در آن عالم تنها یی
![](https://mashal.org/media/mofaker.jpg)
امین الله مفکر امینی 2016-26-11
در بستر بیماری، درد من بسی گرانی داشت
گویـــی که دوا و مداوا بی اثر گـــشته بود
در آن عالم تنها یی
غنوده بربستردردناعلاج
فریاد بینوایی همـــــوطن
نوای زنان زجرکشــــیده
چشمان پراشک پــــدران
ودلهای بــــخون تپیــــده
زبیداد ستمگران وطـــــن
بساط گستردهء تاریـــــک
به هروجب خاک وطــــن
سرا پا فریب و ریــــــــــا
که بینی بگفتارو کـــردا ر
صاحبان حشمت وجـــلال
آری!غم ودردم زاینهاست
بپاخیزید ناجییان آزاده گی
بشکنیدزنجیرهای اسارت
شوری به پاکنید که لـرزد
سرا وثریا چو میدان حشـر
این ماتم سرا را نوربخشـید
درپرتو علم و خرد وبینایی
به ترازوی وجدان میزان
کنید هر خوبی و بــدی را
بگذرید زپیوســــت بهتان
بدامان صاحبدلان بـا خرد
تاپدید آید بساط عدل وصـفا
پرتوافشان شوددامان وطـن
امن وبرادری وبرابری آیـد
به هر وجب خاک میهــــن
جزنغمهء بلبل نا ید بــگوش
نوای زاغان کریه الصـوت
بباغ وبوستان وصحراودمـن
میزان شودهرعمل بترازوی
انصاف و جوهر انسا نــــی
آنگاه نباشد مرا درد وغمــی
دست طبیب و دواچاره کند
هر درد و غم بیداوی مــرا
که میهن ومردم بینم باردگر
درقضای صلح و امــــــــن
درهروجب مُلک آبـــــا یی
در هروجب مُلک آبــــا یی