اند ؟
همینکه اوازه بغاوت وغایله عام شده است مردم از مصئونیت سرومال وناموس شان دچار دلهره گردیده اند. اخطارها،زمزمه های توزیع سلاح،قومانده ها واماده باشها به افراد مسلح غیر مسئول توائم با جریان عمدی ودستوری بحران سازی ووضع اشفته امنیتی دربرخی نواحی شهر همه نشان دهنده آعاز شورش وبلوا است. ایا شورای کاندیدان ریاست جمهوری توان حفط واعاده نظم بعد از سقوط حاکمیت موجودرا دارا هستندیا صرف ذوق زدگی رسیدن بریاست جمهوری ودساتیر داده شده ازبیرون انهارا دور هم جمع کرده باقی هرچه پیش اید خوش اید؟
مردم از زورگویی واخطاردهی چند نا عاقبت اندیش قدرت طلب وبالنده در جنگ در دلهره وتشویش اند ونمی خواهند بار دیگر زن وفرزند وخانه وجان ومال شان، عزت وشرف شان پامال اوباشان وماجراجویان حرفوی ومعتاد به بی نظمی گردد.
این گروپ سیاسیون ازلحاظ فکری، مرامی،شعارهای تبلیغاتی واستراتژیها نزد اگاهان سیاسی ناشناخته نیستند در ترکیب ان اشوب طلبان ، جنگسالاران ،برخی وابستگان استخبارات دشمن، چپاولگران ونبز کسانی شامل اند که جغرافیای موجود کشوررا بحیث وطن شان نمی پذیرند، انها در فروریزی نظام تبارز سخصی و اندیشوی خطرناک وضد وطنی شانرا در نظر دارند.
انانیکه درین تیم دارای بینش سیاسی سالم اند واصلآ وجه مشترک با ترکیب فکری وبرناموی انها ندارند با تجربه از گذشته باید درک کنند که با رفتن کشور در غایله شاید از متن به حاشیه رانده شوند وچه بساکه بعدها همچون گلبدین حکمتیار بار مسئولیت ویرانگری وشورش را بدوش شان اندازند.
قابل درک است که تیم غایله وبحران از وضع موجود بخصوص نا رضایتی مردم از حکومت وبی کفایتی سردمداران حاکمیت میخواهند استفاده کنند، برای هر اپوزیسیون این حق محفوظ است که از خلاهای جانب مقابل به نفع جریان خود بهره گیرد اما اگر در یک کشور جنگ زده وبحرانی چون افغانستان پای منافع، جان ومال ناموس مردم به میان اید وخدا نا خواسته قوای مسلح که دران نفوذ تنظیمی وقومی وجوددارد بدوبخش حمایت ازغایله گران ودفاع از حاکمیت تقسیم شود باید به حکم منافع مردم ازاستفاده جویی های خلاف مصالح وطنی خودداری ورزند ووطن را به جنگ قدرت نه کشانند که خود نیز درامان نخواهد ماند.
شم وبوی سیاسی میرساند که توطئه درراه است وباید انرا خنثی نمود. دولت داری قمار بازی نیست که بردوباخت ان مربوط دو طرف میدان قمار باشد. درین برد وباخت پای شرف وعزت مردم در میان است که نباید در معامله گرفته شود .
چه نیکو باشد اگر شخصیتهای سالم اندیش سیاسی که نه جنگسالار بوده اند ونه درترکیب شان جنگسالار جا دارد صف شانرا از غایله گران وماجراجویان جدا سازند وازبحرانی سازی وضع پا بیرون کشند زیرا “کلاه دلکش” ریاست جمهوری به بربادی وطن ومردم نمی ارزد.

محمدولی