شهر غمگسار
نوشته نذیر ظفر
صاحب دلی ندیدم در شــــهر غمگساران
بـــی گل ترانه نایـــــد از لانه ای هزاران
فرقی ز مســـــجد ودیر در شهر ما نباشد
هم شیخ باده نوشد هم رند و باده خواران
قاضی و متهم را دریک فســــــــانه بینی
دزدان بــــروی بازار دلداده گان به زندان
کانون مــــــهر بسته دســـت هنر شکسته
نقش است روی دیـوار تصویر زورمندان
بشکسته نخل قانون افـــتاده شاخه شاخه
با تیشه ای جها لت سنـــت شکن فراوان
آبی ز چــــــشم مسکین گردیده جویباری
برق چپاول هرجا روشــــن چو ماه تابان
دفن است جـــــسم انصاف در تپه تجا هل
خواند بصــــــوت تجوید قاری شهر قران
ناکام صـــــــــــنف عزت دعوا کند مداوم
لاف ِ ظـــــــفر گر فتن ؛ ورد زبان ِ نادان
