نامه‌ی سرگشاده‌ی محمدعثمان نجیب، بنیادگذار مکتب دینی-فلسفی من بیش از…

آقای ترامپ! تو نه در قامت یک سیاست‌مدار آمدی، نه به…

افغانستان، میان دو لبه تیغ؛ تحول نرم یا سقوط ساختاری

نویسنده: مهرالدین مشید نجات افغانستان در گرو راهی؛ میان تحول نرم…

دولت: کاملِ ناتمام...!

دولت یا خدمات عامه و زمانیکه توسط میثاق مردمی همانا…

فرق بین شادی و لذت

 محمدنعیم «کاکر خیلی ها فکر می‌کنند که شادی و لذت یکی…

شلینگ و هگل،- دعوای 2 فیلسوف دولتی

Schellig, F.W (1775- 1854 آرام بختیاری فلسفه شلینگ،- مفاهیم ناروشن، تعاریف ناتمام. شلینگ…

عید قربان

ای وطندار عید قربان شد قربانت شوم صدقه‌ی حال خراب و…

حامییان حق!

امین الله مفکر امینی !    2025-03-06   نترسم زدشمن تکیه برحـــق کــــــــــرده ام باتکیه…

چرا مردان از زنان قوی تر نیستند؟

پروفیسور دکتر شمس سینا بخش نخست درین جا می خوانید: -چطور میتواند یک…

افغانستان در تلاقی آشوب و رقابت؛ قرائتی تازه از فروپاشی…

نویسنده: مهرالدین مشید فروپاشی طالبان؛ تلاطم‌های داخلی و بازتاب‌های جیوپولیتیکی منطقه‌ای…

در مورد تعاونی‌های کارگری

از آثار کلاسیک لنین برگردان: آمادور نویدی درباره تعاونی‌های کارگری تذکر سردبیر سایت مارکسیست– لنینیست امروز: این…

ریناس ژیان

استاد "ریناس ژیان" (به کُردی: ڕێناس ژیان) شاعر نامدار کُرد…

پنجشیر، زخم بر تن، آتش در دل؛ افسانه‌ای زنده در…

نویسنده: مهرالدین مشید پنجشیر، شیر زخمی اما سرفراز؛ خاری در چشم…

فلسفه امید بلوخ،- میان مارکس و مسیحا

Ernst Bloch (1885-1977 ) آرام بختیاری سوسیالیسم حتمی است !، مارکسیستی یا…

دلزار حسن

استاد "دلزار حسن" (به کُردی: دڵزار حەسەن) شاعر، نویسنده و…

مقام عشق 

رسول پویان  کلام عشـق و محبت چقدر شیرین است  نبید خسرو و…

تحول در متغیرهای ژئوپلیتیکی افغانستان: بازتعریف نقش طالبان در معادلات…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در معرض تلاطم؛ از صعود سریع تا…

برای نخستین‌بار، مصاحبه‌ی طولانی من با هوش‌مصنوعی

محمدعثمان نجيب  بخش دوم پندار من نسبت به هر پدیده‌یی منفی نی‌ست.…

 ما و گفته های شرل بنارد، همسر  آقای خلیلزاد پیرامون…

نوشته بصیر دهزاد  در یک تحلیل ، ارزیابی  و محورچه باید…

شهروندی بنیاد عملی دموکراسی

شهروندی به مفهوم منتفی امت نیست. بلکه رویکرد عملی از…

برهی که رفته ایم!

امین الله مفکرامینی      2025-22-05! بـرهی که رفته ایم ورویــم،نگردیم بــرعقــــــــب ورجان وتنــراوقربان داریم…

«
»

با امید وآرزوبه استقبال نوروز رویم

پیام نوروزی حزب کارایران(توفان) بمناسبت سال نو                                                  

 حزب کارایران(توفان) درآستانه سال نو، فرصت را مغتنم شمرده عید نوروز، این جشن ملی همیشه بهار باستانی را به همه کارگران، به همه زحمتکشان، به همه فرهنگیان، به همه دانشجویان، به همه خلقهای ایران، به همه زنان مبارز ایران، به همه خانواده های جانباختگان سیاسی، به همه کسانیکه در راه آزادی و سعادت ستمدیدگان میرزمند و به همه زندانیان سیاسی که درچنگال دژخیمان حاکم به عنوان گروگان گرفتارند، شاد باش می گوید و برایشان در پیکار علیه رژیم سرمایه داری  جمهوری اسلامی پیروزی و سربلندی آرزومند است.

درعید نوروز، عیدی که طبیعت جامه نو برتن می کند و مردم نیز باید خود را با آن هماهنگ سازند، مردم ایران درشرایط اسفناکی بسر می برند. امسال نیز مانند سالهای پیش، سفره شان از برکت وجود رژیم منفور جمهوری اسلامی خالی تر از گذشته است و نوروزشان همانند هر روزشان شده است. فقر و گرانی و ناامنی اقتصادی بیداد می کند و حلقوم مردم را می فشارد.

سالی که گذشت سال پیشروی در فقر و عمیقتر شدن شکاف طبقاتی بود و این روند با توجه به سیاستهای ارتجاعی و سرمایه دارانه و نئولیبرالی حسن روحانی ادامه خواهد داشت. جمهوری اسلامی که به دلیل همین سیاستهای اقتصادی و نابود کردن تولید صنعتی و کشاورزی به نفع تجار و دلالان و مافیا و سلطه گران جهانی، توان ایستادگی در برابر تحریمهای اقتصادی و بانکی را ندارد، برای حفظ قدرت سیاسی اش مجبور به تسلیم در مقابل اجانب  خواهد شد. یکی ازاهداف اصلی مهندسی انتخابات و روی کار آوردن کابینه تکنوکراتهای نئولیبرال و جنایتکاران اطلاعاتی و امنیتی، این بود که زمینه های تسلیم تدریجی به شرایط امپریالیستها، تحت عنوان “نرمش قهرمانانه” فراهم گردد و فشار به کارگران و زحمتکشان تحت عنوان “اقتصاد مقاومتی” به آنها تحمیل شود. “توافقنامه ژنو”، چنانچه کاملا عملی گردد، سند تسلیم رژیم جمهوری اسلامی به شیطان بزرگ است، که ظاهرا در این فاصله به شیطان کوچک و حتی فرشته نجات بدل شده است. همه جا در رسانه های گروهی، برای شستشوی مغزی مردم و گمراهی آنها، از “توافقنامه ژنو” نام برده می شود، در حالیکه توافقی صورت نگرفته است. امپریالیستها هر آنچه می خواسته اند، به مردم میهن ما، بدست عمال رژیم جمهوری اسلامی با ظرافت و با خشونت و تهدید تحمیل کرده اند. حزب کار ایران(توفان) اعلام می کند که هرگز “توافقنامه ژنو” را به رسمیت نمی شناسد و آنرا خلاف مصالح مردم ایران می داند.

تعیین 609 هزار تومان به عنوان حداقل دستمزد که باید کفاف مخارج یک خانواده 4 نفره را بدهد، حتی کفاف اجاره آپارتمانی 60 متری در جنوبی ترین منطقه تهران یعنی مسعودیه را هم نمی دهد. مرکز آمار ایران هزینه‌های یکساله تامین مسکن در تهران را طی سال ۹۰ معادل، ۸ میلیون تومان اعلام کرده است.

 سال 1392 را باید سال دزدیهای کلان، سال سراسیمگی سران رژیم و تشدید بحران اقتصادی و رشد روزافزون تورم نامید. اختلاسهای چند هزار میلیاردی و بر ملا شدن دزدیهای امثال بابک زنجانیها فقط گوشه ای از پرونده های فساد و دزدی دستگاه حاکمه است و این امر یک بار دیگر نشان می دهد که رژیم جمهوری اسلامی مظهر دزدی و فساد و ارتشاء است و مردم ما هیچ امید به بهبودی وضعیت خود در چهارچوب چنین نظام مافیائی ندارد و راهی  جز تشدید مبارزه علیه مستبدان حاکم و هوشیاری و پیکار متحد علیه امپریالیستها و نوکران استعمار پیش روی خودنمی بیند. راه نجات مردم ایران راه برانداختن رژیم جمهوری اسلامی بدست توانای خویش است. این سی و پنجمین  نوروزی است که ملا های مفتخور بر مردم ایران تباه می گردانند.

حزب کارایران(توفان) ایقان دارد که نوروز مردم ایران ازسرپنجه کارگران و زحمتکشان  دربند طلوع خواهد کرد، نوروزی که در آن از ظلم و ستم و فقر و تنگدستی اثری نباشد و مردم ایران بر خاکستر قراردادهای استعماری بانک جهانی و صندوق بین المللی پول پایکوبی کنند.

پیکار کنیم تا نوروز 1393 سرآغاز دوران جدید اعتلا مبارزه ضد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی و غارتگران بین المللی باشد. با امید و آرزو به استقبال نوروز رویم. به امید فراز آمدن نوروز مردم ایران. نوروزتان پیروزباد!

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی بدست مردم ایران!

زنده باد سوسیالیسم این پرچم نجات بشریت!

مرگ بر امپریالیسم آمریکا و نوکران ریز ودرشتش!

حزب کارایران(توفان)

اسفند ماه 1392