تحریم‌های آمریکا علیه افغانستان؛ ارمغان مرگ برای غیرنظامیان
آمریکا با اعمال تحریم و مسدود کردن دارایی‌های افغاسنتان، مردم این کشور را به سمت مرگ سوق می‌دهدآمریکایی‌هایی که هنگام مخالفت با خروج آمریکا از افغانستان، فریاد حقوق بشر را سر داده بودند، توجهی به تحریم‌های آمریکا علیه افغانستان که سبب گرسنگی افغانستانی‌ها می‌شود، ندارند. به گزارش «اینترسپت»، در حالی که چند ماه از سقوط دولت افغانستان و روی کار آمدن «طالبان» در افغانستان می‌گذرد، مردم این کشور اکنون با بدترین زمستان دهه‌های اخیر خود مواجه هستند. ترکیب فروپاشی اقتصادی افغانستان با اعمال تحریم‌ها و توقف کمک‌های بشردوستانه به این کشور، میلیون‌ها افغانستانی را با چشم انداز واقعی گرسنگی مواجه کرد؛ برخی از آن‌ها بر اثر گرسنگی خواهند مُرد؛ برخی نیز جان خود را بر اثر مرگ‌های قابل پیشگیری از دست خواهند داد. سازمان جهانی بهداشت پیشتر هشدار داده بود که در صورت عدم اتخاذ گام‌های جدی، امکان دارد حدود یک میلیون کودک افغانستانی در زمستان امسال بر اثر سوءتغذیه جان خود را از دست بدهند؛ کودکانی که در حال حاضر بار سنگین فاجعه انسانی را متحمل می‌شوند و داستان‌های وحشتناکی درباره فروش آن‌ها برای پرداخت هزینه غذا شنیده می‌شود. پیش بینی می‌شود که زمستان سرد امسال سبب تلفات زیادی در کشور افغانستان شود. سیاست تحریمی آمریکا مقصر اصلی این اتفاق است و افغانستانی‌ها را به سمت مرز سوق می‌دهد. آن‌ها از مدت‌ها پیش برای فرار از شیوع «کرونا» و ناتوانی دولت مرکزی در تامین امنیت فیزیکی و غذایی در این مسیر گام برداشته بودند. مدیر مرکز بهداشت بشردوستانه دانشکده بهداشت عمومی «جانز هاپکینز» پس از بازگشت از سفر به افغانستان از سوی سازمان جهانی بهداشت، گفته بود «من به وضوح می‌توانم بگویم که اگر آمریکا و دیگر کشور‌های غربی، سیاست‌های تحریمی خود در افغانستان را تغییر ندهند، افغانستانی‌های بیشتری بر اثر تحریم‌ها خواهند مُرد.» این مرگ و میر‌ها نتیجه تصمیمات سیاسی عامدانه اتخاذ شده «واشنگتن» است که در کنار اعمال تحریم‌های جدید نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار از دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان را نیز مسدود کرد. دولت «جو بایدن» از آزادسازی این دارایی خودداری میکند. بسیاری از تحلیلگران و سران سیاسی آمریکایی که در مخالفت با خروج ارتش آمریکا از افغانستان و توجیه اشغال نظامی افغانستان به دلایل بشردوستانه استناد می‌کردند، در مقابل پایان دادن به رژیم تحریم‌های کنونی و آزادسازی وجوه متعلق به افغانستانی‌ها که عملا غیرنظامیان را در معرض خطر قرار می‌دهد، سکوت کرده و همراهی می‌کنند. در واقع هرچه این کابوس جدید بیشتر خود را آشکار میکند، نگرانی این دسته از مقام‌های آمریکایی در حال بیشتر محو می‌شود. معافیت‌های بشردوستانه برای از بین بردن پیامد‌های آمریکا جهت جلوگیری از فروپاشی اقتصادی افغانستان کار چندانی نمی‌تواند بکند. تحریم‌ها یکی از صریح‌ترین ابزار‌های قهری در مجموعه ابزار‌های سیاست خارجی آمریکا و مورد علاقه سیاستمداران این کشور است.
افغانستان تنها نمونه‌ای از رژیم تحریم‌های آمریکاست که بدون پاسخگویی کل جمعیت غیرنظامی این کشور را تحت تاثیر قرار داده است.تحریم‌های آمریکا علیه کشور‌های مختلف در حالی ادامه دارد که این ابزار هیچ کمکی به پیشبرد اهداف سیاست خارجی آمریکا نکرده است. وضعیت افغانستان می‌تواند به عنوان یکی از مرگبارترین موارد خشونت علیه غیرنظامیان ناشی از تحریم‌های آمریکا برجسته شود. دولت افغانستان که طی دو دهه اشغالگری آمریکا ساخته شد، به گونه‌ای ایجاد شد که کاملاً به حمایت خارجی، به ویژه در سیستم مراقبت‌های بهداشتی وابسته باشد. با توقف ناگهانی کمک‌ها و اعمال تحریم ها، اکنون میلیون‌ها افغانستانی از جمله زنان و کودکان در معرض خطر قرار دارند. بعید به نظر می‌رسد که آمریکا با تحریم‌ها کاری را انجام دهد که با ۲۰ سال جنگ نتوانست انجام دهد؛ یعنی به قدرت رساندن دولتی باثبات. احتمالا در آینده داستان‌های بیشتری از گرسنگی، مرگ در اثر سرما و از هم پاشیده شدن خانواده‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی، ناشی از رویکرد کنونی آمریکا مبنی بر جلوگیری از دسترسی به بودجه‌های متعلق به دولت افغانستان و توقف کمک‌ها خواهیم شنید. اگرچه تحریم‌های افغانستان اهداف سیاسی آمریکا را محقق نمی‌کنند، اما مانند دیگر کشور‌های تحت تحریم‌های آمریکا، پیامد‌های ظالمانه‌ای برای اقشار آسیب پذیر در پی خواهند داشت. برای کمک به افغانستان، پیشرفت در جبهه کمک‌های بشردوستانه کافی نیست و جنگ مالی آمریکا علیه این کشور باید پایان یابد.
