زبان آریایی یا آریویی چی شد؟

نوشته: دکتر حمیدالله مفید ——————————— زبان بازتاب خرد آدمی است و انسان…

تعامل 

نور محمد غفوری از چندی به اینطرف در مکالمات و نوشتار…

جمال غمبار

آقای "جمال غمبار"، (به کُردی: جەمال غەمبار) شاعر و نویسنده‌ی…

چین کاوشگری به نیمه تاریک ماه فرستاد

منبع تصویر، GETTY IMAGES ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۳ مه ۲۰۲۴ آژانس فضایی…

        تقدیم به ستره محکمه امارت اسلامی افغانستان

معروضه محمد عالم افتخار ولد محمد قاسم دارنده تذکره تابعیت 1401100148058   حضور…

حاکمیت طالبان؛ افزایش بحران و تکانه های بی ثباتی ملی…

نویسنده: مهرالدین مشید استبداد و تبعیض طالبان و به صدا درآمدن…

چند شعر از حمید تیموری‌فرد

بزم کبوتران   در تالار توت و ارغوان  سایه‌ی گل درشت انجیر  تارمی خلوت…

ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

«
»

به بهانه عکسی که در تاریخ شوروی ماندگار شد

احمد وخشیته، دانشیار گروه روابط بین‌الملل دانشگاه ملی اوراسیا در روزنامه شرق نوشت: سی‌ام آوریل ۷۵ سال پیش بود که رادیوی اتحاد جماهیر شوروی خبری باورنکردنی را پخش کرد: پرچم شوروی بر فراز ساختمان رایشتاگ در شهر برلین (ساختمان مجلس آلمان) برافراشته شد؛ خبری که به مثابه مارش پیروزی ارتش سرخ بر نازی‌ها به صدا درآمد و اندکی نگذشت که عکس این واقعه برای اولین‌بار در مجله‌ آگانیوک منتشر و در دنیا مشهور شد؛ عکسی که نمایانگر دو سرباز شوروی است که تلاش می‌کنند پرچم سرخ رنگ داس و چکش را بر فراز ساختمان پارلمان نصب کنند.

ایده‌ نصب پرچم سرخ در جلسه‌ نهم آوریل ۱۹۴۵ در جلسه رؤسای ادارات سیاسی جبهه‌ اول ارتش‌های شوروی در بلاروس گرفته می‌شود و به دنبال آن ۹ پرچم به نمایندگان لشکرها داده می‌شود. این عکس معروف مربوط به پارچه‌ شماره ۵ به فرماندهی ژنرال «واسیلی شاتیلوف» است‌ و گفته می‌شود که دستور نصب پرچم بر فراز ساختمان رایشتاگ از سوی شخص ژوزف استالین صادر شده بود. البته هشت پرچم دیگر نیز در نقاط دیگری نصب شد؛ به‌عنوان‌مثال ساعت ۳ بعدازظهر ۲۹ آوریل پس از حمله به اداره پلیس و زندان برلین، یکی از پرچم‌ها بر فراز این محل به اهتزاز درآمد.

در این میان اما در مورد روز نصب پرچم بر فراز ساختمان رایشتاگ و افراد داخل تصویر چندین روایت وجود دارد؛ نقل‌قول‌های رسمی نشان می‌دهند حمله به این ساختمان از ساعت ۱۳:۳۰ روز سی‌ام آوریل و به دنبال یک بمباران توپخانه‌ای قدرتمند آغاز می‌شود، اما در زمانی که رادیو شوروی پیام را اعلام می‌کند (۱۴:۲۵) هنوز تمامی ساختمان تصرف نشده و در این زمان پرچم توسط «رخیمژان کشکاربایوف» روی پله‌های ورودی اصلی نصب شده بود. در گام بعد گروهبانی خود را به پنجره‌ طبقه‌ دوم می‌رساند و پس از تکان‌دادن پرچم، آن را آنجا نصب می‌کند، اما از آنجایی که دیدن آن دشوار بوده است، به دستور فرماندهی تصمیم می‌گیرند آن را بر فراز ساختمان ببرند و آن را به مجسمه‌ ویلهلم اول نصب کنند.

ظاهرا درگیری در ساختمان رایشتاگ تا پایان روز سی‌ام آوریل ادامه داشت و تا این زمان چندین پرچم سرخ بر دیگر قسمت‌های شهر نصب شده بود. نهایتا در ساعت ۲۲:۴۰ پرچم بر فراز ساختمان افراشته می‌شود، اما از سوی دیگر گفته می‌شود که آن شب نیز توان حفظ پرچم بر فراز ساختمان میسر نبود و نهایتا در روز دوم ماه می این اتفاق می‌افتد و عکس آن توسط یوگنی خالدی گرفته می‌شود.

به بهانه عکسی که در تاریخ شوروی ماندگار شد

برخی معتقدند که ایده‌ فرستادن پرچم‌ها و دستور استالین نشئت‌گرفته از عکس برافراشتن پرچم توسط نیروهای آمریکایی در ایووجیما است (۲۳ فوریه ۱۹۴۵) که در جریان نبرد نیروی دریایی آمریکا با ژاپن در جزیره ایووجیما، پرچم ایالات متحده توسط پنج سرباز و یک پزشک در مرتفع‌ترین محل جزیره نصب می‌شود.

♦ روز پیروزی

پس از فتح آلمان توسط ارتش سرخ، همه‌ساله روز نهم می در شوروی و پس از فروپاشی در روسیه و بسیاری از کشورهای شورویایی جشن گرفته می‌شود. روس‌ها که از جنگ جهانی دوم به‌عنوان جنگ بزرگ میهنی یاد می‌کنند، همه‌ساله نهم می را با عنوان روز پیروزی جشن می‌گیرند. در این روز مردم در خیابان‌های مرکزی هر شهر و از جمله در رأس آن مسکو به همراه عکس پدرها و پدربزرگ‌های خود که در جنگ کشته شده‌اند، حضور پیدا می‌کنند و سرودهای میهنی می‌خوانند.

به نظر می‌رسد جنگ جهانی دوم یکی از نقطه‌ عطف‌های مهم در جامعه و فرهنگ روسیه است و نقش شگرفی در پررنگ‌شدن هویت میان مردمان این کشور و حتی همسایگان شورویایی آنها دارد. واقعیت این است که حضور گسترده‌ مردم و تعصب آنها نسبت به بزرگداشت این روز با فشار دولت صورت نمی‌گیرد؛ اگرچه به نظر می‌رسد طی سال‌های پس از روی‌کارآمدن ولادیمیر پوتین، او از این موضوع برای احیای هویت مردمان کشورش پس از فروپاشی به درستی بهره برده است.

در سرتاسر روسیه نمادهای فراوانی برای گرامیداشت افرادی که در جنگ بزرگ میهنی شرکت کردند وجود دارد که می‌توان به نماد سربازی گمنام اشاره کرد که دیواربه‌دیوار کرملین قرار دارد و همواره آتشی در کنار آن افراشته است و دو سرباز به نشانه‌ احترام به همه کشته‌شدگان جنگ بزرگ میهنی در حال ادای احترام هستند؛ محلی که رئیس‌جمهور نیز هرساله با دسته‌گلی در روز نهم می به همراه سران کشورهایی که برای این برنامه شرکت می‌کنند، به آنجا می‌رود تا ادای احترام کنند.

همان‌طور که در هفته‌های گذشته به آن اشاره کردم، به دنبال ظهور کرونا، هفتادوپنجمین سالگرد جشن بزرگ میهنی به سپتامبر موکول شده است؛ اما بااین‌حال مردم تصمیم گرفته‌اند که در این روز عکس پدران و پدربزرگ‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند و به یاد آنها در کنار پنجره‌ها شمع روشن کنند.