هفتۀ مبارزه با فساد آزمونی تازه برای حکومت
نویسنده : مهرالدین مشید
مردم زمانی به حرف های حکومت باور می کنند که آغازش به دام افتادن چند مفسد بزرگ باشد
رییس جمهور هفتۀ جاری را هفتۀ مبارزه با فساد اعلان کرده است و حال مردم افغانستان تا پایان هفته روان منتظر اند که چه کار های عملی برای مبارزه با فساد شگفت انگیز البته به گفتۀ نخست وزیر بریتانیا در کشور انجام می شود. حال مردم افغانستان از جناب رییس جمهور می خواهند تا برای نشان دادن ارادۀ واقعی سیاسی و اثبات آن در عمل چه گام های عملی را در این زمینه برمیدارد. این مبارزه را از کجا آغاز می کند و آیا برای آغاز عملی کردن این حرف خود به گفتۀ خانم غنی فعال مدنی و عضو پیشین کمپاین انتخاباتی رییس جمهور، این مبارزه را از نزدیک ترین مشاوران و اطرافیان خود در ارگ آ غاز می کند یا خی؛ اما برای اجرای عملی مبارزۀ رييس جمهور بی صبرانه لحظه شماری می کنند و به این حرف های وی زمانی باور می کنند که شاهد یک آغاز بزرگ در عرصۀ عملی برای مبارزه با فساد باشند؛ زیرا که این گونه حرف های گوش کر کن رییس جمهور را خیلی شنیده اند و حتا از این گونه اجرای مانور های سیاسی وی خسته شده اند. این مانور های رییس جمهور برای مردم افغانستان چنان آفتابی شده که مردم با شنیدن چنین حرف ها به قول معروف پشت صفحۀ ورق برنامه های او را می خوانند. حال مردم افغانستان با شنیدن این گونه حرف های او کمتر و حتا هیچ امیدی برای عملی شدن برنامه های او را در سر نمی پرورند و بیشتر روی این فکر می کنند که رییس چمهور برای رسیدن به چه هدفی به چنین تبلیغات متوسل شده است. مردم می دانند که رییس جمهور تحت فشار شدید جهانی قرار دارد و رفتن افغانستان در سومین فاسد ترین کشور در جهان پس از نایجیریا و سومالیا بر رغم وعده های رییس جمهور جهانیان را شگفت زده گردانیده است و کشور های متحد و کمک کننده گان حکومت افغانستان را شگفت زده کرده است. این در حالی است که جامعۀ جهانی از دادن چک سفید برای افغانستان خودداری کرده و کمک های مالی شان را مشروط به مبارزه با فساد در افغانستان کرده اند و آنان زمانی به این مبارزۀ رییس جمهور باورمند می شوند که او این نبرد دشوار را در عمل از نزدیک ترین دست راست و چپ خود آغاز کند. و بعد به بررسی اضافه تر از هژده دوسبۀ کلان فساد اقدام کند. این در حالی است که به گفتۀ سخنگوی دادگاۀ عالی کشور هنوز رییس جمهور فرمان تاسبس محاکمۀ اختصاصی را صادر نکرده است. دوسییه های این مفسدان بزرگ بر بنیاد فرمان آقای کرزی از بررسی بازمانده اند و دوسیه های وزیران باید در محکمۀ خاص فیصله شود؛ محکمه یی که هنوز ایجاد نشده است. مردم زمانی حرف های رییس جمهور را برای محو فساد جدی خواهند گرفت که وزیران مفسد پیشین و حالیه را همراه با مشاوران مفسد خود محاکمه کند. نه تنها وعده های آقای غنی برای محو فساد در موضوع های کابل بانک، شهرک هوشمند، شهر سازی ناتمام باقی مانده است؛ بلکه دوسیه های آنانی که در اختلاس های صد ها میلیون دالری قرار داد های وزارت دفاع، مکتب های خیالی و کلینیک های خیالی و سربازان خیالی در وزارت های دفاع، وزارت معارف و وزارت داخله دست دارند، نیز به حال خود باقی مانده اند و اگر دادگاۀ عالی کاری هم در این زمینه انجام داده از مردم پوشیده است و حتا دست رسانه ها هم به آنها نرسیده است. این ها حدا از کار های کمیسیون های حقیقت یاب است که هنوز از چون و چند دوسیه های آنان خبری نیست و صرف الماری ها را سنگین کرده اند. از سویی هم مردم نگران اند که رییس جمهور موضوع تدارکات را ارگ محور کرده است. در حالی که این گونه تمرکز همه چیز در ارگ خود نوعی فساد است و به نحوی پنهان کردن دزدان کلان از انظار مردم تلقی می شود. شاید هدف رییس جمهور برای محصور کردن تدارکات در ارگ در پیوند به قرارداد ها تمرکز بیشتر روی آنها باشد تا کار ها تحت نظر خودش به گونۀ شفاف انجام شود و اما حضور شماری مشاوران خاص دخیل در فساد این نیت رییس جمهور را زیر پرسش برده است.
در حالی که وعده های رییس جمهور هنوز تحقق نیافته اند و مشروعیت نظام هم زمانی به اثبات می رسد که حکومت به وعده های خود عمل کنذ. این موضوع زمانی برای من جالب تر شد که خانم غنی از شماری چاپلوسان در ارگ یادآوری کرد و به گونۀ مشخص از مشاوران رییس جمهور نام گرفت. این در حالی است که پس از تشکیل حکومت وحدت ملی رهبران حکومت وعده های کلانی دادند و گفتند که اصلاحات بوجود می آورند و فساد را محو می کنند، امنیت را تامین و برای جوانان اشتغال زایی می کنند؛ اما هنوز که هنوز است در این راستا ها کاری انجام نشده و برعکس افزایش هم یافته و شگفت آور و وحشت ناک هم شده است. در حالی که یک حکومت مشروعیت خود را از عملی شدن وعده های خود بدست می آورد و هرگاه نامشروع هم باشد، عملی شدن وعده هایش در واقع مشروعیت اش را توجیه می کند. تنها فساد مالی نیست که کمر حکومت و دولتمردان را شکسته است و رییس جمهور را سخت رنگ زرد کرده است؛ بلکه فساد گستردۀ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و نظامی بیش از هر زمانی در کشور دامن گسترده، مفسدان را فربه و ناامنی ها را در کشور افزایش داده و طالبان مسلح را شجاع و نیرومندتر کرده است. در این میان تاسف آورتر این است که بازی های سیاسی در حکومت طوری به پیش می رود که نحوی میل بیشتر به سوی فساد دارد تا به سوی محو آن. رهبران حکومت بویژه رییس جمهور غنی به این نکته متوجه شده است. جنانکه وی از عمق خشم و نفرت مردم نسبت به خود آگاه است؛ زیرا خودش گفت که او می داند، روزانه یک میلیون شهروند کشور او را دشنام می دهد. وی از آن رو این حرف را گفت که نه تنها به وعده های انتخاباتی خود عمل نکرد و امنیت در کشور تامین نشد، از ایجاد اصلاحات بنیادی خبری نیست و هنوز رابطه ها بر ضابطه ها در دستگاۀ حکومت حاکم است، فرافگنی های سیاسی در حال افزایش است و از ارادۀ نیرومند برای محو فساد و ایجاد اصلاحات خبری نیست؛ بلکه همه چیز وارونه به دوران افتاده است و آنچه مسلم است این که تمامی عرصه های یادشده فقط جولانگاۀ مانور های سیاسی قرار گرفته اند که حتا بر روند ایجاد اصلاحات، محو فساد و تامین امنیت در کشور حایل واقع شده اند و همه چیز را پیچیده تر کرده و سخت به چالش برده است. از همین رو است که همه چیز خلاف توقوع ۱۸۰ درجه در حال به عقب رفتن است. حالا کار بجایی کشیده است که حکومت از مبارزه با فساد و ایجاد اصلاحات استفادۀ ابزاری می کند و به تعبیری از آن ”گاو شیری”( شیرده) درست کرده است که هر از گاهی که به دوشیدن اش نیاز باشد، آن را علم کرده و با حراج گذاشتن آن همهمه و طنطنه برپا می کند. چنانکه در این روز ها بار دیگریک سلسله هیاهو برای محو فساد ایجاد شده است و هفتۀ روان هفتۀ مبارزه با فساد نامگذاری شده است و لوی سارنوال هم در یک اقدام تازه بازداشت دو کارمند شهرداری را به اتهام اخذ رشوت رسانه یی کرد و از ماشین مبارزه با فساد سخن گفت. امید که تنها این دو مامور شهرداری از نخستین و آخرین قربانیان هفتۀ مبارزه با فساد نباشند. ربیس جمهور در کنفرانس مبارزه با فساد در لندن در حالی اشتراک کرد که کامرون نخست وزیر بریتانیا افغانستان و ناژیجیریا را از جمله فاسد ترین کشور های جهان خواند و افزود که کشور اش فردای آن روز میزبان آقای غنی رهبر یکی از این کشور های فاسد خواهد بود. آفای غنی با قبول این حرف ناگزیر به اشتراک در این کنفرانس شد و در آن کنفرانس تعهد خویش را برای مبارزه با فساد تجدید کرد و از تشکیل کمیسیون مبارزه با فساد در کشور یادآوری کرد. مهمتر از أن رببس جمهور ناگزیر است تا پیش از برگزاری و اشتراک در کنفرانس آیندۀ وارسا و بروکسل در پیوند به مبارزه با فساد دستاورد قابل لمسی داشته باشد تا جامعۀ جهانی و کشور های کمک کننده و همکار افغانستان مطمین شوند که دیگر پول های شان حیف و میل نمی شود. حال دیده شو که رییس جمهور از این چلنج چگونه موفق بدر خواهد شد که بیروز شدن از ابن آزمون خیلی دشوارتر از بازی با واژه ها است؛ زیرا این حساب دهی می خواهد که به مراتب دشوار است که شاید دولتمردان کابل با خاک افگندن در چشم مردم افغانستان بتوانند به قول معروف از پیش چشمان مردم افغانستان ”خرسوار” عبور کنند و اما با این گونه ”خرسواری ” ها محال است که در مقابل جامعۀ جهانی با دست افگندن ها و فریاد برآوردن ها رژه روند؛ پس از این معلوم است که حکومت روز های دشواری را در پیش دارد که مبارزه با فساد و محاکمۀ مقسدان در راس آن قرار دارد. هفتۀ مبارزه با فساد درواقع آزمونی تازه برای رییس جمهور و بویژه برای حکومت است تا کنون برای بسر رساندن این امر مقدس به کلی مشروط چه که ناکام مانده است.یاهو
