توهم پولی، دستمزد، تورم ـــ برشی از کتاب: «درس‌گفتارهای کاپیتال»

دانش و امید، شمارهٔ ۲۹، اردیبهشت ۱۴۰۴ ــ  اوایل سال ۱۴۰۳،…

     انزوای نمایشی، همکاری پنهانی: از انکار علنی تا توافق پشت…

نویسنده: مهرالدین مشید انزوای دیپلوماتیک تا معامله در سایه: روایت دوگانه…

یوغلط خبر د جنجال منبع

نور محمد غفوری په دې ورځو کې د مغرضو او دروغجنو…

و.ای. لنین- وحدت فلسفه و سیاست

ترجمه. رحیم کاکایی اوگورودنیکوف ولادیمیر پتروویچ، دکتر علوم فلسفه، پروفسور، رئیس کرسی…

ناله یی میهن

رخت سفر ببستم و سوی وطن شدم در آرزوی دیدن مهد کهن…

از شمس النهار ، بنیاد گزاری مطبوعات مدرن

1میرعبدالواحد سادات ترقیات عالم روبه بالاست  ما از بالا به پایین می…

روز جهانی مطبوعات و روزگار آشفته و نابسامان روزنامه‌نگاری در…

نویسنده: مهرالدین مشید هرچند روز جهانی مطبوعات (۳ می) فرصتی است…

ریشه‌یابی پیدایش سادات، خواجه، آقا و بار بی‌معنای مذهبی دادن به…

محمدعثمان نجیب بخش نخست:  مراد من این‌ است تا بدانیم، چرا مردمان…

مارکوزه؛- فیلسوف التقاطی جنبش دانشجویی

Herbert Marcuse (1898-1879) آرام بختیاری نیاز  فیلسوف "چپ نو" به فرویدیسم. مارکوزه (1979-1898.م)،…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت دوم  ادامه قسمت اول   نباید یک اصل عمده…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت اول   انگیزه این مقاله  تداوم بحث های…

وحدت ملی یگانه ضامن بقای کشور است

اگر از چهار راهی ها گذر کنی مزدور کار ،…

تقسیم جهان 

رسول پویان  زمیـن در بین غـولان جهـان تقسیم می گردد  تـوگـویـی از…

یووالی د بریا کيلي، د نن ورځې اړتیا

ليکنه: حميدالله بسيا په تاریخ کې ډېرې داسې شېبې شته چې ملتونه…

نقش و جایگاۀ اصلی دین در جهان معاصر

نویسنده: مهرالدین مشید فشرده عصر حاضر، که با بحران‌های هویتی، اخلاقی، زیست‌محیطی…

 ماکار گرو نیروی توانای جها نیم 

             به استقبال روز بین المللی کارگر  انسان بخاطر زنده ماندن خود…

پیام تبریک به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگی کارگران…

درود بر تلاشگران خستگی ناپذیر زندگی،   اول ماه مه، روز گرامیداشت…

هار و فراق 

 نوشته نذير ظفر ساحل ورجنيا  28 اپريل 2025 امد  بهار و   سبز …

تراشه قلب فنآوری دیجیتال سده 21

بیژن باران قلب فنآوری دیجیتال تراشه در طراحی، تولید، کاربرد، ساختن…

افغانستان؛ طعمه قدرت‌های منطقه‌یی و قربانی جنگ‌های نیابتی

چکیده افغانستان طی دهه‌های اخیر همواره درگیر جنگ، بی‌ثباتی و بحران‌های…

«
»

پاکستانیزه ساختن افغانستان!؟

باری قریشی وزیر خارجه پاکستان پس از استقرار نظام طالبانی و نخستین سفرش به کابل و بازگشت به اسلام آباد در میان گروهی از خبرنگاران سفرش را کاری خواند و گویا دلسوزانه گفت: “در فرصت پيش آمده و ملاقات ها با رهبري دولت طالبان دريافته كه طالبان در مورد دولت و بخصوص در مسايل تخنيكي اداري و مالي و اقتصادی كه در آستانه فروپاشي و فقر است، مشكل دارند.”
قریشي بسيار با سربلندي به اين مسايل انگشت گذاشت:
١- دولت پاكستان براي رفع فقر ٥ میليارد كلدار به افغانستان كمك مي كند.
٢- پاكستان براي رفع مشكل تخنيكي و اداري دولت طالبان را به منظور حركت در آوردن ماشين دولت بصورت نرمال، كمك تخنيكي خواهد كرد. چنین پیشبینی شده بود که پاکستان چهارصد متخصص را به بهانه کمک به حکومت طالبان می فرستد و این عمل نخستین گام علنی پاکستان برای رهبری کامل دولت افغانستان شمرده شده بود. شماری از کارشناسان از جمله داکتر سید مسعود عزیز نگاشته بودند که چهار صد متخصص پاکستانی به افغانستان فرستاده می شوند و چنین پیشبینی کرده بودند که گویا این چهار صد نفر به تمام وزارت ها، اداره‌های مستقل و و ولایت‌ها به این شرح فرستاده خواهند شد: برای هر وزارت ده نفر، برای هر ولایت چهار نفر، چهارده نفر در اداره امور، و ده نفر دیگر در مرکز قدرت مصروف خواهند شد.

علاوه بر این باید در نظر داشت که با اشغال کابل توسط ملیشه های پاکستانی که در کنار طالبان می‌رزمیدند، صدها افسر، سرباز و کارکنان امنیتی و استخباراتی آن کشور نیز در نهاد های دفاعی و امنیتی افغانستان جابجا شده اند و امور مربوط به این عرصه خیلی ها حساس را زیر مدیریت و کنترول خود قرار داده اند.

برای روشنی بیشتر در این مورد سری می زنیم به رسانه های مشهور امریکایی و از جمله روزنامه واشنگتن پست گزارش داده بود که طی چهار ماه گذشته هزاران جنگجو و حامیان طالبان از پاکستان به افغانستان سرازیر شده‌اند. شماری از اعضای فعلی و پیشین طالبان به واشنگتن پست گفته‌اند که آن‌ها به دعوت رهبران و فرماندهان طالبان به افغانستان می‌روند تا قدرت این گروه را تحکیم کنند.

یکی از جنگجویان طالبان پاکستانی که در یک مدرسه در شمال‌غرب پاکستان به جذب نیرو کمک کرده به واشنگتن پست گفت: “به بسیاری از مجاهدان ما پیشنهاد شد که اگر (برای جنگ)‌ به افغانستان بروند اقامت دایم افغانستان دریافت خواهند کرد.”


به گزارش نیویورک تایمز، طالبان با گذشت پنج ماه تسلط بر افغانستان هنوز با چالش‌ حکومتداری دست و پنجه نرم می‌کنند و کمبود کارمند و نیروی اداری یکی از مشکلات آنها است. به نوشته این روزنامه، مقام‌های طالبان برای حل این مشکل به پاکستان می‌روند و کارمند استخدام می‌کنند.

بنابر گزارش افغانستان انتر نیشنل، نیویورک تایمز می‌نویسد: “هزاران جنگجوی سابق طالبان در پاکستان زندگی می‌کردند و شمار زیادی از آنان حالا به افغانستان بازگشته‌اند.

یکی از این افراد خیال محمد غیور است. او ۲۰ سال پیش در دوره اول حاکمیت طالبان یکی از مقامات وزارت دفاع بود که پس از ورود آمریکا به افغانستان به پاکستان فرار کرد و در جنوب غرب این کشور خانه خرید و نانوا شد.

او پس از دو دهه حالا به افغانستان برگشته و به عنوان رئیس پولیس ترافیک کابل منصوب شده است. زیر نظر خیال محمد، حالا ۱۴۵۰ کارمند کار می‌کنند.

ارسلا خروتی، معاون وزارت مهاجرین طالبان و مولوی سعیدالله قاضی طالبان در ولایت پکتیکا نیز از پاکستان آمده‌اند. به نوشته نیویورک تایمز، خروتی پیش از این در کمپ پناهندگان پاکستان کار می‌کرد و مولوی سعیدالله هم خطیب یک مسجد فقیرنشین در پاکستان بود.

این افراد می‌گویند از اینکه به افغانستان بازگشته‌اند هیجان زده و خوشحالند.

نیویورک تایمز نوشته است که بیشتر ملاها در مدرسه دارالعلوم حقانی در پاکستان درس خوانده‌اند.”

حالا بی بی سی گزارش می دهد: ” عمران خان، نخست وزیر پاکستان از مسئولان این کشور خواسته است که نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده به ویژه در زمینه‌های پزشکی، فناوری اطلاعات، مالی و حسابداری به افغانستان فرستاده شود تا “از بروز بحران انسانی” در این کشور جلوگیری کنند.

نخست وزیر پاکستان در نشست کمیته مقام‌های ارشد (اپکس) در باره افغانستان از درخواست اخیر سازمان ملل برای کمک به افغانستان استقبال کرد. او نسبت به وخامت اوضاع در افغانستان ابراز نگرانی کرده و خاطر نشان کرده که “در مواقع ضروری افغان‌ها را رها نخواهیم کرد”.

دفتر نخست وزیر پاکستان نوشته است که آقای خان به گسترش همکاری‌های پاکستان در زمینه‌های راه آهن، معادن، داروسازی و رسانه‌ها با افغانستان تاکید کرده است.”

این گزارش ها بیانگر آن است که پاکستان گام به گام و به سرعت برای تحکیم اشغال کامل افغانستان با نادیده گرفتن خواست مردم افغانستان، مطالبه های قدرت های منطقه یی و بین المللی عمل می‌کند.

در ظاهر چنین وانمود می سازند که با مهاجرت ده‌ها هزار کارمند و کادر اداری افغانستان، طالبان با بحران مدیریتی مواجه شده‌اند. در حالی که این مهاجرت ها برنامه ریزی شده است و پشت درواز های دفاتر توزیع پاسپورت و سفارت خانه های برخی از کشورها ده ها هزار نفر انتظار می کشند و ده ها هزار نفر دیگر از راه های غیر قانونی از کشور خارج می‌شوند. با وجود مهاجرت بسیار گسترده کادرهای آموزش دیده در عرصه های گوناگون فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هنوز هم به صدها هزار نیروی بشری تعلیم دیده و مستعد به کار در کشور وجود دارد که بنابر نبود کار و اشتغال در شرایط خیلی ناگوار به سر می برند و آنها به گونه سیستماتیک و هدفمند از کار برکنار می شوند. شمار زیادی از این سرمایه خیلی بزرگ بشری آواره و سرگردان شده اند و به جای شان ملا ها و فارغان مدارس دینی پاکستان جابجا می‌شوند. در همین نزدیکی دیدیم که تمام آمران صحی ولایت ها را که داکتران طب بودند، سبکدوش کردند و به عوض آنها ملا ها را گماشتند!

چنین برخورد طالبان با این سرمایه بزرگ بشری و نیروی متخصص و کاردانی که در نهادهای دولتی صادقانه در خدمت مردم خود بوده اند، نشان دهنده آن است که حکومت پاکستان در عمل یک تصفیه عمومی و کلی را در این عرصه رویدست دارد و پروسه اشغال و سلطه کامل پاکستان بر افغانستان را تحکیم می بخشد. طالبان با اظهارات ضد و نقیض ولی با صراحت گفته اند آنهایی که در این بیست سال در زیر سایه اشغال آموزش دیده اند، به درد شان نمی خورند و آنها به نیروهای وفادار و متعهدی نیاز دارند که جسما و روحا در خدمت اهداف و مرام های طالبان “پاکستان” قرار داشته باشند. چنین معلوم می‌شود که حکومت پاکستان از تجربه های تاریخی کشور گشایان در سر زمینی که بنام افغانستان یاد می شود، اصلا چیزی نیاموخته است.

این سیاست‌ها و روش‌های که بر بنیاد مفکوره‌های استعماری کلاسیک بنا یافته و آنهم در کشوری همچون افغانستان و مردم آزادی خواه آن که همواره در برابر سیاست های استعمارگرانه شرق و غرب به پاخاسته، جنگیده، مقاومت کرده و پیروز شده اند، به صورت قطع شکست می خورد و ناکام می‌ماند. هوس اشغال و زیر سلطه در آوردن کامل افغانستان و پاکستانیزه ساختن آن ، آن کشور را در باتلاق افغانستان غرق می‌کند، و دیر یا زود آثار بسیار مخرب و برباد کننده آن را در سرزمینی بنام پاکستان خواهیم دید. 

افغانستان همچون گلوله آتشینی، دهن، گلو و معده پاکستان را می سوزاند و از بین می برد و در نهایت هستی آن را ساقط می سازد.

دستگیر صادقی 

15 جنوری 2022