سوگ و ناله
رسول پویان
ز کین خیل تبهکار جنگ و کشتار است
دل همه به خدا زین شراره خونبار است
به جای هدیۀ نوروز و سـفرۀ هفـت سین
گلـوی کـودک و مادر به حلـقۀ دار است
به سنگ می شکنند خامه در کف انـسان
در این زمانی که شب باوری بیدار است
پریـده رحم ز دل ها و عقل کـرده فـرا ر
درآن دیاری که آدمکشی به خرواراست
به درد و غم به نشیند کسی که دل شکند
خــدا تباه کـنـد آن کـسی، دل آزار اسـت
بهار عیش و طرب را به خون تر کردند
شکوفه غرقه بخون نسترن عزادار است
ز نـای مرغ چمن سوگ و ناله بر خیزد
ز بس به دامن دل هـا شـرارت خاراست
ز خون و جنگ مگو ای سـتمگر دوران
دل از تفنگ و بـم و انتحـار بیزار است
بـه آه سـیـنۀ طـفـلان بـی پـدر ســوگـنـد
که جای حامی طالب دوزخ و نار است
به نـزد مــردم و قاضی روز رسـتاخیز
همیشه طالب کشتار بیکس وخواراست
دلم گرفت ازین سوگ و ماتم هر روز
خصوص وقتیکه درنوبهار بسیاراست
