کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

(طنز روز)


ایرانی ها، «نوروز» ما را دزدیده اند!


کمباور کابلی


از بیانات جلالتمآب غنی ، در محضر محصلان :
ایرانی ها، « جشن دهقان» مارا دزدیده اند و نامش را گذاشته اند «نوروز». افغان ها از پنج هزار سال به این سو، در شاندن درخت، مهارت داشتند، همهء افغان ها، هرجا، می رفتند، نیال( منظور نهال است) کشت میکردند، حتی سر کوه ها، نیال ، غرس میکردند،هر رقم نیال، نیالی بادنجان سیاه، نیالی بادرنگ، نیالی کوکنار! جشن دهقان،اول حمل ، همه ساله، در محضر شاهان ،برپا می شد ، دهقانان با گاو ها ی تزئین یافته وچاق و چله ، می آمدند ، از جلو، لوژ سلطنتی، در غازی استودیوم، رژه میرفتند( رژه، را گمش کو، لفظ ایرانی است) ، یعنی رسم گذشت اجرا میکردند ،در پایان، اعلیحضرت ، دهقانان را مورد تفقد شاهانه قرار می دادن! جشن دهقان ، مطابق شریعت اسلامی است، همه پیغمبران الهی، کشاورز بودند( کشاورز، غلط است، لغت ایرانی است)، یعنی دهقان بودند! زعمای ما، کل شان، زراعت پیشه بودند، وزیران ما، در پهلوی تجارت، از کشت و کار سررشته داشتند. جناب سلطان علی « کشتمند» صدراعظم سابق، از خاطر شوق مفرط به زراعت، ملقب به« کشتمند» گشته بود. اما هفتاد سال پیش، گویا یک دفعه ای، جشن دهقان ما ، تبدیل شد به «نوروز»، معلوم نیست، کلمهء نوروز ، چه وقت به افغانستان آمد، شاید در وقت حکمرانی شاه امان الله غازی بود؛ بهر حال ،نوروز ، از صادرات ایران به افغانستان است. نوروز، عید زرتشتیان است، نوروز خلاف دین مبین اسلام است؛ علمای کرام ما ، نوروز را قبول ندارند، مولوی صاحب کشاف، مولوی صاحب انصاری در هرات، نوروز را قبول ندارند. قانون اساسی ما که در وقت زعیم ملی ما، جلالتماب کرزی، ساخته و پرداخته شده، ما را مکلف به انفاذو اجرای شعائر شریعت غرای محمدی میکند؛ «نوروز » خلاف دین ماست، نوروز با « هویت ملی » ما سازگار نیست؛ما جشن دهقان داریم، ما میلهء نهال شانی داریم. دولت وحدت ملی، درین سال ها، میلیون ها،« نهال صلح» در کشور، غرس کرده است که همهء این نهال ها، ثمر داده است. در اول حمل، روز «نیال شانی»، بچه های وطن، لباس نو می پوشند، تخم جنگی می کنند، مردم، بودنه جنگی و مرغ جنگی می کنند، جوانان وطن، گودی پران بازی میکنند.. دولت وحدت ملی، در برابر نوروز ، در مقابل سائر تهاجمات فرهنگی، ایستاد میشود، ما، دزدان همسایه رابه قبرستان تاریخ می فرستیم؛و من الله توفیق