اسرار عشق 

رسول پویان  شدم تا همدم نـور آشیان در کهکشان دارم  از این…

کابل زیبا

سیمین بارکزی فرزند عبدالکبیر خان بارکزی 1953 میلادی در یک…

خالە بکر

استاد "بکر محمد امین" (به کُردی: به‌کر محه‌ممه‌د ئەمین) متخلص…

احتمال تحولات بعد از انتخابات در آمریکا و صدای تکانه…

نویسنده: مهرالدین مشید آیا با پیروزی ترامپ آمریکا به افغانستان باز…

                   من وتو 

چرا صدا ی ما را  جها ن  نمی  شنود برای  آنکه …

شناخت با 30 نوع سوگیری در عرفان

دکتر بیژن باران اگر ما بتوانیم خود را تغییر دهیم؛…

خواب  و  رویا

فرزانه ساحل  حسینی دوش  دیدم  که در آغوش  تو ام با…

سارتر،- مبارزی عملگرا، روشنفکری التقاطی؟

Sartre, jean paul(1905-1980) آرام بختیاری سارتر و انقلاب؛ روشنفکران جایگزین پرولتاریا. سارتر(1980-1905.م)، نویسنده…

هجران

شعر تورکی اوزبیکی داکتر فیض الله ایماق با ترجمه ی دری…

قامت با شکوه ی آسمایی و شیر دروازه بار دیگر…

نویسنده: مهرالدین مشید به راستی که جهان بی وطنی دنیای سرد و…

مولانا عبدالرحمن جامی 

نورالدین عبدالرحمن بن احمد بن محمد جامی معروف به مولانا…

آیا این یک آدمیزاد است یا غیر آدمیزاد؟!؟!؟!

سنگ شکن خدا که می دهد نمی پرسد بچه کیستی؟! "اما…

پس منظر اختلاف نظر رهبران طالبان و شکننده گی بقای…

نویسنده: مهرالدین مشید سیطره جویی ملاهبت‌الله و افزایش اختلاف میان جناح…

رهبران فراری

نوشته نذیر ظفر ما را به وحشیان زمـــــان رهبران فروخت خـــــود را…

کجاست

مادر دلسوز بی آزار و غمخوارم کجاست  مادر شیرین من از…

تبار گرایی یا تفوق خواهی تباری ؟

ساحه باقیمانده از آریانا ، خراسان و باختر که بنام…

لوکاچ؛ فیلسوف مجار، مورخ و تئوریسین ادبیات

georg lukacs (1885-1971) آرام بختیاری گئورگ لوکاچ، و دمکراسی سوسیالیستی شورایی. جرج لوکاچ(1971-1885…

په حکومت کولو کې بد، په خبرو کې بد او…

نور محمد غفوري جان کیری د امریکا د خارجه چارو پخواني وزیر هغه…

سروش واژگان 

رسول پویان  خـدا تا در نمـاد بنده یـی مصلـوب آدم شد  محـیط…

«
»

مثلث روسیه، ترکیه و اسرائیل به دلیل سوریه

همگرایی سریع روسیه و ترکیه، بسیاری را به سمت نظریه وجود “توطئه” سوق داده است، برخی نیز در مسکو به این امر اشاره کردند که “تمهیدات” و “تفاهم‌هایی” قبل از این صحنه آشتی صورت گرفته بود که معادلات را تغییر داد و صفحه‌ای را برای حساب و کتاب‌های جدید در سوریه و منطقه گشود.

پوتین و اردوغان

به گزارش  روزنامه فرامنطقه‌ای الحیاة، کسانی هم هستند که می‌گویند، هیات‌های “غیررسمی” از سوی دو طرف روسی و ترکی راه را برای صحنه‌هایی آماده کردند که با پیام عذرخواهی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه آغاز شد و پس از آن ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به سرعت به برقراری تماس تلفنی با اردوغان مبادرت ورزید و راه را برای عادی سازی سریع روابط باز کرد. اما دیگران همچنین به نقش میانجی‌گری که نورسلطان نظربایف، رییس‌جمهور قزاقستان برعهده گرفت، اشاره کردند. در همین حال، برخی به نقش مشابهی اشاره کردند که “قهرمان” آن بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل بوده است.

در هر حال، همگرایی نیاز مبرمی برای مسکو و آنکارا بود که شرایط آن به سرعت آماده شد، اما مساله مهم‌تر این است که چگونه این همگرایی در سوریه منعکس می‌شود؟ و اینکه چه چیزی پشت مساله آشتی ترکیه – اسرائیل که “به صورت تصادفی” در زمان آشتی روسیه و ترکیه صورت گرفت، وجود دارد؟

نمی‌توان سوال دوم را نادیده گرفت، به ویژه اینکه این دو آشتی همزمان با آموزش‌های نظامی روسیه – اسرائیل بوده که اقدام بی‌سابقه‌ای در دریای مدیترانه به شمار می‌آید که در کنار آن تصمیمی از سوی پوتین و نتانیاهو صورت گرفت که به شرکت‌های گاز روسیه این اجازه را می‌دهد که تا در مزایده‌های ویژه برای توسعه دو میدان گازی اسرائیلی “لفیتان” و”تمر” مشارکت داشته باشند. این بدین معناست که این همکاری نظامی پایه و اساس‌هایی را برای شراکت سیاسی، منطقه‌ای و اقتصادی ایجاد می‌کند که از برجسته‌ترین ملزومات آن دفاع از زیرساخت‌های انرژی اسرائیل در منطقه است، بر این اساس که عرض اندام کشتی‌های جنگی روسیه در نزدیکی تاسیسات گاز اسرائیل در دریای مدیترانه “پیام سفت و سختی را به ایران و حزب الله و نظام سوریه مبنی بر ممنوع بودن هدف قرار دادن پایگاه‌های حیاتی اسرائیل می‌دهد.”

در نشست سالانه سفیران روسیه، پوتین گفت: اگر بگوییم که خاورمیانه تنها منطقه‌ای نیست که آینده‌اش در گرو سرنوشت سوریه شده است، مبالغه نکرده‌ایم. با تشدید نزاع بر سر منابع و بازارها در جهان، سیاست بین‌المللی نیز امکان پیش بینی در مورد آن کمتر شده است. تحلیلگران اظهار کرده‌اند که این سخنان پوتین اشاره‌ای به چیزی شبیه “ائتلافی” میان روسیه، ترکیه و اسرائیل است که در حال حاضر منافع مشترک آن و ابزارهای عملی‌کردنش متبلور می‌شود.

در مورد طرف روسی، برخی از تحلیل‌گران می‌گویند که شکست مسکو در تحکیم شراکت‌های منطقه‌ای، روسیه را به این سمت سوق داد تا به دنبال این خروجی بگردد، چراکه روسیه در “بازپس گیری” عراق شکست خورد، همچنین علی رغم این که این توانایی را در مصر می‌دید که یک هم‌پیمان قدرتمند باشد، اما این گمانه‌زنی‌اش نیز شکست خورد. همچنین روسیه در تحکیم شراکت‌هایی با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به علت اختلاف در مواضع در سوریه و منطقه با شکست مواجه شد.

در مقابل این صحنه، روسیه نیازمند شراکتی است که با دو قدرت منطقه‌ای تقویت شود که روابط مهمی با مسکو دارند. روسیه همکاری خود با اسرائیل را در سطوح بی‌سابقه‌ای افزایش داد و سپس ترکیه نیز وارد شده و تبدیل به طرف سومی در این محور شد.

کارشناسان بر این باورند که علی رغم تفاوت در دیدگاه‌های این سه طرف پیرامون نحوه حل و فصل نهائی بحران در سوریه به ویژه آنچه که مربوط به سرنوشت بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه باشد، اما چیزی وجود دارد که مواضع این سه قدرت در سوریه را متحد می‌سازد. چراکه روسیه از آشوب فراگیر در سوریه هراس دارد و بنا به دلایل مختلفی ترجیح می‌دهد دولت یکپارچه‌ و نهادهای قدرتمند در سوریه حفظ شوند.

طرف‌های این مثلث این احساس نیاز را می‌کنند که پیش از این که منطقه وارد مرحله تمهیدات منطقه‌ای جدیدی پس از حل و فصل بحران در سوریه شود، باید ائتلافی شکل بگیرد. همچنین تروریسم خطر یکسانی برای این سه طرف به شمار می‌آید، هرچند که برداشت هر یک از این سه طرف از تروریسم با هم متفاوت است.

دیدگاهی پیرامون اهمیت کاهش نفوذ ایران در سوریه با توجه به روابط هر یک از این طرف‌ها با تهران وجود دارد. یک تحلیلگر برجسته دو روز قبل به این امر اشاره کرد که اظهارات مسکو مبنی بر این که دو نبرد حلب و رقه “نزدیک نیستند”، ارتباط مستقیمی با اهداف این محور جدید دارد که اهدافش به صورت کامل هنوز مشخص نشده است.