عراق در سراشیب جنگ داخلی
بیل وون اوکن
مرکز مطالعات جهانی سازی، 9 ژانویه 2014
ترجمه توسط حمید محوی
http://www.mondialisation.ca/lirak-glisse-vers-la-guerre-civile/5364331
نبرهای بسیار شدید روز پنجشنبه بین یگا نهای دولت عراق و مبارزان سنی درگرفت که بخش مهمی از فلوجه و رمادی، دو شهر از استان انبار در غرب عراق را در تصرف خود گرفته بودند. در اینجا باید یادآوری کنیم که ده سال پیش، این دو شهر در قلب مقاومت مسلحانه در رویاروئی با اشغال آمریکا بود.
از سر گیری نبرها وقتی صورت می گیرد که داده های منتشر شده توسط سازمان ملل متحد و آژانس ها ی دیگر میزان مرگ و میر را در عراق طی سال 2013 به بالاترین درجه از تاریخ تقویت نیروهای ارتش آمریکا طی سال های 2007 و 2008 نشان می دهد.
سازمان ملل متحد شمار کشته شدگان عراقی در خشونت های سال گذشته را تا 7818 نفر تخمین زده است، بیش از 1050 نفر از اعضای نیروهای امنیتی طی همین مدت کشته شده اند. یک گروه بریتانیائی (1) شمار قربانیان غیر نظامی را 9475 نفر اعلام کرده است.
با انتشار آمار سازمان ملل متحد، رئیس هیئت سازمان ملل متحد در عراق، نیکلائی ملادنوف اظهار داشت که : «آمار غم انگیز و هولناکی است که یک بار دیگر به مقامات عراقی یادآور می شود که برای خروج از این دهلیز جهنمی به ریشه های خشونت بپردازد.»
گروه بریتانیائی یادآور می شود که آمار سال گذشته با آمار سال 2008 قابل مقایسه است، می بینیم که سال 2008 تعداد قربانیان نسبت به سال گذشته که 25800 نفر بود رو به افول داشته است، در حالی که امروز می بینیم که تعادا قربانیان نسبت به سال گذشته که 4500 نفر بوده، افزایش داشته و دو برابر شده است.
گروه بریتانیائی علاوه بر این اعلام کرده است که «اگر میزان خشونت فعلی در طول سال حفظ گردد، سال 2014 می تواند به همان اندازه مرگبار باشد که سال 2004 با دو محاصرۀ فلوجه توسط ارتش آمریکا روی داد به انضمام تداوم شورش در عراق.
از ماه آوریل مرگ و میرها دائما افزایش داشته است، یعنی از وقتی که دولت شیعه با نخست وزیری نوری المالکی به شکل خشونت آمیزی علیه یک گروه سنی عمل کرد که در شهر حویجه واقع در شمال کشور اردوی اعتراضی راه اندازی کرده بودند، و در نتیجه حدود 50 نفر کشته شدند.
روز دوشنبه سرکوب مشابهی علیه اردوی اعتراضی در رمادی صورت گرفت که موجب آشوب شد و در نتیجه فلوجه و چند شهر کوچکتر دیگر به شکل گسترده به دست شورشگران مخالف دولت افتاد.
با تلاش برای آرام ساختن مخالفان مردمی، روز دوشنبه، مالکی به متواری ساختن اردو ادامه که طی آن دست کم ده نفر کشته شدند، و ظاهرا به یکی از فراخواست های معترضان پاسخ گفت و اعلام کرد که ارتش را از مناطق سنی انبار خارج خواهد ساخت و حفظ امنیت را به پلیس رسمی واگذار خواهد کرد.
ولی از روز چهار شنبه، مبارزان سنگین اسلحه قرارگاه های پلیس را در رمادی و فلوجه محاصره کردند و پس آزاد سازی دست کم صد نفر زندانی انبار اسلحه را در اختیار گرفتند و چندین ساختمان را به آتش کشیدند. پلیس ها بی آن که مقاوتی از خود نشان دهند مواضع خود را ترک کردند.
در نتیجه مالکی به دستور اولیه اش بازگشت و فرمان تقویت یگان های نظامی را در منطقه صادر کرد. این یگان ها برای محاصره شهرها آماده شدند، سپس روز پنجشنبه با آتش توپخانه روی بخش هائی از فلوجه و تهاجم هوائی که احتمالا این شهر و رمادی را آماج تاخت و تاز هوائی قرار داد.
یکی از مقامات وزارت امور داخلی به هبرگزاری فرانسه اظهار داشت که «نیمی از فلوجه در تصرف سازمان دولت اسلامی در عراق و شام است، و نیمی دیگر در کنترل نیروهای مسلح طوائفی به سر می برد. او اعلام کرد که رمادی وضعیت مشابهی جریان دارد و برخی مناطق در کنترل سازمان دولت اسلامی در عراق و شام است و بقیه در کنترل گروه های مسلح طوائفی.
خبرگزارس فرانسه به نقل از یکی از روزنامه نگارانش در رمادی گفته است که «ده ها کامیون حامل مردان تا به دندان مسلح را دیده است که از منطقۀ شرقی شهر عبور می کردند و به افتخار سازمان دولت اسلامی در عراق و در شام موسیقی پخش می کردند، آنها پرچم های سیاهی که خاص این سازمان است را به اهتزاز در آورده بودند.»
سازمان دولت اسلامی در عراق و شام، شبهه نظامیان اسلامگرای سنی در پیوند با القاعده، به یکی از ترکیبات مبارزات «شورشیان» در جنگ غرب برای بدست آوردن تغییر رژیم سوریه تبدیل شدند. با تسخیر مواضع شمال سوریه، این گروه نشان دادند که می توانند نیروهائی را از مرز عراق و سوریه برای انجام مأموریت های تروریستی عبور دهند، سوء قصد با اتومبیل انباشته از مواد منفجره، و حمله به یگان های پلیس و ارتش، یا علیه دیگر تمایلات مذهبی. هدف این گروه ایجاد خلافت سنی بر دو کشور سوریه و عراق است.
مالکی عملیات نیروهای دولت اسلامی در عراق و شام را به عنوان بهانه ای برای سرکوب خشونت بار جنبش اعتراضی سنی ها به کار برد که خیلی فراتر از آن چیزی بود که به انگیزه های دولت سازش ناپذیر بغداد تعلق دارد و موجب انزوای سیاسی و فشار علیه جمعیت سنی در عراق شد.
چنین سیاستی شامل فشار روی سیاستمداران سنی و آنهائی که با دولت عراق کار می کنند شد که از این پس تروریست تلقی می شوند. در روز پیش از آهرین موج سرکوب ها، نیروهای امنیتی به خانۀ یکی از نمایندگان به نام احمد ال الوانی رفتند، سپس او را بازداشت کرده و برادر و پنج محافظ او را به قتل رساندند. این حرکت موجب شد که 44 نمایندۀ از سوی سنی ها استعفا بدهند.
با انتشار اولتیماتوم در ماه گذشته مالکی خواهان برچیدن اردوی تظاهر کنندگان شد و آن را «مرکز فرماندهی سازمان القاعده» نامید.
چنین تعبیری از وقایع که مطلوب دولت می باشد می خواهد کارکرد دولت قوم گرای مالکی در فقدان توانائی در پاسخ گوئی به نیازها و خدمات عمومی را کتمان کند، یعنی موضوعی که موجب نارضایتی جمعیت سنی شده است. بر این اساس است که حملات «ضد تروریستی» به شکل اتفاقی سازماندهی می شود، زندانی کردن هزاران نفر بی هیچ دلیل موجهی، و تصفیۀ علیه حزب بعث که موجب اخراج تعدادی از کارمندان شد.
به این بهانه که دولت سرگرم جنگ علیه تروریسم القاعده است موجب شد که پشتیبانی ایران و واشینگتن را بدست آورد. واشینگتن اخیرا تعدادی موشک هیل فایر (آتش جهنمی) و سلاح های مؤثر دیگر برای نیروهای امنیتی عراق فرستاد. برخی از این موشک ها احتمالا در حملۀ دولت علیه فلوجه به خدمت گرفته شده بود.
هم زمان با درگیری های نظامی در استان انبار، رویدادهای خشونت بار دیگری در مناطق دیگر عراق صورت گرفت. شب جمعه سوء قصدی با کامیون انباشته از مواد منفجره در یک خیابان تجاری مملو از جمعیت در بلدروز، تقریبا در فاصلۀ 70 کیلومتری بغداد، به وقوع پیوست. در این حملۀ تروریستی دست کم 19 نفر کشته شدند و 37 نفر مجروح شدند. این نوع اعمال تروریستی به روزمرۀ مردم تبدیل شده و شیعه و سنی را هدف می گیرد.
مردم عراق بیش از ده سال است که بهای سنگینی برای جنگ درنده خوی امپریالیسم امریکا و تجاوزات نئو استعماری این کشور «استثنائی و ضروری» می پردازند. اشغال عراق توسط آمریکا که هست سال به طول انجامید به بهای جان صدها هزار عراقی و تحمیل یک نظام سیاسی تمام شد که سکتاریسم را به عنوان ابزاری برای تقسیم کشور و فتح مردم این کشور به کار می بندد. رژیم مالکی محصول چنین سیستمی است.
اکنون، جنگ قومی به هدایت ایالات متحده در سوریه، کشور همسایه، موج قدرتمند تازه ای برای بر پا مردن جنگ داخلی در خود عراق را فراهم ساخته است، واشینگتن و هم پیمانانش، عربستان سعودی و دیگر رژیم های سلطنتی در خلیج فارس به همین مبارزان اسلامی سنی در هر دو طرف مرز کمک نظامی می کنند، در حالی که واشینگتن برای نیروهای امنیتی مالکی کمک نظامی می فرستد.
Bill Van Auken
Article original, WSWS, paru le 3 janvier 2014
1) Irak Body Count (IBC)
پی نوشت مترجم :
بیل وون اوکن تقریبا همه چیز را در مورد جنگ داخلی عراق و رابطۀ آن با جنگ داخلی سوریه گفته است. با این وجود یک مورد هست که من فکر می کنم با صراحت مطرح نکرده و آن هم طرح امریکا برای تقسیم عراق به سه کشور مستقل است. علاوه بر این فراموش نکنیم که پیرامون مذاکرات ژنو دست کم دو حملۀ تروریستی علیه ایران انجام گرفت، یکی در بلوچستان بود که به کشته شدن تعداد خیلی زیادی از سربازان ایرانی انجامید و دیگری در خود عراق صورت گرفت که تعدادی از کارشناسان و مهندسان شرکت نفت و گاز ایران در یک حملۀ تروریستی به قتل رسیدند. در نتیجه یکی از اهداف ایجاد دولت اسلامی در عراق و در شام، ایجاد زمینه برای حمله به ایران نیز هست.
روشن است که باید مفهوم هرج و مرج سازنده را در نیز مد نظر داشته باشیم که استراتژی بنیادی اولترالیبرالیسم آنگلوساکسون می باشد.
