نویسنده سبحان امیری

افغانستان پس از هفده سال برای نخستین بار شاهد نشست مشترک و  مهم میان عالمان دینی افغانستان ، پاکستان و اندونیزیا در شهر بوگور اندونیزیا بود . در این نشست روی خشونت ها و افراطگرایی که تحت نام اسلام در کشور های اسلامی به خصوص افغانستان صورت میگیرد بحث صورت گرفت و همه عالمان دین با یک صدا خشونت های برخواسته از افراطیت دینی را در افغانستان محکوم کردند . این برای نخستین بار است که در کنار شانزده عالم دین از افغانستان به همین تعداد عالمان دینی پاکستان و برخی از عالمان دینی اندونیزیا نیز در این نشست اشتراک میکنند .

اندونیزیا به عنوان پانزدهمین کشور بزرگ اسلامی و  کشوری که در هیچ معادلات بین المللی سهیم نبوده و به عنوان یک کشور بی طرف و قانون پذیر در سطح کشور های اسلامی مطرح بوده، میتواند که به عنوان کشور میانجی میان طرف های درگیر جنگ افغانستان نقش مهم داشته باشد چون بیشتر کشور های اسلامی در بسیاری از مسایل جهانی و کشور های در حال جنگ طرف هستند .

هر چند نشست های در گذشته نیز به هدف صلح در افغانستان در کشور های مختلف برگزار شده است اما این نشست از آنجاییکه بیشتر بر ایدیولوژی جنگجویان مسلح تاثیر گذار است میتواند برای صلح افغانستان مفید باشد .  افغانستان در جنگ شانزده ساله قربانی بیش از حد داده است و برای خاتمه این جنگ در کنار اجماع ملی ؛ بین المللی و منطقوی نیاز اساسی برای اجماع عالمان دینی به خصوص عالمان دینی پاکستان نیز دیده میشود .

در نشست اندونیزیا این که شورای علمای افغانستان و شورای عالی صلح، علمای پاکستان را قناعت داده اند که حملات انتحاری را در افغانستان حرام اعلام کنند، خبر بزرگی است؛ زیرا آنان در حدود 20 سال گذشته پی هم فتوای انتحاری را در افغانستان صادر کرده اند”

عالمان دینی  پاکستان که تحت تاثیر جدی اداره استخبارات نظامی پاکستان قرار دارد برای نخستین بار است که تغییر موقف میدهد و در اعلامیه مشترک نشست عالمان دین سه کشور در اندونیزیا که نظر عالمان دینی پاکستان نیز در آن گنجانیده شده بود این تغییر موضعگیری به وضوح دیده شد  . این تغییر موقف آنان در نتیجه فشار های بیرونی که در نتیجه دیپلوماسی حکومت افغانستان به وجود آمده است صورت میگیرد . نشست اندونیزیا باید به فال نیک گرفته شود زیرا این نشست میتواند که یک گام به جلو به سوی تغییر افکار جنگی پاکستان در مقابل افغانستان باشد .

نشست اندونیزیا یکبار دیگر فرصت را برای حکومت و مردم افغانستان مهیا ساخت که در نشست های بین المللی دست بالای به هدف تلاش های صلح طلبانه داشته باشند  زیرا حکومت وحدت ملی از زمان تاسیس همواره به هدف رسیدن افغانستان به صلح تاکید کرده است و از هر دریچه ای برای برقراری صلح دایمی و با عزت مردم افغانستان اقدام کرده است .

در کنار این همه تلاش های داخلی و خارجی حکومت برای صلح ، نیاز است که کشور های منطقه نیز که در مسله افغانستان دخیل هستند به خصوص پاکستان در تامین صلح و ثبات افغانستان همکاری صادقانه کند زیرا این کشور به عنوان یک کشور حامی تروریزم و همچنان کشوری که به گروه های تروریستی که در افغانستان فعالیت میکنند پناه گاه داده است و همواره از خاک خود بر ضد افغانستان استفاده میکنند .

نشست اندونیزیا به عنوان یک نشست پیش آغاز خوب نشست عربستان  سعودی که قرار است در آینده در مورد صلح افغانستان برگزار شود باشد .  پس از این همه تلاش ها برای برقراری صلح حکومت افغانستان امیدواری ها برای اینکه طالبان مسلح در نهایت تحت فشار های اجتماعی ؛ سیاسی و نظامی قرار بگیرند و مجبور شوند که به گفتگو های صلح حکومت افغانستان حاضر شوند زیرا هیچ جنگی در دنیا نبوده است که از طریق نظامی حل شده باشد بلکه یگانه راه حل جنگ ها مذاکرات بوده است .

این همه تلاش های بیرونی است که باید برای صلح صورت می گرفت اما نباید فراموش کنیم که مردم افغانستان به عنوان طرف آسیب پذیر جنگ و خشونت های جاری نیز مسوولیت های در قبال اصلح افغانستان نیز دارند . برای پایان جنگ در افغانستان نیاز است در کنار دولت افغانستان برای تامین صلح دایمی و باعزت در کشور، علمای دینی، متنفذین، بزرگان، فعالان مدنی، زنان و همه اقشار جامعه در راستای تامین صلح و ثبات، همکاری و هماهنگی خویش را بیشتر سازند و مخالفین مسلح را از طریق مذاکرات بین الافغانی، به زندگی مسالمت آمیز تشویق نمایند.